تبیان، دستیار زندگی

مادر شهید انقلاب اسلامی قربانعلی رخشانی مهماندوست  که حدود 90 سال از خداوند عمر پربرکتی گرفته بود و مدتی در بستر بیماری بود، صبح امروز در منزلش درگذشت.شهید رخشانی در قطعه ۲۴ بهشت زهرا (س) نزدیک مزار شهید فهمیده دفن شده است و مادر این شهید از سال ۵۹ در یک اتاقک حلبی در کنار مزار فرزندش زندگی می‌کرد که حدود 3 سال پیش در پی نامه مقام معظم رهبری به خانه دخترش رفت و در آنجا ساکن شد.یکی از شخصیت‌های مشهور بهشت زهرای تهران ننه علی است.ننه علی لقب معروف و مشهور مادری است که مدت ۲۰ سال بصورت شبانه روز در این خانه و در کنار مزار فرزند شهیدش زندگی کرد.

 عرشیان به انتظار دیدار تو صف کشیده‌اند «ننه علی»

 ننه رفت. علی به آرزویش رسید، ننه تقدیر و سرنوشت دیگر تمام شد، ننه به علی‌اش رسید، ننه بهشتیان انتظارشان به سر آمد، ننه! علی را می‌گویم، تنها علی منتظرت نبود بلکه شهیدان این مرز و بوم اسم‌شان همه علی بود و در بهشت به انتظار دیدنت صف کشیدند.

ننه یدالله، اصغر، اکبر، حبیب، مظاهر حتی آن شهید مسیحی ارامنه را می‌گویم «ویگن کاراپیدی» اسم‌شان علی است ننه خودت گفتی پنجشنبه‌ها که بر سر مزار دلبندت  می‌ماندی خواب دیدی که علی ناراحت است و همه شهیدان را به زیارت امام رضا(ع) می‌برند اما علی‌ها را نمی‌برند که چرا تو بر سر مزارشان هستی.

از این به بعد پنجشنبه‌ها در آلونک را قفل می‌کردی و به خانه دخترت می‌رفتی. ننه اما علی‌های این مرز و بوم در دنیای بدون تو ننه خود را از دست دادند.

ننه چه سعادتی می‌برند بهشتیان از دیدارت، نمی‌دانم چه کسی و چگونه به شما خبر رساند که علی شهید شد، نمی‌دانم در آن لحظه چگونه به نبود علی می‌اندیشیدی.

ننه تو بودی و آلونک و علی که هر روز کنارش بودی 4 فصل سال بیایند و به ترتیب بروند. من علی را دارم بگو جهان و مردمانش قصر بسازند! من آلونک علی‌ام را دارم. آلونک من اگر در گوشه بهشت‌زهرا باشد، فرش و مبلمان نداشته باشد، رنگ و روغن نیز، زمستان گرم باشد یا نباشد، تابستان  خنک نیز، اما من علی‌ام را دارم. علی من زیر خروارها خاک خفته باشد اما قلب من به نام علی می‌تپد قلب همه مادر‌ها به نام بچه می‌تپد چقدر زحمت کشیدم تا بزرگت کردم و چه آرزوها داشتم. باید دامادت می‌کردم. آخ اگر علی. علی رفتی خدا به همراهت باید می‌رفتی تا علی‌ها دیگر مغرورانه بر خاک ایران قدم بزنند.

سلام
چه لحظه ی زیبایی است لحظه دیدار ننه علی با پسرش در بهشت

اگر گذرتان به گلزار شهدای بهشت زهرا (س) افتاده باشد، نام این مادر را لااقل برای یک بار شنیده‌اید.
به گزارش جهان یکی از شخصیت‌های مشهور بهشت زهرای تهران ننه علی است. زن ریز نقش رنج دیده‌ای که خانه کوچک و محقرش کنار مزار فرزندانش موجب حیرت و تغییر احوال بسیاری از مراجعین بهشت زهرا شده است.
ننه علی لقب معروف و مشهور مادری است که مدت ۲۰ سال بصورت شبانه روز در این خانه و در کنار مزار فرزند شهیدش زندگی کرد.
او که فرزندش به دست نوکران حلقه بگوش خاندان منحوس پهلوی (ساواک) به شهادت رسیده است، بعد از اینکه با خبر می‌شود فرزندش به شهادت رسیده و در شهر اهواز دفن گردیده است. راهی شهر اهواز می‌شود و در کنار مزار فرزندش بیتوته می‌کند.
بعد از پیروزی انقلاب به حضرت امام اطلاع می‌دهند که مادری از تهران به اهواز آمده و در کنار مزار فرزند شهیدش زندگی می‌کند، البته بدون هیچ سرپناهی که او را در مقابل گرمای طاقت فرسای جنوب محافظت نماید. به دستور امام (ره) پیکر این شهید از اهواز به بهشت زهرا (س) در تهران منتقل می‌شود.

از سال ۱۳۵۸ تا ۱۳۷۸ننه علی تک و تنها در این اتاقک فلزی زندگی کرد، به گفته دوستان خانه شهید بهشت زهرا (س) تا مدتها این اتاقک، برق نداشت وسیله گرمایشی و سرمایشی نداشت. بعد از سال ۷۸ به دلیل کهولت سن و بیماری جسمی، تنها دخترش او را به خانه خود می‌برد و از آن به بعد هرچند ماه یک بار به زیارت مزار فرزندش می‌آید.
اگر به قطعه ۲۴، نزدیک مزار شهید ۱۳ ساله حسین فهمیده رفته باشید احتمالا اتاقکی کوچک با دیوار‌های فلزی توجهتان را جلب می‌کند.
در میان این اتاقک مزار فرزند شهیدش قرار گرفته که بر روی سنگ آن نوشته شده «شهید قربانعلی رخشانی مهماندوست».
این مادر بزرگوار در قید حیات می‌باشند و هر چند ماه یکبار برای زیارت به گلزار شهدا می‌آیند، و اگر روزی به رحمت خدا بروند در کناز مزار فرزندش دفن خواهد شد.

فارس: مدیرعامل سازمان بهشت زهرا (س) گفت: بنا به وصیت شخصی ننه علی و درخواست خانواده ایشان و همچنین مذاکره‌ای که امروز با ریاست سازمان بنیاد شهید و امور ایثارگران کشور داشتم ننه علی در جواز مزار شهیدش به خاک سپرده شد.
ننه علی مادر شهید «قربانعلی رخشانی» صبح امروز به دیدار فرزند شهیدش شتافت و پس از بدرقه در میان هم‌محلی‌ها،‌ خانواده و جمعی از امت حزب‌الله به گلزار شهدا انتقال یافت.
بنا به درخواست ننه علی که بیش از ۱۷ سال در کنار مزار فرزند شهیدش در کلبه‌ای حلبی زندگی می‌کرد، این مادر در مکان همان کلبه به خاک سپرده شد تا برای همیشه در کنار فرزندش آرام بگیرد. اما عمل به این وصیت با تخریب بنای تاریخی و یادبود سال‌ها صبر و مقاومت این مادر مهربان همراه شد. یعنی آلونک ننه علی که بخشی از تاریخ مقاومت کشورمان بود، به راحتی تخریب شد.
در پی واکنش رسانه‌ها به این اقدام، اکبر توکلی مسئول سازمان بهشت زهرا در پاسخ به این واکنش‌ها اعلام کرد که علت تخریب کلبه ننه علی وصیت خود او برای همجواری مزارش با مزار فرزندش قربانعلی و رضایت خانواده‌اش عنوان کرد.
بنا به اعلام روابط عمومی سازمان بهشت زهرا، توکلی در مراسم تدفین ننه علی گفته است: بنا به وصیت شخصی ننه علی و درخواست خانواده ایشان و همچنین مذاکره‌ای که امروز با ریاست سازمان بنیاد شهید و امور ایثارگران کشور داشتم به پاس قدردانی از ایثارگری‌ها و صبر و شکیبایی این مادر مقاوم شهدا موافقت کردند پیکر این مادر شهید در جوار شهید بزرگوارشان شهید رخشانی در قطعه ۲۴ شهدا دفن شود و ننه علی همیشه همسایه فرزند خود شد و رضایت خانواده این مادر اسوه جلب شد.

خدایا :(
خدا قرین رحمتشون کنه:((

خدا رحمتش کنه

به نام خدا سلام .

خدا رحمتش کنه .

ننه علی! از ما پیش شهیدان هیچ نگو
جعفر محمدی

جعفر محمدی در یادداشتی در عصر ایران می نویسدسلام مادر ! سلام ننه علی ! سلام اسطوره مهربانی ! و ادامه می دهد:

دیروز خبر آمد که بالأخره پیش فرزند شهیدت رفتی ؛ نه این که از او دور بوده باشی و حالا به او برسی ، نه! تو در تمام سال هایی که پسرت آسمانی شده بود ، در زمین ، کنارش بودی و ماندی و خانه که چه بگویم ، کلبه ات را در کنار آرامگاه شهیدت بنا کردی و شب و روزت را در کنار جوان شهیدت به سر کردی تا تجسمی از مهرمادری باشی در روزگاری که مهربانی ها به حراج روزمرگی ها رفته و رو به افسانه شدن گذاشته اند.

نمی دانم در آن شب های سرد زمستانی و در آن روزهای داغ بهشت زهرای تهران ، با "قربانعلی" ات چه نجواها کرده ای و در میانه اشک های مادرانه ات با او چه ها گفته ای.
این را نیز نمی دانم حالا که به وصال فرزند دلبندت رسیده ای و بعد از سال ها که سنگ قبر او را بغل می کردی ، اینک خودش را در آغوش گرفته ای ، به او چه ها خواهی گفت و داغ غربت سالیانت را چگونه برایش روایت خواهی کرد ؛ نباید هم بدانم ؛ حرف های مادری و فرزندی ، رازهایی دوست داشتنی بین خودشان است و بس!

اما ننه علی ! تو را به آن سال های فراق و به آن قرآن درشت خطی که بارها در کلبه ات ختمش کردی ، قسمت می دهم هر چه به شهیدت می گویی بگو ، اما حال و روز ایرانی که علی تو و علی های دیگر برایش فدا شدند را برایش باز مگو! بگذار روحشان آزرده نشود.
ننه علی

به پسرت نگو که او و همرزمانش هر چه رشته کرده بودند را عده ای دارند به اسم همان شهیدان پنبه می کنند! نگذار خبر دار شود که عده ای با اسم ارزش ها ،چنان به جان بیت المال افتاده اند و آن را چنان با حرص و ولع می بلعند که جهانی انگشت حیرت به دهان گرفته است و تازه کلی هم طلبکار هستند و قیافه هایشان حق بجانب! نگو که چنان دارند جوانان را از اسلام عزیز می رانند و بدان بدبین می کنند که میسونرهای مسیحی هم نتوانستند چنین کنند؟

چه نیازی هست اوقات قربانعلی را تلخ کنی و به او بگویی که با یاران انقلاب چه ها که نکرده اند؟! احتیاجی هم نیست درباره تازه به دوران رسیده هایی که حتی خدا را هم بنده نیستند به او چیزی بگویی. ناراحتش نکن ننه علی!

نگذار فرزندت بفهمد که هنوز که هنوز است ، خیلی ها در سرزمینش می میرند ، فقط به خاطر این که یک مشت اسکناس ندارند. هنوز کودکان معصوم سرزمینش ، تا نیمه شب در چهار راه ها فال و گل مریم می فروشند و در حسرت یک جفت دستکش قرمز رنگ اند تا نوک انگشتانشان از فرط سرما کرخت نشود. نگذار متوجه بشود که زنان و دختران زیادی تن می فروشند و نان می خرند؛ به غیرت پسر برومندت بر می خورد.
ننه علی

مادر جان! بی خیال این باش که به علی ات بگویی مردمی که برای رفاه شان جنگیده ، برای دادن نامه درخواست چندرغاز مساعده ، مجبورند کیلومترها پشت ماشین رؤسا بدوند و نفس نفس زنان ، نامه را به داخل ماشین شان بیندازند و بعد هم چشم به در بدوزند که جواب نامه شان کی خواهد آمد؟
تو را به خدا نگو جوان هایی مانند علی ات که روزگاری شاه بیرون می کردند و دماغ صدام بر خاک می مالیدند ، کرور کرور گرفتار تریاک و هروئین و کراک و شیشه و اکس و کوفت و زهرمار شده اند تا روزگارشان بین نئشگی و خماری بگذرد.

مهربان مادر! چکار داری به فرزندت بگویی که تشنگی خدمت ، جای خود را به شیفتگی قدرت داده است؟ چکار داری برایش بازگو کنی که برای چهار روز نشستن بر روی یک صندلی چه کار ها که نمی کنند و چه تهمت ها و انگ ها که نثار خلق الله نمی کنند؟ چکار داری بگویی که بعضی ها آنقدر دروغ تحویل مردم داده اند که حتی آبروی نداشته دروغ را هم برده اند؟! چکار داری بگویی که از ارزش هایی که علی ات به قربان آنها رفته ، چه دکان هایی علم شده است؟ چه کار داری از آزادی و ... .

اصلاً از آب و هوا برایش بگو ... نه! این را هم نگو! علی و یاران شهیدش حتماً ناراحت می شوند اگر بدانند مردمشان با هر دم و بازدمی ، کلی سرب و دی اکسید کربن و ذرات معلق و ... تنفس می کنند؛نگو که مبادا یاد خاطرات بمباران شیمیایی زمان جنگ بیفتند و خاطر نازنینشان آزرده شود.

ننه علی! مادر اسطوره ای سرزمین مادری من! اصلاً از ما و از کارهایمان هیچ به علی نگو! دلش می شکند،بگذار روحش آسوده باشد.نگذار حلاوت دیدار مادر با تلخی کارهای ما کم رمق شود... .
کلبه ننه علی

آه ...! چه می گویم من ننه علی! لابد داری شماتتم می کنی که "پسر! مگر یادت رفته که شهیدان زنده اند و می بییند و می شنوند و اصلاً شهید نامیده شده اند چون شاهد مایند." و ادامه می دهی: "فکر می کنی اگر من هیچ نگویم این ها هم هیچ نخواهند دانست؟"

راست می گویی ننه علی! بر من ببخش! نگرانم، نگران علی های دیگر این ملک و فرزندان شان. می ترسم کاسه صبر شهیدان به سر آید و شکایت مان را بی هیچ گذشتی نزد خدا ببرند که "خدایا ببین! ما رفتیم و عزیزترین متاع مان که جانمان است را برای دین و میهن و ناموس این ها دادیم و به خون خود غلتیدیم و حال اینان به اسم ما چه ها که نمی کنند و چه مفسده ها که به نام مصلحت مرتکب نمی شوند و چه آبرویی که از دین خودت نمی برند؟خدایا! به عذابی سخت گرفتارشان کن و تاوان خون سرخ مان را از ایشان بگیر که سخت آن را هدر دادند."

راستی ننه علی ! فردای قیامت که علی تو و شهیدان دیگر چشم در چشم ما دوختند و گفتند: "بعد از ما چه کردید؟" چه خواهیم گفت؟ اصلاًچه داریم که بگوییم؟ بگوییم که بعد از شما افتادیم به جان هم ؛ هزار گروه شدیم و هزار کیسه دوختیم و هزار بیراهه رفتیم و کلاً یادمان رفت که حتی نفس کشیدن هایمان را هم مدیون کسانی هستیم که به خاطر ما از نفس افتاده اند و شد آنچه نباید می شد؟!

خوش به حالت ننه علی! و خوش به حالتان شهدا که رفتید و این روزهای تلخ را ندیدید!
آدم حتی رویش نمی شود که بگوید : شهیدان شفاعت مان کنید!
چکار داری به فرزندت بگویی که تشنگی خدمت ، جای خود را به شیفتگی قدرت داده است؟ چکار داری برایش بازگو کنی که برای چهار روز نشستن بر روی یک صندلی چه کار ها که نمی کنند و چه تهمت ها و انگ ها که نثار خلق الله نمی کنند؟ چکار داری بگویی که بعضی ها آنقدر دروغ تحویل مردم داده اند که حتی آبروی نداشته دروغ را هم برده اند؟! چکار داری بگویی که از ارزش هایی که علی ات به قربان آنها رفته ، چه دکان هایی علم شده است؟

به نام خدا
سلام
روحشان شاد
یک سوال
به نظر شما کار ننه علی درست بود؟

سلام
جناب goolha ما مادر نیستیم که بفهمیم کارش درست بوده یا نه .
و روحیات افراد با یکدیگر متفاوته
من خودم مادر و پدرهایی رو دیدم که با دیدن جسد فرزندشان فلج شدند یا بیماری سخت و لاعلاج گرفتن و پدر مادرهایی رو دیدم که با استقامت ایستادن و حتی خودشان فرزندشان را به خاک سپردن و بلند گفته اند خدایا شکرت .
پس نمیشه گفت کار ننه علی درست بوده یا اشتباه .
البته نظر شخصی من هست .

سلام

کلام شما صحیح

اما منظور من این نبود

کار ننه علی چند پیام همراه خودش داشت بخصوص برای آنهاییکه شهدا وراه شهدا رو فراموش کردند.

ننه علی خواست با این کارش خانم های جوان رو از خواب بیدار کنه که مراقب حجابتون باشید به همین راحتی خون شهدا رو پایمال نکنید.

ننه علی با این کارش پیام میداد که من عاشق فرزندم بودم اما ان در راه خدا جان خودش رو داد تا اسلام زنده بمونه پس جوان امروزی مراقب دینت باش .

ننه علی خواست بگه ای جوان امروزی گوش به فرمان رهبرت باش داره صدات میکنه .

حضرت ام البنین س مادر حضرت عباس ع هم بعد از جریان عاشورا در وردی شهر مراسم عزا برگزار میکرد نه فقط برای گریه برای فرزندش بلکه برای اینکه راهش رو به دیگران بیان کنه وانهاییکه خواب غفلت رفتند بیدار شن .

حتی گفته شده یک روز یزید ملعون وقتی از ان مسیر عبور میکرد وصدای این خانم رو شنید که از جفاهای ظالمین میگفت گریش گرفت

پس کار ننه علی یک نوع پیام رسانی بود

خدا روحشان را شاد کند