بهترین عکس‌های فضایی چند روز اخیر را به انتخاب سایت نشنال جئوگرافیک با هم مرور می‌کنیم
جدایی یخی: هفته گذشته کوه یخی بزرگی با مساحتی حدود 130 کیلومتر مربع از یخچال طبیعی پیترمان در شمال غربی گرینلند جدا شد؛ اتفاقی که ماهواره ترا ناسا توانست از آن عکس بگیرد. به گفته مسولان مرکز اطلاعات برف و یخ آمریکا، احتمالا جریان‌های قدرتمند اقیانوسی باعث این جدایی شده‌اند.
فرود: فلیکس باومگارتنر اتریشی پس از پرش از یک کپسول فضایی در ارتفاع 29455 متری زمین، در حال فرود آرام با چترنجات در بیابان‌های رازول نیومکزیکو است. این پرش، دومین پرش آزمایشی پروژه استراتوس ردبول است؛ پروژه‌ای که طی آن بائوم‌گارتنر قصد دارد تا به ارتفاع 36580 متری زمین –لبه فضا- برو و از آنجا سقوط آزاد با سرعت فراصوت به سوی زمین را تجربه کند. اگر باومگارتنر در این کار موفق شود، نخستین انسانی خواهد بود که سرعت صوت را طی سقوط آزاد می‌شکند.
منطقه گرگ و میش: این چشم‌انداز وهمناک که توسط دوربین مدارگرد شناسایی ماه (LORC) گرفته شده، جزئیات غیرطبیعی کوه‌های دهانه کوپرنیک را نشان می‌دهد؛ منطقه‌ای به طول 97 کیلومتر که دارای قله‌هایی به ارتفاع چند هزار متر است. به گفته مسولان ناسا، دهانه برخوردی فریبنده و از نظر زمین شناسی غنی کوپرنیک، اطلاعات ارزشمندی را درباره سطح ماه در دل خود دارد. این منطقه یکی از گزینه‌ها برای فرود ماموریت آپولو ناسا بود، و یکی از اهداف پیشنهادی برای ارسال ماه‌نورد رباتیک در برنامه اکتشاف ناسا (NASA’s Discovery Program) است. کوپرنیک بزرگ‌ترین دهانه برخوردی روی سطح ماه است.
صف آسمانی: در این تصویر که متعلق به آسمان بیابان آتاکاما در شیلی است، گروهی از درخشان‌ترین اجرام آسمانی مشاهده می‌شوند که گویا در یک خط به صف ایستاده‌اند. خوشه ستاره‌ای آبی در سمت چپ تصویر خوشه پروین است، که با نام هفت خواهران نیز شناخته می‌شود. سایر اجرام درخشان تصویر به ترتیب از سمت چپ سیارات مشتری، ناهید، و ستاره دبران هستند.
دریاچه‌های طلایی: در این تصویر که توسط خدمه ایستگاه فضایی بین‌المللی گرفته شده است، دریاچه اونتاریو (وسط) و دریاچه هیرون (راست) در آمریکای شمالی دیده می‌شوند؛ در حالی‌که در اثر بازتاب نور خورشید از سطح آب آنها همانند طلا در حال درخشش دیده می‌شوند.
مرتفع و خشک: این تصویر که به تازگی توسط سازمان نقشه‌برداری آمریکا منتشر شده است، شبکه هندسی ناشی از پراکندگی شهری توسکان آریزونا را به تصویر می‌کشد. مقایسه این عکس با عکسی که توسط ماهواره لندست ناسا در سال 1956 / 1335 گرفته شده است، توسعه شهری را در این مدت به خوبی به تصویر می‌کشد. این عکس ماهواره‌ای همچنین رودخانه‌ها و پوشش گیاهی کمتر را در مقایسه با عکس سال 1335 نشان می‌دهد. بخشی از کاهش رودخانه‌ها به دلیل برداشت آب‌های زیرزمینی ناشی از افزایش مصرف جمعیت شهر است. با اندازه‌گیری میزان شهرنشینی از فضا، ماهواره لندست می‌تواند به تعیین مناطق که در معرض خطر کم‌آبی قرار دارند کمک کند.
