تبیان، دستیار زندگی

این واژه را قطعا زیاد شنیدید که دلت پاک باشد و فلان کار را انجام بده .
معمولا این واژه را کسی بکار می برد که قصد دارد کاری بر خلاف شرع انجام دهد ، اما سوال اینجاست : آیا این حرف درست است ؟
ان شاءالله به این پرسش از نظر عقلی و شرعی پاسخ میدهم .
از نظر عقلی
1 . مگر میشود کسی دلش پاک باشد اما عمل ناپاکی انجام دهد ؟ مثلا یک گل نرگس داشته باشم اما بوی متعفن بدهد ؟ و یا اینکه از یک گنداب انتظار رایحه خوش داشته باشیم ؟
یک ضرب المثل فارسی داریم که می گوید : « از کوزه همان برون تراود که در اوست . »
2 . اگر فقط بحث پاک بودن نیت بود ، به نظر شما لازم بود که خداوند تعالی 24000 پیامبر را برای هدایت انسانها بفرستد و اینکه قرآن را بصورت مفصل نازل کند ؟ خب همان اول بگوید نیتت را پاک کن و هر چه دوست داری انجام بده .
3 . کارهای ناشایست ثمره و نتیجه ناشایست دارند . و به نیت انسان بستگی ندارد . اما برخی از این نتیجه ها برای ما ملموس و محسوس هستند و برخی دیگر برای ما ملموس و محسوس نمی باشند . مثلا اگر کسی نیتش را پاک کند و خدای نکرده پدر شما را بکشد کار درستی انجام داده است ؟ یا اینکه دزدی با نیت پاک اموال شما را بدزدد شما با او برخورد نمی کنید ؟ خب اگر کارش ایرادی ندارد که شما حق برخورد با او را ندارید . ( لابد شما هم با نیت پاک تنبیهش میکنید ) .
4 . واقعیت هر عملی با نیت افراد عوض نمیشود . یعنی اگر شما ضربه محکمی به دیوار بزنید ، لا جرم دیوار میشکند خواه نیتتان پاک باشد یا ناپاک . وقتی کسی کار ناشایستی انجام بدهد با نیتش نمیتواند آن عمل را پاک کند ، زیرا که واقعیت عمل ناپاک است و اصطلاح علمی آن « حسن و قبح عقلی » است .
از نظر شرعی
بصورت اجمالی بگویم : هرکسی که فعل و کاری را انجام بدهد خواسته یا ناخواسته تبلیغ آن فعل را کرده است . یعنی اگر کسی خدای نکرده فحشایی را مرتکب شود تبلیغ آن را هم کرده است . حالا شما تصور کنید که چه بلایی بر سرآن جامعه می آید . به همین دلیل دین مبین اسلام با انجام اینگونه کارها مخالفت کرده است و دستور امر به معروف و نهی از منکر داده است .
امیدوارم که پاسخ مناسبی داده باشم ، اگر سوالی داشتید آماده پاسخگویی به آن هستم .

اصلا گیریم دل پاک پاک باشه، این مال قبل از عمله، بعدش که دیگه نمیشه این ادعا رو داشت