تبیان، دستیار زندگی

دهه ی مبارک فجر مجدد از راه می رسد.

فکر کردم در مدت ده روز  شاید فرصتی اندک داشته باشیم برای بزرگداشت این ایام فرخنده و جاودان.

از این رو زودتر به استقبال فجر می رویم و انشالله با سروده های قشنگی که در این تاپیک به نمایش می گذاریم بتوانیم شمه ای از این افتخار بزرگ را پاس داریم.

شكفته غنـچه شــادی ، میــان گلشن ایـران
دمیــده روح آزادی ، بـه جـان خسـته یـاران

بلور اشك شـوق مـا ، شـده جاری چنـان باران
به هر كوی و به هر برزن، شكوفا شـد گل ایمان

ز بوی مقــدم آقا ، گل و گلخانه خنــدان شد
دل خونین بهمن ماه ، دگر فصـل بهـاران شد

سرود و نغمه شـد برپا ، صفای دل هزاران شد
ز لطف ایزد منــان ، امام پیـر جمــاران شــد

چورهبرسوی ایران شد،گل افشان شدسرای دل
درخشــان شد همه ایران ، چو آمد رهبـر عادل

بسـاط ظلمت و بیــداد ، به یمن او شـده باطل
در زندان غم بگشا ، كه پیــروزی شـده حاصل

بشــارت امت مـا را ، كـه آن زیبــا نگار آمـد
به كنعان م‍ژده باد اینك،كه یوسف در كنار آمد

طلوع صبح پیــروزی ، به همــراه بهــار آمد
گلاب پاشـید و گل آرید ، امام سوی دیار آمد
بهروز_رها

سلام
ممنون از ایجاد این تایپیک، انشاءالله بتونیم تو این فرصت خوب عمل کنیم.
یا علی

فجر است و سپیده حلقه بر در زده است
روز آمده، تاج لاله بر سر زده است
با آمدن امام در کشور ما
خورشید حقیقت زافق سر زده است

برخیز که فجر انقلاب است امروز
بیگانه صفت، خانه خراب است امروز
هر توطئه و نقشه که دشمن بکشد
از لطف خدا نقش بر آب است امروز

از خون سرخ بهمن سرسبز شد بهاران
اندیشه باور شد، در امتداد باران
بر صخره‏های همّت جوشیده خون غیرت
بانگ سرود و وحدت آید زچشمه ساران
و الفجر بهمن آمد، فصل شکفتن آمد
بر پهندشت باور، خالی است جای یاران

از اوج بروج حق سردار قیام آمد
بر شوق سماع جان، انوار امام آمد
طاغوت نگونسر شد با خاک برابر شد
شمشیر اناالحق چون بیرون ز نیام آمد
آن پیر پیام آور بت بر کن ولا گستر
بر گستره ای لبریز از خون و قیام آمد
گفتا که من آن بحرم کارام نمی گیرد
در مسلک بیداران آرام، خرام آمد
عنبر چکد از نامش، سر مقدم اقدامش
بر لحظه سرمستان اکسیر دوام آمد
پیک خبر بهمن سرداد به هر برزن
کای منتظران خیزید، خیزید امام آمد
«غلامرضا رحمدل»

در آفتابِ نگاه تو، صبورِ پیرِ بهارآوا
زمین شکفت و زمان گل کرد، به جشنواره ی رؤیاها
در آن هزاره ی خاموشی، کسی به عشق نمی تابید
دمید عطرِ نگاه دوست، و ناگهان تو شدی پیدا
عذابِ پوچی و دلتنگی، به سر رسید و بهار آمد
دلم هجومِ طراوت شد، جهان و جان همه شد زیبا
بهار؛ هدیه ی دستانت، به کوچه های خزان دیده
شکوفه؛ فرصت چشمانت، به باغ های پر از رؤیا
دلت نسیم بهاری بود، در آب و آینه جاری بود
چه عاشقانه گذر کردی به دشت های پُر از یلدا
تو رفته ای و سرودی نیست، بیا و باز شبی روشن
به خوابِ آینه ها گل کن، بخوان برای دلِ گُل ها
بهارِ پیرِ من ای بُرنا، بیا به زمزمه تا فردا
دوباره خوشه کند رؤیا، دوباره زنده شود دنیا...
«عبدالرضا رضایی»

سلام
ممنون از ایجاد این تایپیک. امیدوارم بتونم شعری پیدا کنم و اینجا بذارم.

سلام
انکه امد در درون اسمان بود
همراهش بخار اب امیدان بود

با باد عشق خود رابه ان جا رساند
او که بارید بر سر گل بیابان بود

گل با امید کنارش باد عشق بود
برای همین به یاد ان باران بود

چون می دانست که روزی خواهد بارید
تا لحظه های اخر ازصابران بود

روز اول که بارید چقدر اندک بود
در برابر بیابان قطرگان بود

روی گلبرگ های گلهای باامید رفت
تاکه ان روز که باران خارکشان بود

گرچه لاله هایی رفتند به یاد عشق
این بهار جاودان معشوقان بود

رود رحمت به سویش شد جاری
ان رودی که از دل کوه ایمان بود

خار نابود شد گل ها سیراب گشت
در درونش لاله های شهیدان بود

لاله ها رودخانه را کرده اند سرخ
نور درون گلستان از انان بود

تمام شد انقلاب اسمانیان
ان وقت که رود در دریای جاودان بود

پویا و باوقار، شهوار می رویم
استاده بر مسیر، بیدار می رویم

در باغ انقلاب، شاد و بلند و سبز
هر روز تازه تر، پر بار می رویم

دانش سلاح ما، حق است یار ما
از ذکر یاحسین سرشار می رویم