نورالانوار
در مکتب اشراقی، از خداوند به نورالانوار یاد می شود.زیرا خداوند در نهایت سلسله ای انوار بوده که همه ی انوار به او ختم شده و او در نهایت بی نهایتی قدرت و شدت نور است. در جهان محسوسات، خورشید خلیفه نورالانوار و تمثیلی از نورالانوار است. همچنان که نظاره مستقیم به سوی خورشید امکان پذیر نیست. شناخت ذات نورالانوار نیز برای هر مخلوقی محال است و همچنان که با طلوع و تجلی نور خورشید می توان به وجود آن پی برد، تجلات نور الانوار نیز نشانی از وجود او در کل هستی است. در این حکمت انسان نیز موجودی ذاتا نورانی منشعب شده از نورالانوار است که در سایه دل کندن از جهان ظلمانی و با سیر و سلوک روحانی می تواند به سوی اصل خویش یعنی نورالانوار صعود کرده و به او بپیوندد. و این معنای فنا فی الله در میان اصطلاحات عرفانی است.