قسمتش شهادت بود
مادر بزرگ محمد آمده بود منزل ما و من مشغول پذیرایی از او بودم که یک دفعه متوجه شدم محمد سه چهار ساله که داخل حیاط بازی می کرد، افتاد داخل حوض و وقتی در آوردیمش دیدیم که خفه شده پدرش و همسایه ها او را سریع دکتر بردند، اما دکتر که می خواست مطبش را تعطیل کند و دیده بود که محمد مرده است او را نپذیرفته بود و بالاخره با اصرار پدر محمد دکتر محمد را معاینه کرد و با آمپول و تنفس مصنوعی دوباره تنفس محمد برقرار شد. پدرش محمد را بیهوش آورد خانه و من هم همان جا نذر کردم که اگر این بچه تا قبل از نماز مغرب بیدار شد، برایش همان جا روضه پنج تن بگیرم. نزدیک مغرب که شد محمد بیدار شد و آب خواست و من هم فوری رفتم مسجد و به امام جماعت مسجد موضوع را گفتم و او را آوردم منزل و روضه خواند. آن روز قرار بود محمد زنده بماند تا بزرگ شود و بعد با شهادت برود.
هر هفته جمکران می رفت و جمکرانش ترک نمی شد به امام زمان(عج) هم ارادت خاصی داشت.
راوی: مادر شهید محمد نوری
محمد 19 تیرماه 1341 در دامن خانواده ای عفیف و پاک چشم به جهان گشود. در دوران کودکی با مبانی دینی آشنا شد و در مسجد سید سجاد(ع) آموزه های خود را تکمیل کرد. دوران دبستان و راهنمایی را با موفقیت گذراند و دوران دبیرستان را در هنرستان فنی کار آموز و تربیت سپری کرد. دوران تحصیل دبیرستان او همزمان شد با اوج گیری مبارزات علیه رژیم ستم شاهی، لذا محمد با شرکت در راهپیمایی ها و تظاهرات و نیز پخش اعلامیه های حضرت امام(ره) و نیز شرکت در جلسات مختلف در این مبارزات حضور فعال پیدا کرد. در همین اثنا در غروب روز 21 بهمن ماه مورد اصابت گلوله از ناحیه پا قرار گرفت. پس از پیروزی انقلاب شکوهمند اسلامی علی رغم قبولی در آزمون دانشگاه افسری، خدمت در سپاه پاسداران را مناسب تر تشخیص داد و به عضویت سپاه در آمد. با شروع جنگ وارد میدان کار و زار شده و در نهایت پس از سپری 20 بهار از عمرش و بعد از سال ها انتظار و به مسجد جمکران رفتن وعده شهادت و دیدار حضرت صاحب الزمان(عج) را گرفت و صبحگاه روز دهم اردیبهشت ماه سال 1361 در آغاز عملیات غرور آفرین الی بیت المقدس در منطقه دارخوین از دست مبارک حضرن مهدی(عج) (بنا به مشاهدات دوستان همرزمش) با شربت شهادت سیراب شد.
