3) تقسیم بندی منطقه به ناحیه های کوچکتر و پیدا کردن بار کل :
بعد از تقسیم بندی مشترکین به گروههای ذکر شده ، نواحی متفاوت در سطح شهر را که ترکیبی از گروههای فوق را مشخصا در خود جای داده اند ، پیدا میکنیم . این تقسیم بندیها بر اساس وضعیت و بافت شهر انجام میشود و وضعیت کنونی شهر یا منطقه مورد بررسی با آمارگیریهای مستقیم بدست می آید . بدین ترتیب ناحیه بندی شهر بطور نمونه می تواند بصورت زیر باشد :
مناطق مسکونی خانواده های پر در آمد
مناطق مسکونی خانواده های متوسط کم درآمد و متوسط بالا .
مناطق خانواده های کم در آمد .
مناطق تجاری سنگین آپارتمانهای مرتفع و مناطق با ساکنین مرفه .
مناطق تجاری متوسط ، آپارتمانهای متوسط از نظر ارتفاع و مناطقی که در آن افراد با در آمد متوسط سکونت دارند .
مناطق صنعتی بدون واحد مسکونی .
مناطق صنعتی – خدماتی که معمولا در حاشیه جاده ها و راههای ارتباطی قرار دارند .
مناطق تفریحی و فضای سبز.
مناطق نظامی .
در مراکز ذیربط می بایست مجموعه ای کامل از قوانین شهر سازی وجود داشته باشد که کاربرد اراضی هر یک از گروههای مشترکین را مشخص سازد . این قوانین شامل در صد تراکم ، سطح زیر بنا ، فضای سبز و .... می باشد . از این قوانین در پیدا کردن چگونگی کاربری ارضی مشترکین در هر نواحی فوق استفاده می شود از آنجائیکه تقسیم بندی فوق بر اساس وضعیت آینده شهر حائز اهمیت می باشد . پس ضروری است مسیر رسیدن از وضعیت موجود به وضعیت تخمین زده شده آتی ، مشخص شود این کار با اعمال ضرایب رشد بر وضعیت کنونی بدست می آید ( رگرسیون خطی ) این ضرایب عموما شامل ضریب تراکم و ضریب اشباع هستند که باید برای هر ناحیه و در هر سال مشخص شوند .
اشباع
( مساحت زمین ) / ( مساحت طبقات ) = ضریب تراکم
برای محاسبه هر کدام از ضرایب فوق عموما تکیه بر برنامه ریزیهای شهری و اطلاعات گذشته و رگرسیون دقیق روی اطلاعات گذشته می باشد .
به این ترتیب با محاسبه ضرایب رشد ، رشد مصرف کنندگان در نواحی مختلف و تعداد آنها مشخص شده و می توان چگالی بار مصرفی ( یا مصرف سالیانه ) هر یک را پیدا کرده و با ضرب آن در تعداد مشترکین مصرف انرژی الکتریکی یک گروه خاص از مشترکین را پیدا کرد با تکرار این عمل برای مناطق مختلف مصرف انرژی کل مشترکین در هر سال آینده از زمان مورد بررسی ، مشخص می شود .