تبیان، دستیار زندگی

هرلینگ یك ورزش تیمی خارج از سالن است كه در واقع شكل اصلی آن، ورزش باستانی گالیك می باشد و توسط انجمن ورزشكاران گالیك اداره می گردد كه با چوب و توپ بازی می شود.

این ورزش كه ابتدا در ایرلند بازی می شد دارای پیشینه ای تاریخی است و سریعترین ورزش تیمی در جهان قلمداد می شود. این ورزش شباهتهای بسیاری به گالیك فوتبال از نظر شكل زمین، دروازه، تعداد بازیكنان و ساختار بازی دارد. بازی مشابهی برای زنان وجود دارد كه «كاموجی» عنوان دارد.

هدف از این بازی، استفاده بازیكنان از چوبی به شكل بتر كه هرلی نام دارد، می باشد كه آنان باید با این چوب به توپ كوچكی كه سلیتر نام دارد ، ضربه بزنند و آنرا از بین بازیكنان حریف عبور داده و وارد دروازه حریف كنند. وارد كردن گل به دروازه، سه امتیاز دارد.

در حالیكه بازیكنی توپ را به دست بگیرد، بیشتر از چهار قدم نمی تواند در این وضعیت حركت كند، در این وضعیت او می تواند توپ را به هوا پرت كند یا روی زمین با چوب به آن ضربه بزند. برای پاس در مسیرهای كوتاه، می توان توپ را با دست پرت كرد. بازیكنی كه می خواهد توپ را بیشتر از سه قدم ببرد، باید با دستی كه چوب را می گیرد، توپ را نگه داشته و یا آنرا پرتاب كند. یك بازیكن در حین بازی فقط دوباره می تواند توپ را از آن خود كند.

مراقبت شانه به شانه از بازیكنان حریف، مجاز است ام تنه زدن و ضربه های بدنی، غیر قانونی است. بازیكنان هیچگونه لباس محافظی نمی پوشند، اما در صورت تمایل می توانند از یك كلاه ایمنی پلاستیكی و یك محافظ صورت استفاده كنند. استفاده از این وسایل برای بازیكنان بالای 19 سال اجباری نیست.

• هر تیم در این بازی متشكل از 15 بازیكن می باشد.
• طول چوب هرلینگ معمولاً 70 تا 100 سانتی متر می باشد.
• چوب مورد استفاده توسط دروازه بان معمولاً یك قسمت مسطح و كمانی شكل در انتهای خود داراست كه اندازه آن دو برابر چوب دیگر بازیكنان است و دروازه بان بدین ترتیب می تواند ضربات و حركات سریع را كنترل كند.

• توپ كه آنرا بعنوان سلیتر می شناسند، دارای یك هسته از جنس چوب پنبه می باشد كه بر روی آن پوسته چرمی كشیده شده است: محیط آن بین 23 تا 25 سانتیمتر می باشد و وزن آن در حدود 100 تا 130 گرم می باشد.
• یك ضربه خوب بوسیله چوب هرلینگ می تواند توپ را با سرعت 150 كیلومتر در ساعت و به فاصله 100 متر پیش ببرد.
• ضربه ای كه فراتر از دیرك دروازه زده شود دارای یك امتیاز می باشد و ضربه ای كه پایین تر از ارتفاع دیرك دروازه زده شود. دارای سه امتیاز می باشد كه این ضربه، گل نامیده می شود.
• بازیكن می تواند از لباس محافظ استفاده كند كه معمولاً شامل یك كلاه ایمنی و یا یك نوع خاص از دستكش با عنوان «اشكارد» می باشد.

زمین بازی:
هرلینگ بر روی زمینی به مساحت 137 متر در 82 متر بازی می شود. دروازه در دو انتهای زمین قرار دارد كه هر كدام شامل دو دیرك می باشند و دارای طول 6 متر هستند كه در فاصله 4/6 متری از یكدیگر قرار می گیرند و در ارتفاع 44/2 متر از سطح زمین توسط یك میله عرضی به هم متصل می شوند. تور دروازه در قسمت پشت دروازه از بالای میله عرضی تا پایین دیرك دروازه نصب می گردد. از زمین بازی برای فوتبال گالیك هم استفاده می شود. GAA كه هر دوی این ورزشها ر سازمندهی می كند، ای تصمیم را برای ساده بیشتر هر دو بازی اتخاذ كرد. خطوط به ترتیب در فاصله های 13 متر، 20 مترو 65 متری از هر كدام از خطوط انتهایی زمین قرار می گیرند. زمینها و دروازه های كوچكتر برای بازیكنان زیر 13 سال استفاده می شود.

زمان بازی :
بازیهای داخلی و دوستانه حدود 70 دقیقه (هر نیمه 35 دقیقه) بطول می انجامند. دیگر بازیها در حدود 60 دقیقه (هر نیمه 30 دقیقه) بطول می انجامد. برای گروه سنی زیر 13 سال و یا پایینتر، بازیها در حدود 50 دقیقه یا كمتر بطول می انجامند. به هر حال زمان مسابقه در دست داور بازی می باشد.

خطاهای تكنیكی:
موارد زیر بعنوان خطاهای تكنیكی در نظر گرفته می شوند:
• برداشتن توپ بطور مستقیم از روی زمین (در عوض باید توپ را با استفاده از چوب یا پا به آرامی ضربه زد.)
• پرتاب توپ (به جای اینكه با دست آنرا پاس بدهید)
• در حالیكه توپ را در دست گرفته اید بیشتر از چهار قدم راه بروید.
• سه بار گرفتن توپ در بازی بدون تماس با زمین (گرفتن چوب، محاسبه نمی شود)
• تعویض توپ از یك دست به دست دیگر
• پاس دادن توپ برای زدن گل
• پرتاب كردن چوب بازی
• وارد شدن توپ به محوطه مستطیل جلویی دروازه: اگر در لحظه ای كه توپ دارد وارد محیط مستطیل جلوی دروازه می شود، قبلاً یكی از مهجمان تیم زننده ضربه در آن قسمت وجود داشته باشد، آن تیم صاحب یك ضربه آزاد می شود

تاریخچه :
تاریخچه هرلینگ به زمانی بیشتر از بازیآن در ایرلند باز می گردد. تاریخ آن به اواخر قرن سیزدهم باز می گردد. ظاهراً این بازی مرتبط با بازی شینتی می باشد كه در اسكاتلند بازی می شده است. داستانهای زیادی در مورد هرلینگ وجود دارد. قرن هجدهم بعنوان «عصر طلایی هرلینگ» شناخته می شود. در سال 1884 ، انجمن ورزشكاران گالیك، مجموعه ای از قوانین مكتوب را برای این بازی تدمین كرده در قرن بیستم سازمانهای بیشتری در زمنیه ورزشهای هرلینگ و فوتبال گالیك ایجاد گردید.
در ایرلند نیز این رقابتها همزمان با سایر رقابتهای استانی برگزار گردید. در حالیكه هرلینگ وارد هزاره جدید می شد، بعنوان دومین ورزش محبوب و مورد علاقه مردم ایرلند محسوب می شد.