شهرستان آمل از جمله شهرهای مهم و زیبای استان مازندران است كه از شمال به شهرستان محمود آباد، از شمال شرقی به شهرستان بابلسر، از شرق به شهرستان بابل، از جنوب به استان تهران و از مغرب به شهرستان نور محدود شده است. واژه آمل كه گونه پهلوی آن آموی (Amui) است، گفته می شود از قبیله باستانی آمردها یا آماردها گرفته شده است. مورخان باستانی غربی نام این قبیله را مردی (Mardio) یا آمردی (Amardio) آورده اند. آماردها قومی نیرومند و جنگجو بوده اند و ناحیه فعلی آمل را به عنوان مركز خود انتخاب نموده و نام خود را بر نهادند و بعدها واژه "آماردها" به سبب كثرت تلفظ به آملد، آمرد و "آمل" بدل شد. تاریخ آمل با افسانه‌ها پیوند خورده؛ اما مدارك موجود درباره تاریخ آن، وجود شهر در دوره ساسانیان را مسجل می‌سازد. با توجه به اسناد تاریخی، این شهر حداقل از دوره ساسانی تا دوره مغول پایتخت مازندران بود و سكه هایی نیز با ضرب آمل در زمان ساسانی كشف شده است. ابن اسفندیار در تاریخ طبرستان آورده كه شهر آمل در سال 137 ه. ق. به دست مسلمین افتاد. بعد از اسلام، آمل در دو سوی رودخانه هراز گسترش یافت و قصر حاكم در جزیره‌ای كه وسط رودخانه قرار داشت، بنا گردید. دخمه های سنگی (كافركلی) رینه، راه باستانی تنگه بند بریده و تصویر حجاری شده شاه و یاران او برسنگ، كاروان سرای گمبوج، قلعه ملك بهمن، مسجد جامع، مسجد امام حسن عسگری، مسجد آقا عباس، بقعه متبركه سه سید، امامزاده ابراهیم، بقعه متبركه میر بزرگ، پل دوازده چشمه، امامزاده عبدالله و امامزاده قاسم، آبشار شاهاندشت، آبشار تیمره، آبشار پرومد، آب گرم رینه، آب معدنی استراباكو، آب معدنی آمولو، چشمه آبگرم آب آهن یا آب فرنگی، چشمه آبگرم آب اسك، دریاچه ساهون، دریاچه سدلار، غار سیاه پور، بازارقدیمی، بقعه میر‌حیدر، پل دوازده پله، حمام اشرف، قلعه شاهاندشت و مشهد میر بزرگ از جمله مكان‌های دیدنی و تاریخی شهرستان آمل به شمار می‌آیند.
کل آیتم ها 17
آثار تاریخی شهر آمل گنبد ناصر الحق، بقعه شمس آل رسول (آتشكده)، بقعه سید سه تن (میر حیدر آملی)، مسجد امام حسن عسگری، بقعه امامزاده قاسم، مسجد آقا عباس، مسجد جامع، بقعه میر بزرگ، ساختمان دارائی، پل دوازده چشمه، پل فلزی (معلق)، قدمگاه خضر، امامزاده ابراهیم و امامزاده عبدالله.
مراكز دیدنی شهر آمل
دخمه های سنگی (كافر كلی) رینه، راه باستانی تنگه بند بریده و تصویر حجاری شده شاه و یاران او بر سنگ، كاروانسرای گمبوج، قلعه ملك بهمن، مسجد جامع، مسجد امام حسن عسكری، مسجد آقا عباس، بقعه متبركه سه سید، بقعه متبركه ناصرالحق، بقعه متبركه شمس آل رسول، امامزاده ابراهیم (ع)، بقعه متبركه میربزرگ، پل دوازده چشمه، امامزاده قاسم (ع)، سقانفار زرین‌كلا و سقانفار هندوكلا.
شهر آمل از شهرهای بسیار قدیمی ایران در استان مازندران است. بعضی از مورخان و جغرافی نویسان سابقه آن را به دوره پیشدادیان و كیائیان نسبت داده اند. شهر آمل با توجه به اشیاء و سكه هایی كه از آن به دست آمده در دوره ساسانی پایتخت یامركز آن منطقه بوده است. احتمالا مردم آمل در زمان حكومت مهدی خلیفه عباسی، به دین اسلام گرویدند و بعد از آن بناهای اسلامی در آنجا ساخته شد اوایل قرن هفتم حسام الدین اردشیر مركزیت را از ساری به آمل آورد و قصر خود را در آنجا برپا داشت. در سال 795 هـ . ق امیر تیمور گوركانی آمل و ساری را غارت كرد و فرمان قتل عام ساكنین آنها را صادر كرد و سه قلعه مهم از جمله ماهان سر را با خاك یكسان كرد. از آن پس آمل روبه ویرانی نهاد. آمل جدید در جوار شمال آمل قدیم بنا شده است وامروزه یكی از شهرهای آباد و زیبای شمال ایران به شمار می رود.
قلعه شاهندشت_ ملك قلا
این قلعه كه به ملك قلا معروف است، ظاهراُ به نام ملك بهمن آخرین سلطان لاریجان نامگذاری شده است. آثار ویرانه های این قلعه بالای كوهی مشرف به دهكده شاهاندشت ( از روستاهای لاریجان ) هنوز خودنمایی می كند.
حمام اشرف آمل
این حمام از بناهای قرن دوازدهم هجری قمری است كه در نیاكی محل آمل واقع شده است. مصالح عمده حمام آجرو سنگ است ودیوارهای آن تماماً با كاهگل و دوغاب آهك، اندود شده است. حمام اشرف تنها باقی مانده حمام های قدیمی شهر آمل است.
پل دوازده پله
پل آجری دوازده پله بر روی رودخانه هراز در وسط شهر آمل احداث شده و دو بخش شرقی و غربی شهر را به همدیگر متصل می كند. قدمت بنای پل به سال 1018 هـ .ق می رسد. این پل بیشتر به خاطر نقش حیاتی و سازنده آن، یكی از معتبرترین پل های تاریخی مازندران به شمار می آید.
چشمه آب گرم آب آهن یا آب فرنگی
این چشمه بالای روستای آب اسك لاریجان، میان بیدستان ازارو قرار دارد. آب این چشمه دارای تركیبات سولفات دوفروكربنات و دوفراسیدكربنیك آزاد است. استحمام و نوشیدن آن برای افراد مبتلا به بیماری كم خونی و جلدی توصیه شده است.
آب معدنی استراباكو
این آب گرم بین راه لاریجان به روشاق، نزدیك روستای بایجان در محلی به نام قلابن قرار دارد، از كوهی می جوشد و پس از چند متر به رودخانه هراز می ریزد. آب این چشمه ماده ای به نام زبیق دارد كه درمان امراض جلدی ، به ویژه بیمارهای عفونی مؤثر است.
