سلام
من فکر می کنم به خلوص نیت و آنچه که در قلبشون می گذره ربط داره. نه اینکه مثلاً اگر سفره پر رنگ و لعاب تر باشه پس حضرت ابوالفضل هم نمک گیر میشه و حتماً حاجت میده !! نه اینطوری نیست چه اون سفره شاهانه و چه اون سفره فقیرانه، هرکسی که با قلبش خدارو صدا بزنه اون جواب می گیره وگرنه بشین از صبح تا شب کل مفاتیح رو بخون ولی خلوص نیت نداشته باشی دلت با خدا نباشه همش هیچیه!
یه مثال میزنم که در واقع یه خاطره خیلی جالبی هم هستش:
مادربزرگ مادر من از سادات بودن و اتفاقاً دستشون هم خیلی شفا بوده طوری که همیشه از در و همسایه و فامیل واسه رفع بیماری و دفع مرض میومدن از ایشون تبرکی می گرفتن و به مریضشون میدادن. اینطور که مادربزرگم میگن همیشه هم جواب میداده.
یه روز (درزمان بچگی مادربزرگم) یکی از همسایه ها که چشم بچه اش حسابی ورم کرده و عفونت و درد زیادی هم داشته میاد که از جده ی بنده یه نباتی چیزی تبرک بگیره ببره واسه بچه اش. مادر بزرگ منم نامردی نمیکنه و در غیبت مادرش یه لنگه گیوه رو می پیچه لای پارچه و به اون بنده خدا میگه که مادرم به این پارچه دعا خونده و گفته اینو بذارین رو چشم مریضتون خوب میشه!!
شما فکر می کنید چی شد؟ فردای اون روز مادر بزرگم می بینه که دوباره همون همسایه اومد. اول می ترسه فکر می کنه طرف پارچه رو باز کرده و دسته گل مادر بزرگم رو دیده و حالا اومده که به مادرش شکایت کنه! ولی برعکس طرف با مقداری هدیه و تحفه اومده بود که از جده ی من تشکر کنه چون بسته ی تبرکی که بهش داده بود کار خودشو کرده و چشم بچه خوب شده!!
اینو گفتم که بدونی همه چیز به دل افراد بستگی داره یعنی اگه اعتقادداشته باشی، اگه یقین داشته باشی، حتی یه لنگه گیوه هم می تونه کار دوا و دکترو بکنه.
پس اهمیت هر مدل سفره ای به ذات و قلب اوناییه که دورش می شینن چه دارا باشن چه فقیر.
