تبیان، دستیار زندگی

کسی که عصبانیتش را ابراز می‌کند، یعنی فرد «تند مزاج»، مدام محکوم می‌شود و دیگران از او می‌خواهند که خودش را کنترل کند. بالعکس، کسی که خشم خود را نگه دارد نیز مورد انتقاد است و از او می‌خواهند که عصبانیتش را ابراز کند. افراد عصبی غالباً مشورت های نادرستی دریافت می‌کنند. آیا عصبانی شدن ممنوع است؟

عصبانیت چگونه متولد می‌شود؟

احساس عصبانیت به طور کلی توسط درک یک موقعیت واقعی مانند بی عدالتی، بی ارزش کردن، تهدید و... به وجود می‌آید. این احساس توسط حس مبتلا بودن، ناچار بودن و حتی آزرده شدن تا اعماق وجود ایجاد می‌شود. فردی که عصبانی می‌شود، گفتار و رفتار دیگران را در تضاد کامل با باورها، ارزش ها و نظرات خود می‌بیند.

عصبانیت معمولا به شکل ناخودآگاه بروز می کند و افراد سعی می کنند
آن را با بی تفاوتی، تغییر خلق و خو یا تمسخر پنهان کنند.
اظهار عصبانیت در محیط های اجتماعی یا خانوادگی که اغلب نشان دادن عصبانیت را نمی‌پسندند، آسان نیست. بنابراین بیان عصبانیت شکل خشونت به خود می‌گیرد، و از خشونت تبدیل به حرکت می‌شود.

عصبانیت را چگونه می‌توان شناخت و ابراز کرد؟

احساس «عصبانیت»، چه آن را فرونشانیم، چه با خشونت بروزش دهیم، یک حس واقعی است و نمی‌توانیم جلوی آن را بگیریم. ضروری است که روش نشان دادن عصبانیت مان را یاد بگیریم، البته نه با بروز خشونت بلکه از راه بیان کلامی؛ می بایست به فردی که ما را عصبانی کرده نشان دهیم که چگونه و چه قدر ما را آزار داده است. شخص تند مزاج باید یاد بگیرد که به روش های غیرخشونت آمیز، عصبانیتش را بیان کند.