تبیان، دستیار زندگی

در این سال‌ها بسیار دیده شده كه ورزشكاران را تا زمانی كه مدال آور هستند مدنظر قرار می‌دهیم و به آنها توجه داریم، اما پس از كنار رفتن از دنیای قهرمانی آنها را به دست فراموشی می‌سپاریم.

این بی‌وفایی‌ها تاثیرات مختلفی روی قهرمانان داشته، اما شاید یكی از بدترین موارد این بی توجهی‌ها، به ورزشكاری شد كه به نوعی زندگی‌اش را از بین برد. این ورزشكار كاظم ساریخانی، قهرمان سال 2000 جودوی آسیا است.

به گزارش خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، كاظم ساریخانی كه در دوران قهرمانی‌اش در جودوی جهان در اجرای فن "گهواره" تبحر داشت حدود پنج سال پیش (در زمان ریاست محمد درخشان در جودو) پس از مذاكره فدراسیون‌های جودوی ایران و عربستان راهی ریاض شد تا سرمربیگری این تیم را بر عهده گیرد، اما به یك باره و در حادثه‌ای عجیب از سوی افرادی ناشناس بیمار شده و مدت‌ها در بیمارستان‌ بستری شد.

ساریخانی اكنون با گذشت مدت‌ها از آن حوادث تلخ وقتی به محل صندوق حمایت از قهرمانان و ورزشكاران و پیشكسوتان ورزشی مراجعه كرد، با مسئولان این صندوق به درگیری پرداخت و در نهایت با وساطت ماموران نیروی انتظامی این ملی‌پوش اسبق ایران دستگیر شد. به منظور آگاهی بیشتر از شرایط این ورزشكار و توضیح این حادثه مصاحبه‌ای با او انجام دادیم كه در زیر می‌خوانید:

در مورد حادثه تلخ پنج سال پیش بگویید.

ـ سال 86 و طبق توافقی كه شده بود من به ریاض رفتم تا سرمربی تیم ملی عربستان شوم، اما چند نفر قصد جان من را كردند، هم غذایم را مسموم كردند و هم در یك درگیری ساختگی در یك لحظه به من آمپولی تزریق كردند كه بعد از آن دیگر نفهمیدم چه شد. تنها چیزی كه از آن حادثه یادم مانده این است كه آن مسایل باعث شد من حدود سه سال در بیمارستان روانی در تهران بستری باشم.

مقصر اصلی اتفاق كه بود؟

ـ مشخص نشد. تنها می‌دانم كه هیچ یك از مسئولان كه در رفتن من به عربستان دخیل بودند به من نگفتند كه نباید به آنجا بروم و یا اگر رفتم بیشتر مراقبت كنم. برای خودم متاسفم كه آنجا رفتم و اكنون هیچ یك از مسئولان آن حادثه تلخ را گردن نمی‌گیرد و به من كمك نمی‌كند.

در این سال‌ها كه از بیمارستان مرخص شدید چه كار كردید؟

ـ هیچ شغلی نداشتم و اكنون هم بیكار هستم. هیچ درآمدی نداشتم و تنها با همان حقوق ناچیز صندوق حمایت از ورزشكاران و یارانه زندگی‌ام را می‌چرخانم. وقتی دیدم با این حقوق‌ها نمی‌شود زندگی را چرخاند و هزینه زندگی در تهران بالا است و حتی پول نداشتم خانه اجاره كنم به یزد رفتم و پیش خویشاوندان همسرم زندگی می‌كنم.

وضعیت شما در آنجا چطور است؟

شرایطم بهتر از تهران است، اما زندگی برای من سخت است حالا چه برسد برای خانواده‌ام كه این سال‌ها مرا تحمل می‌كنند.

جریان درگیری در صندوق حمایت از پیشكسوتان و قهرمانان چه بود؟

حدود شش ماه بود كه برای ملاقات با مدیر عامل این صندوق و توضیح وضعیت خودم و احتمالا گرفتن كمك بیشتر دنبال گرفتن وقت بودم، اما وقت نمی‌دادند. وقتی به محل صندوق رفتم و آن بی‌توجهی‌ها را دیدم اعصابم به هم ریخت و درگیر شدم.

گویا پس از این ماجرا بازداشت شدید؟

ـ بله، آنها به نیروی انتظامی زنگ زدند و من 24 ساعت در بازداشت بودم، اما پس از آن كه از بیمارستان نامه بردم كه من قرص اعصاب مصرف می‌كنم، مسئولان پذیرفتند و آزاد شدم

آیا در مورد مشكلاتت به مسئولان وزارت ورزش و جوانان اطلاع داده‌ای و آنها در جریان هستند؟

چندین بار به وزیر نامه داده‌ام و خواسته‌ام كه وقت ملاقات به من بدهند، اما هنوز خبری نیست. دوست دارم كه با او صحبت كنم و شرایطم را بگویم تا به من كمك كند.

خانواده‌ات بگو؟

چیزی ندارم بگویم. آنها هم در این سال‌ها به واسطه بیماری من، بیمار شده‌اند. نه تنها همسر و فرزندم، بلكه پدر و مادرم و دیگر نزدیكانم همه بیمار شده‌اند. من 22 مدال برای این كشور گرفته‌ام، اما متاسفانه كسی جوابگو نیست و به وضعیت من رسیدگی نمی‌كند.