سلام به همگی
و البته خدمت دوست عزیز، زهره آقایی گرامی... امیدوارم که صحبت های من دلگیر نشده باشین، من قصد بدی نداشتم، فقط خواستم کمکی کرده باشم...
ابتدا بگم که متاسفم اگه دیر سر میزنم آخه مشکلات اجازه نمیده؛ امیدوارم که بخشیده باشید... ولی مختصرا چیزهایی مینویسم...
از جمله اینکه در مورد "سکوت" که خودم بهش اشاره کرده بودم صحبت کردید...
دوست من، من منظورم اینکه معمولی رد بشیم نبود. یک نگاه خیلی وقتها کار هزارکلمه رو یه جا انجام میده و این رو بشخصه دیدم.
این بسته به همون خودسازیز ای هستش که بهش اشاره کردم و نیرویی که از اون به اطرافیان خود ساطع میکنیم که این خود بحثی طولانی و جدا رو میخواد...
درباره جواب ها به منطق و عقل اشاره کردین؛ بنظر خودتون اونیکه منطق سرش میشه و عقل رو کامل داره، بدنبال کاری میره که کاملا توسط هردو رد میشه و منفوره؟
البته که نه... اینها اغلب افرادی هستند که از قوه عقل و منطق خود بخوبی استفاده نمیکنن، شفاف سازی مسیر بهترین کمکه... نه؟؟؟
در مورد جملات بیشتر که از صحبت های من برداشت کردید، با شما موافقم اما دوست من، کار شرع (در این قبیل موارد) ککم گویی برنمیداره. ما بنده برگزیده ای نیستیم! ما هم همگی انسانهای معمولی هستیم، معمولی تر از اونچیزی که فکرش رو میکنید؛ پس برای اینکه سوء تفاهمی برای فردی که ناآشناست پیش نیاد بهتره که قدری پرگویی کنیم (البته با رعایت نکات لازمش)... توضیح کامل، روشن شدن رو داره...
امیدوارم من زیاده روی نکرده باشم... منتظر دنباله بحث هستم...
یاحق
مجتبی