روش دوم در دنیا مکانیسم جالبی دارد: فردی که ایده جدید دارد به همراه یک تیم (مثلا 3 یا 4 نفره) یک طرح تجاری تنظیم می کند. طرح تجاری شامل توصیف کالا یا مزیت، سازمان و نیروی انسانی مورد نیاز، تجهیزات و روش تولید، برنامه بازاریابی و پیش بینی های اولیه مالی است.
از طرف دیگر، آدم ها یا بنگاه هایی هستند به نام Venture Capitalist که پول زیادی را برای سرمایه گذاری در ایده های نو کنار گذاشته اند. این بنگاه ها آن طرح تجاری را بررسی می کنند و در صورت پذیرش، با آن آدم ها مشارکت می کنند. یعنی پول لازم را تامین می کنند و مثلا به نسبت 70 به 30 سهام دار شرکت تازه تأسیس می شوند. کسب و کاری که در روزهای اول ارزش بالایی نداشت، ممکن است به سرعت رشد کند و مرتب صفرهای ارزش آن زیاد شود. به این ترتیب ایده تبدیل به پول می شود!
تحقیقات نشان داده که بین 80 تا 90 درصد طرح های تجاری که به تایید VC ها می رسند شکست می خورند. ولی آن ده بیست درصد باقی مانده چنان سودی نصیب VC ها می کنند که تمام آن ضررها در برابرش قابل چشم پوشی است.