تبیان، دستیار زندگی

یادم مى‏آید زمانى كه نمایندگان صلیب‏سرخ به اردوگاه ما آمده بودند تا جواب نامه‏هایى را كه قبلاً بچه‏ها براى خانواده‏هایشان نوشته بودند به آنها تحویل بدهند، طى جلسه‏ى اولیه‏اى كه با ارشد اردوگاه داشتند، یكى از آنها در خلال صحبت نام امام را بدون ذكر پیشوند «امام» آورد و گفت «خمینى».

». ارشد ایرانى اردوگاه به آنها اعتراض كرد كه چرا این گونه امام را نام بردید و خلاصه بگو مگویى رخ داد براى همین، بچه‏ها جلسه را ترك كردند و اعتنایى به نماینده‏ى صلیب ننمودند. نماینده‏ى صلیب‏سرخ خیلى سعى كرد بچه‏ها را راضى كند و گفت: ما منظورى نداشتیم و قصد توهین نداشتیم، بیایید نامه‏هایتان را تحویل بگیرید؛ ولى ارشد ما گفت: شما باید رسماً از ما معذرت‏خواهى عمومى بكنید تا نامه‏ها را تحویل بگیریم. نماینده صلیب‏سرخ خیلى متعجب شده بود و مى‏گفت: شما عجیب‏ترین اسراى دنیا هستید! در همه جاى دنیا، اسرا هیچ دل خوشى از آنهایى كه باعث شده‏اند این اوضاع برایشان پیش بیاید ندارند و همیشه منتظر صلیب‏سرخ هستند تا كمى اوضاعشان بهتر شود، اما شما با این وضع أسفبارى كه در اردوگاههاى عراق دارید و با این سختیهایى كه در جنگ و اسارت متحمل شده‏اید هنوز به آرمانها و ارزشهاى خود پایبند هستید؛ در صورتى كه طبق مقررات ژنو، اسرا اگر در چنین شرایطى به دولت و مقامات كشورشان توهین كنند مسئولیتى نخواهند داشت. شما به خاطر اینكه ما نام رهبرتان را با احترام نگفتیم به راحتى از تسهیلاتى كه صلیب‏سرخ در اختیارتان قرار مى‏دهد صرف نظر مى‏كنید و نامه‏هایى را كه از طرف خانواده‏هایتان برایتان آورده‏ایم تحویل نمى‏گیرید!؟

آزاده، غلامرضا جوكار

تهیه و تنظیم: مؤسسه فرهنگى پیام آزادگان‏