براساس آیات و روایات به دلایل مختلف و در برهه‌هایی از زندگی، مشكلاتی بر سر راه زندگی انسان‌ها قرار می‌گیرد كه می‌توان آن‌ها را مقدمه‌ای برای رشد و نتیجه اعمال و رفتار انسان ذكر كرد.
در آیه 156 از سوره بقره به بحث در رابطه با رویكرد برخی افراد در مواجهه با مصیبت‌ها پرداخته می‌شود كه در ادامه به متن، ترجمه و برخی مفاهیم آن اشاره می‌شود:
متن:
«الَّذینَ إِذا أَصابَتْهُمْ مُصیبَةٌ قالُوا إِنَّا لِلَّهِ وَ إِنَّا إِلَیْهِ راجِعُونَ»
ترجمه:
(صابران) كسانی هستند كه هرگاه مصیبتی بر آن‌ها وارد شود، می‌گویند ما از آن خدا هستیم و به سوی او بازمی‌گردیم.
مفاهیم:
مردم در برابر مشكلات و مسائل چند دسته‌اند:
- « اذا مسّه الشّر جزوعاً» گروهی ناشكیبایی و جیغ و داد می‌كنند.
- «و بشّر الصّابرین» گروهی بردباری و صبر می‌كنند.
- «اللّهم لك الحَمد حَمد الشّاكرین لَك علی مُصابهم» گروهی علاوه بر صبر، شكرگزارند. متنی كه در سجده پایانی زیارت عاشورا می‌خوانیم موكد این موضوع است.
این برخوردها، نشانه معرفت هركس نسبت به فلسفه مصائب و سختی‌هاست. همان‌گونه كه كودك، از خوردن پیاز تند، بی تابی می‌كند و نوجوان تحمّل می‌كند؛ ولی بزرگسال پول می‌دهد تا پیاز خریده و بخورد.
