تبیان، دستیار زندگی

ترجمه دعای امام سجاد (علیه السلام) در روز عرفه

به نام خداوند بخشنده و مهربان

سپاس خداوند را که پروردگار جهانیان است، خداوندا سپاس ترا ای آفریننده آسمانها و زمین، و ای صاحب بزرگی و کرم پرورنده پرورندگان، و معبود هر پرستنده، و آفریننده هر آفریده، و وارث هر چیز، نیست مانند او چیزی، و پوشیده نمی باشد از او دانش چیزی و اوست هر چیزی را فرا گیرنده، و اوست بر هر چیزی نگهبان، توئی خدایی که نیست معبودی جز تو، که یکی و یگانه ای، یکتا و بی همتایی، 

و تویی خدایی که نیست معبودی غیر تو، کریمی در نهایت کرامت عظیمی در نهایت عظمت بزرگواری به منتهای کبریائی و توئی خداوند و معبودی جز تو نیست و بلندتر و برتری از هر چیز و به غایت توانائی و توئی خداوند نیست معبودی جز تو که بخشاینده و مهربان و دانا و حکیمی و توئی خداوند نیست معبودی غیر تو که شنوا و بینائی همیشه بوده و بر همه چیز آگاهی

و توئی خداوند نیست خدائی غیر تو کریمی و کرمت بی پایان پیوسته پایداری و توئی خداوند و معبودی جز تو نیست در آغاز بودی و پیش از هر کس و در انجام باشی پس از هر چیز و توئی خداوند نیست خدائی غیر از تو که نزدیکی با وجود بلندیت و بلند مقامی با وجود نزدیکیت و توئی خداوند نیست معبودی به غیر تو که صاحب فرّ و شکوه و عظمتی و سزاوار سپاسی

و توئی خداوند نیست معبودی غیر تو، آنی که آفریدی همه چیز را بدون مادّه و نگاشتی آنچه نگاشتی بدون نمونه و پدید آوردی پدیده ها را بدون رنگ آمیزی و طرحی توئی که مقرّر نمودی هر چیزی را اندازه ای و آماده ساختی هر چیز را به آسانی و تدبیر نمودی ماسوی را « به حکمت خود » توئی که یاریت نکرده در امر آفرینش احدی و مدد ننموده ترا در کار تو مددکاری و نبود « آفرینش » ترا تماشاگری و نه مانندی

توئی آنکه خواستی و شد هر چه خواستی و حکم کردی و از روی عدالت بود آنچه حکم کردی و داوری نمودی از روی انصاف بود آنچه داوری نمودی، توئی آنکه گنجایش ترا ندارد جائی و بر نخیزد در برابر قدرتت قدرتی و وامانده ات نکند برهان و بیانی، توئی آنکه به شمار آری تعداد هر چیز را و قرار دهی هر چیز را اجل و فرجامی و مقرّر داری هر چیز را اندازه ای، توئی آنکه بازماند اندیشه ها از درک ذات تو

و فروماند دانش ها از ادارک چگونگی تو و در نیابد دیده ها جای بودنت را، توئی آنکه پایان نداری تا محدود باشی و مجسّم نیستی تا محسوس شوی و فرزند نیاوردی تا فرزند دیگری باشی، توئی آنکه دشمنی نیست با تو به عناد برخیزد و همتا نداری که با تو رقابت کند و مانند نداری تا با تو برابری نماید، توئی آنکه ایجاد نمودی و آفریدی « جهان را » و پدید آوردی و نو ساختی و نیکو بود هر چه ساختی،

منزّهی تو چه بزرگ است شأن تو و چه بلند است در میان اماکن مکان تو و آشکار کننده حقّست قرآن تو منزّهی چه نیکو چاره سازی و چه بسیار مهربانی و حکیمی که هر چیز را می شناسی پاک خداوندا چه پادشاه با فرّ و شکوهی و چه بخشنده توانگری و چه بلند و بلند پایه فروغمند با فرّ و بزرگی و سزاوار سپاسی منزّهی تو دست به خیرات گشودی و شناخته شد هدایت از جانب تو هر کس ترا خواند برای دین یا دنیا بیافتت

منزّهی تو فروتنی کند برای تو هر چه علم تو بدان تعلّق گرفته و سر فرود آورد در برابر عظمت تو هر آنچه زیر عرش توست و گردن نهد به فرمانبرداری تو همه آفریدگان منزّهی تو در نیابد ترا حواسّ و دستی به تو نرسد و لمس نمی شوی و نیرنگ برنداری و فرانگیرد ترا چیزی و کس با تو برنیاید و برابری نکند و با تو به جدال برنخیزد و ترا فریب ندهد و با تو نیرنگ نبازد منزّهی تو راه تو هموار و فرمان تو حقّ است

و توئی زنده و بی نیاز منزّهی تو گفتار تو به حکمت و فرمان تو شدنی و مشیّت تو انجام شدنی است منزّهی تو رد نکند کسی خواسته تو را و دگرگون نسازد سخنان ترا منزّهی تو بر پادشاهان پیروزی آشکار است نشانه های الوهیّت تو و آفریننده آسمان هائی پدید آرنده جاندارانی سپاس تو را سپاسی که پایدار باشد با هستی تو و سپاس تو را سپاسی که جاوید ماند با نعمت تو سپاس ترا سپاسی که برابر احسان تو باشد

و سپاس تو را سپاسی که افزونی کند بر رضای تو سپاس تو را سپاسی که همراه باشد با سپاس هر سپاسگزاری و سپاسی که فرو ماند از او شکر هر شکرگزاری سپاسی که سزاوار نیست جز به تو و موجب تقرّب نشود جز به پیشگاه تو سپاسی که پایدار بود به سبب او نعمت اوّل و خواسته شود به او پایداری نعمت بعدی سپاسی که افزایش یابد با گذشتن زمان ها

و زیاد گردد چند برابر پی درپی سپاسی که فرو ماند از شمار آن آمارگیران و فزون آید بر آنچه به شمار آورده اند در کتاب تو نویسندگان سپاسی که برابری کند با عرش عظیم تو و همانند باشد با کرسی رفیع تو سپاسی که کامل باشد به پیشگاه تو پاداش او و افزون آید به هر ثواب ثواب او سپاسی که ظاهر آن موافق باطن باشد و باطنش هم موافق با نیّت صادق باشد

سپاسی که نگذارده باشد آفریده مانندش را و نشناسد کسی جز تو فضل آن را سپاسی که یاری شود هر که بکوشد در گذاردن آن و تأیید شود هر که مبالغه کند در ادای آن سپاسی که جامع باشد آنچه را که آفریده ای از انواع حمد و در آید به سلک آنچه خواهی آفرید بعد از این سپاسی که هیچ حمدی نزدیکتر از آن به گفتار تو نباشد و بالاتر از آن هیچکس تو را حمد نکرده باشد

سپاسی که سبب گردد بکرم تو مزید نعمت را به فراوانی و بپیوندی آن را به فزونی پی در پی برحمت خود سپاسی که شایسته بزرگی ذات تو و سزاوار فرّ و عظمت تو باشد پروردگارا درود فرست بر محمّد و آل محمّد که برگزیده و بهترین خلق و گرامی و مقرّب نزد تست به بهترین درود و خجسته گردان بر او کمال فرخندگی را و بخشایش فرما بر او به برترین بخشایش خود

پروردگارا درود فرست بر محمّد و آلش درودی فزاینده که نباشد درودی فزاینده تر از آن و درود فرست بر آن درودی برومند که نباشد درودی برومندتر از آن و درود فرست بر او درودی پسندیده که نباشد درودی برتر از آن خداوندا درود فرست بر محمّد و آل او درودی که خوشنودش گردانی و بیفزاید بر خوشنودیش و درود فرست بر او درودی که خوشنودت گرداند و بیفزاید برخوشنودیت

و درود فرست بر آن حضرت درودی که راضی نگردی جز به آن و نبینی غیر او را بر آن شایسته خداوندا درود فرست بر محمّد و آل او درودی که تجاوز کند از رضای تو و به پیوندد پیوند او ببقای تو و پایان نیابد چنان که پایان نپذیرد کلمات تو خداوندا درود فرست بر محمّد و آل او درودی که در برگیرد درود فرشتگان و پیغمبران و رسولان و فرمانبرداران تو را و شامل گردد بر درود بندگانت از جنّ و انس و آنان که دعوت تو را اجابت کردند

و مجتمع شود بر درود هر آنکه هستیش بخشیدی و پدید آوردی از اصناف آفریدگانت خداوندا درود فرست بر او و آل او درودی که فرا گیرد هر درود گذشته و آینده را و درود فرست بر او و بر آل او درودی که پسندیده باشد تو را و غیر تو را و برانگیزی با این همه درودی را که بیفزاید با آن این درودها بنزد آن و افزوده گردد بر گذشت روزگار افزایش چند برابر که نشمارد آن را غیر تو

خداوندا درود فرست بر پاکان خاندان او آنان که برگزیدیشان برای اجرای امر خود و قرارشان دادی گنجینه علم خود و نگهبانان دین خود و جانشینان خود در روی زمین و حجّت های خود بر بندگانت و پاکشان نمودی از هر ناپاکی و پلیدی پاک کردنی که به اراده خود بود و قرارشان دادی وسیله به سوی خویش و راه به سوی بهشت خود خداوندا درود بر محمّد و آلش فرست

درودی که بهره مند گردانی آنها را از عطا و کرامت خود و کامل گردانی برای آنها همه گونه بخشش و نعمت خود را و فراوان گردانی برای آنها لذّت نعمت ها و فوائد خود را خداوندا درود فرست بر او و خاندان او درودی که نه حدّی باشد در آغاز آن و نه پایانی به مدّت آن و نه نهایتی باشد به انجام آن خداوندا درود فرست بر آنان هموزن عرش خود و آنچه در زیر آن است و به پُری آسمانهایت و آنچه بالای آنها است

و به شماره زمین هایت و آنچه زیر آنها است و آنچه در لابلای زمین و آسمان است درودی که نزدیک سازد آنها را به مقام تو و بوده باشد برای تو و آنها خوشنودی و پیوسته باشد بمانند خود همیشه بار خدایا تو تأیید کردی دین خود را در هر زمان به امامی که برافراشتیش مانند علم برای بندگانت و مانند نورافکن در شهرهایت پس از آنکه پیوستی ریسمان او را بر ریسمان خود

و قرارش دادی به سوی خوشنودی خود و واجب فرمودی اطاعت او را و بیم دادی از نافرمانی او و امر فرمودی به فرمانبرداری از اوامر او و به پرهیز نمودن از مناهی او و اینکه پیش نیفتد از او پیش روی و پس نماند از او کسی پس او است حافظ پناهندگان و سنگر مؤمنان و دستاویز نجات جویان و فروغ مردم جهان بار خدایا الهام کن برای ولیّ خود تا شکر آنچه را که انعامش فرمودی بجای آورد

و ما را نیز الهام فرما مانند او به وجود او شکر کنیم و عنایت کن او را از جانب خود پیروزی و نصرت و بگشا برایش گشایشی آسان و مدد فرما او را به پشتیبانی محکم خود و قوی گردان پشت او را و نیرو بخش بازوی او را و رعایتش فرما بدیده رحمت خود و حمایتش کن به نظر نگهداری خود و یاریش فرما به فرشتگانت و مددش کن به سپاه نیرومندت و بپادار به وسیله او کتاب و احکام و قوانین خود و سنّت پیغمبر خویش را درود بی پایانت

خدایا بر او باد و اولادش و زنده گردان به او آنچه را که ناپدید کرده اند ستمکاران از آثار دین خود و جلا ده به او زنگ ستم را از صفحه ملّت خویش و دور گردان به او دشواری ها را از راه دین تو و نابود کن به او آنان را که منحرفند از طریق تو و محو نما به او آنان را که طالبان تو را به راه کج برند و منعطف گردان او را به دوستانت و چیره گردان دست او را بر دشمنانت و برسان بر ما از مهر و بخشایش و دلجوئی و نوازش او

و چنان کن ما را که او را شنوا و فرمانبردار باشیم و در خوشنودی او بکوشیم و به جهت یاری کردن و دفاع نمودن از او به دورش باشیم و به سوی تو و به سوی پیغمبر تو که درود فراوانت خداوندا بر او و آلش باد بدین جهت تقرّب جوئیم خداوندا و درود فرست بر دوستان آنها که شناختند مقام آنها را و تبعیّت کردند از روش آنها و پیروی نمودند در آثار آنها و پیوستند به دستاویز آنها و چنگ زدند به ولایت آنها و پذیرفتند پیشوائی آنها را

و گردن نهادند به فرمان آنها و کوشیدند در اطاعت آنها و انتظار کشیدند روزگار دولت آنها را و دوختند به سوی ایشان چشمان خود را درودهایی که فرخنده و پاک و برومند باشد هر صبح و هر شام و سلام فرست بر آنها و بر جان های آنها و جمع نما بر پرهیزکاری کار آنها را و اصلاح فرما حال آنها را و بپذیر توبه آنها را که توئی توبه پذیر و مهربان و بهترین آمرزندگان و قرار ده ما را با آنها در منزل سلامت به رحمت خود ای مهربانترین مهربانان

بار خدایا این است روز عرفه روزی است که شرافت دادی و گرامی نمودی و بزرگ داشتی منتشر ساختی در آن روز رحمت خود را و منّت نهادی در آن روز به عفو خود و فراوان ساختی در آن روز عطای خود را و تفضّل فرمودی به آن بر بندگان خود خداوندا من بنده توأم بنده ای که انعام فرمودی بر آن پیش از آفرینش او و پس از آفرینش او و قرار دادی آن را از کسانی که راهنمودی به سوی دین خود و توفیقش دادی به ادای حقّ خود

و نگهداشتی او را به طناب خود و در آوردی او را در گروه خود و هدایت فرمودی او را به دوستی دوستانت و دشمنی دشمنانت سپس فرمان دادی اطاعت نکرد و منع فرمودی امتناع نکرد و نهی فرمودی او را از گناه مخالفت نمود فرمان تو را به ارتکاب نهی تو لکن نه از دشمنی با تو و نه از گردنکشی بر تو بلکه کشانید او را به سوی آنچه از آن دفع کردی و به سوی آنچه از آن بیم دادی و یاری کرد آن را بر این همه گستاخی دشمن تو

و دشمن خود او « ابلیس » تا اقدام به گناه نمود در حالی که معترف بود به بیم تو و امیدوار بود به عفو تو و اطمینان داشت به گذشت تو و سزاوارترین بندگان بود که با این همه نعمت هایت این همه معصیت نکند اکنون اینم که در مقابل توام در حالی که خوار و ذلیل و سرافکنده و افسرده و ترسانم در حالی که اقرار دارم به بزرگترین گناهی که بار آن را به دوش گرفته ام و به بزرگترین خطائی که به او آلوده گشتم در حالی که پناه آورده ام به عفو تو

و زنهار می جویم از رحمت تو و یقین دارم که پناه نمی دهد مرا از تو پناه دهنده ای و مانع نمی شود مرا از عذاب تو مانعی پس فرا گیر مرا به آنچه فرا می گیری به او آنکه را که دست به گناه آلود از رحمت خود و ببخش بر من آنچه را که می بخشی بر آنکه بگشاید دست امید به سوی تو از عفو خود و منّت نِه بر من به آنچه دریغت نیاید بر کسی که آرزوی بخششت را دارد

و قرار ده برای من در این روز بهره ای که برسم به سبب آن به حظّی از خوشنودیت و باز مگردان مرا دست خالی از آنچه باز گردند به او عبادت کنندگان از بندگانت و من گر چه تقدیم نداشته ام آنچه تقدیم داشته اند از اعمال شایسته لکن پیش آوردم این را که تو را به یگانگی شناختم و نفی کردم از تو ضدّ و مثل و مانند را و آمدم به پیشگاهت از آن درها که فرمودی از آنها سوی تو آیند

و تقرّب جستم به سوی تو به عملی که نزدیک نمی گردد کسی به تو مگر به آن عمل سپس تعقیب کردم همین عمل را به توبه کردن و به فروتنی و زاری نمودن و به تو گمان نیک دارم و دلگرمم به آنچه نزد توست و شفیع خود ساخته ام آن امیدواری را که کم افتد که ناامید شود کسی که امید به تو دارد و درخواستم از تو آنچنان که شخص حقیر و ذلیل و مستمند و فقیر و ترسان و پناهجو درخواست می کند و با این همه در حالت بیم و زاری می کنم

و زنهار می خواهم و پناه می جویم نه مانند سرکشی آنان که تکبّر می ورزند و نه مانند آنکه تفوّق جوید به عبادت دیگران و نه مانند آنکه مغرور شود به شفاعت شفیعان و من هنوز پست ترین هر پستم و خوارتر از هر خوارم و مانند موری هستم بلکه کمتر از آنم پس ای خدایی که شتاب نمی فرمائی در کیفر گنهکاران و ناگهان نمی گیری غافلان را و ای آنکه منّت می نهی بدستگیری لغزندگان

و تفضّل می فرمائی به مهلت دادن خطاکاران من بد کردارم و اقرار دارم و خطا کردم و لغزیده ام من آنم که در پیشگاهت جرئت پیدا کرده ام من آنم که به تو نافرمانی کرده ام از روی عمد من آنم که پنهان داشتم از بندگانت (گناه خود را) و بر تو ظاهر نمودم من آنم که ترسیدم از بندگانت و از تو ایمن بودم من آنم که بیم نکردم از هیبت تو و نترسیدم از خشم تو منم که جنایت کردم بر خویشتنم منم که در گرو بلاهای خودم هستم

منم که کم است حیاء من منم که بسیار است گرفتاری من به حقّ آنکه برگزیدی از میان آفریدگانت و به حقّ آنکه اختصاصش دادی به قرب حضورت و به حقّ آنکه انتخاب فرمودی از میان مخلوقاتت و آنکه شایسته اش دیدی برای اجرای فرمانت به حقّ آنکه قرین ساختی طاعت او را به طاعت خود و به حقّ آنکه قرار دادی نافرمانی او را مانند نافرمانی خود به حقّ آنکه برابر نمودی دوستی او را با دوستی خود

و آنکه پیوستی دشمنی او را به دشمنی خود بپوشان مرا در این روز به رحمت خود همان طوری که می پوشانی کسی را که رو آوَرَد به تو در حالی که از گناه بیزاری جوید و پناه طلبد با طلب آمرزش از تو به حال توبه و رو آور بمن همچنان که رفتار می نمائی با آن که تو را اطاعت کردند و تقرّب جستند به پیشگاه تو و دارای مقام ارجمند شدند از ناحیه تو و تو تنها کفالت من کن به مانند کفالت نمودنت به کسی که وفا نمود به عهد تو

و به رنج واداشت خود را در راه تو و کوشش نمود در خوشنودی تو و مرا مؤاخذه مکن به جهت کوتاهی در خدمت تو و به جهت تجاوز کردنم از حدود تو و به جهت نافرمانی در احکام تو و مرا سرگرم مساز به مهلت دادنت همان طور که سرگرم ساختی آنکه را که دریغ داشت از من خیر خود را و شرکت نکرد با تو در دادن نعمت به من و بیدار کن مرا از خواب غافلان و غفلت بزهکاران و غنودگی مخذولان

و برگمار قلب مرا به آنچه واداشتی به آن پرستندگان را و به عبادت واداشتی به آن عبادت کنندگان را و نجات بخشیدی به آن سستکاران را و پناه ده مرا از هر چه که دور می کند مرا از تو و حائل می گردد میان من و میان بهره من از تو و باز می دارد مرا از آنچه امیدوارم در پیشگاه تو و هموار کن بر من راه خیرات را که به سوی تو آیم و سبقت جویم به سوی آنها چنان که فرمان داده ای و کوشش نمایم در آن خیرات چنان که خواسته ای

و هلاک مکن مرا در زمره آنان که هلاک کردی به جهت آنکه سبک شمردند عذاب تو را و مرا نابود مساز در جرگه آنان که نابودشان ساختی به جهت آنکه خود را در معرض خشم تو قرار دادند و به خطر میفکن مرا مانند آنان که منحرف شدند از راه های تو و نجاتم ده از گرداب های دریای فتنه و باز رهانم از غفلت های بلا و مرا پناه ده از سرگرمی نعمت و حائل شو میان من و دشمنی که مرا گمراه می سازد و هوسی که مرا به هلاکت افکند

و هر نقیصه ای که افسرده ام کند و روی مگردان از من مانند آنان که از آنها خوشنود نمی شوی چون بر آنها خشم گرفته ای و مأیوسم مفرما از امیدهایم که به تو دارم تا فرا نگیرد مرا ناامیدی از رحمت تو و مرا مبتلا مگردان به چیزی که طاقت آن را ندارم تا محروم نگردم بسبب بار سنگین آن از فضل محبّت تو و مرا از دست رحمت خود فرو میفکن مانند کسی که سودی در او نیست و نیازی بدو نداری و به سوی تو باز نمی گردد

و دور مدار مرا مانند آن کسی که از نظر عنایت تو افتاده باشد و مانند کسی که فرا گرفته او را رسوائی از پیشگاه خود بلکه بگیر دست مرا از پرتگاه درافتادگان و گمراهی کجروان و لغزش خود پسندان و خطر گمشدگان و عافیت بخش مرا از آنچه آزمایش می کنی به آن عموم بندگان و کنیزانت را و برسان مرا به مقام آن که عنایت داری به او و انعام فرمودی بر او و خوشنودی از او و زندگی بر او خوش کردی و مرگ او را سعادتمند نمودی

و گردن مرا به طوق تقوی آراسته کن تا از هر چه حسنات را نابود می کند و می برد برکات را و آگاه کن قلب مرا که نفرت کند از زشتی های گناهان و رسوائی های کردار ناپسند و مشغولم مساز به آنچه بدو نرسم مگر بخواست تو از چیزی که غیر او تو را از من خوشنود نمی نماید و بیرون کن از دلم محبّت دنیای پست را که باز می دارد مرا از نعمت های حضرتت و مانع می شود از اینکه به پیشگاهت توسل جویم

و اغفال می کند مرا از اینکه نزدیک گردم به درگاهت و مزیّن گردان برایم که تنها به مناجات تو پردازم همه شب و همه روز و عنایت فرما به من عصمتی را که نزدیک کند مرا به ترس از تو و باز دارد مرا از ارتکاب به محرّمات تو و برهاند مرا از زنجیر گناهان بزرگ و عنایت فرما مرا به اینکه پاک گردانی از آلودگی گناه و دور کن از من کثافت معاصی را و بپوشان مرا به لباس عافیت خود و آراسته کن مرا به پوشش سلامت خود

و فراگیر مرا به فراوانی نعمت های خود و ظاهر گردان بر من فضل و عطای خویش را و تأییدم فرما به توفیق و نیروی خود و یاری فرما مرا بر نیکوترین نیّت و پسندیده ترین گفتار و بهترین عمل و وامگذار مرا به نیرو و قدرت خودم بدون نیرو و قدرت تو و رسوا مکن مرا روزی که برانگیزی مرا برای لقای خود و مفتضح مکن مرا در مقابل دوستان خودت و از یادم مبر ذکر خود را و

دور مگردان از من حالت سپاسگزاری را بلکه ملزم گردان مرا به سپاسگزاری در حال سهو هنگامی که غفلت دارند مقابل نعمتی که ارزانی فرموده ای و اعتراف کنم به آنچه عطا نموده ای بمن و قرار ده رغبت مرا به سوی خود بیشتر از رغبت راغبان و سپاس مرا به تو مافوق سپاس سپاسگزاران و وامگذار مرا به هنگامی که نیازمند گردم به سوی تو و هلاکم مفرما به سبب اعمالی که فرستادم به درگاه تو

و دور مگردان مرا به آنچه راندی به او دشمنان خود را به درستی که من در پیشگاه تو گردن نهاده ام و می دانم که حجّت تو راست و تو سزاواری به فضل و عادت داری به احسان و شایسته ای که از تو پروا کنند و از تو آمرزش طلبند و به درستی که تو به عفو کردن سزاوارتری از آنی که عقاب کنی و به درستی که تو به پرده پوشی اولاتری از آنی که رسوا نمائی

پس مرا زنده دار بزندگی خوشی که فراهم آوری خواسته مرا و برسانی مرا به آنچه دوست دارم لکن انجام ندهم کاری را که تو خوش نداری و مرتکب نشوم به آنچه نهی فرموده ای و بمیران مرا مانند کسی که می رود نور او از پیش روی و از جانب راست، و ذلیل کن مرا در پیشگاه خودت و عزیزم گردان در نزد مردم و خوارم ساز چون در خلوت شدم با تو و سرافرازم فرما در میان بندگانت و بی نیازم فرما از کسی که بی نیازتر از من نیست

و افزون کن به سوی خود حاجت و نیاز مرا و پناه ده مرا از سرزنش دشمنان و از فرو ریختن بلا و از ذلّت و رنج پوشیده دار مرا در آنچه تو آگاهی بر آن از من به آنچه می پوشاند به او آنکه قدرت بر سختگیری دارد اگر نباشد بردباری او و آنکه مؤاخذه می کرد بر جرم اگر نبود صبر او و هر گاه اراده فرمودی برای گروهی آزمایش یا عذابی را پس نجاتم بخش از آن زیرا که من بتو پناه آورده ام و چنان که قرارم ندادی در مقام رسوائی در دنیا

پس قرارم مده همچنین در آخرت و بپیوند برای من نعمت های نخستین را به آخرین آن و عطاهای دیرین خود را به تازه ترین آن و سرگرم نعمتم مساز همچنان که سخت گردد با آن دل من و مبتلایم مگردان به بلائی که برود به جهت آن آبروی من و مشهورم مساز به صفتی که کم گردد بدان جهت قدر من و نه به صفت نقصی که مجهول گردد به خاطر آن مکانت من و مترسان بترسی که ناامید گردم بسبب آن و نه بیمی که در باطن جانم استوار گردد

« اما » قرار ده ترس مرا در وعده عذاب خود و اینکه بیمناک گردم از اتمام حجّت و وعید تو و خشیت مرا فراگیرد هنگام خواندن آیات تو و معمور کن شب های مرا به بیداری در عبادت خود و اینکه تنها به مناجات تو برخیزم و فقط از تو آرامش دل جویم و صرفاً از تو حاجت خواهم و به آستان تو فرود آیم که رها سازی گردن مرا از آتش خشمت و پناه دهی به من از آنچه اهل آتش در آن معذّب هستند

و وامگذار مرا در سرکشی خود سرگردان و نه در بطالت خود بی خبر تا دم مرگ و قرار مده مرا پند به آنان که پند پذیرند و همچنین مرا موجب عبرت عبرت گیرندگان و فتنه بینندگان مگردان و فریب مده مرا مانند آنان که به نعمت تو فریب خوردند و برمگزین بجای من دیگری را و تغییر مده اسم مرا و دگرگون مساز جسم مرا و قرار مده مرا مضحکه خلق خود و نیز با من عمل مستهزءان مکن

و مرا پیرو چیزی مگردان جز موجبات خوشنودی تو و مرا به رنج و تعب مدار جز در راه انتقام از دشمنان و روزی من کن سردی مغفرت و شیرینی رحمت و خوشی و بوی جانفزا و بهشت پر نعمت خود را و بچشان بمن مزه آسودگی به آنچه دوست داری و وسعتی عنایت فرما که بکوشم در آنچه نزدیک می کند مرا به پیشگاه تو و ارمغان فرست به من از نعمت های خود

و قرار ده سودای مرا پُر سود و ایستادن مرا بدون زیان و بترسان مرا به مقام عظمت خود و مرا مشتاق لقای خود گردان و بپذیر توبه مرا به راستی که باقی نگذاری گناهان کوچک و بزرگ مرا و رها نکنی گناهان آشکار و نهان مرا و بیرون کن از سینه من کینه مؤمنان را و مهربان گردان دل مرا بر زیردستان و بوده باش برای من همچنان که می باشی با بندگان شایسته خود و آراسته کن مرا به زیور پرهیزکاران

و قرار ده برای من زبان نیکوگوی در میان آیندگان و ذکر و نام بلندی در میان آخرین و جا دِه برای من در میدان آنان که در خیرات پیش افتادند و تمام گردان نعمت خود را بر من و ظاهر ساز کرامت های خود را در پیش من پر کن از عطاهای خود دست مرا و روانه ساز بخشش های بزرگ خویش را به سوی من و همسایه کن مرا با پاکان از دوستانت در بهشتی که آراستی آن را برای برگزیدگانت

و بپوشان مرا به بزرگترین عطاهایت در آن مقام که آماده شده برای دوستانت و قرار ده برای من به پیشگاه خود آسایشگاهی که مأوی گزینم به آرامی دل و مأمنی که در آن بیاسایم و روشن گردد چشمم و مکافات مفرما مرا به بزرگترین گناهانم و هلاک مگردان مرا روزی که آشکار گردد نهان ها و زایل نما از من هر شک و شبهه را و قرار ده برای من به سوی حقّ راهی از رحمت بی پایان خود و بزرگ گردان برایم بهره ای از موهبت و عطاهای خود

و بسیار کن حظّ مرا از نیکوئی و احسان خود و قرار ده قلب مرا امیدوار بدانچه پیش توست و اندیشه مرا فارغ گردان بکاری که برای توست و مرا وادار به آنچه و امیداری به آن برگزیدگانت را و درآمیز دل مرا به هنگامی که غافل گردند عقل ها از تو با یاد طاعت خود و فراهم کن برای من توانگری و پاکدامنی و آسایش و عافیت و تندرستی و فراخی و آرامش دل و سلامت از هر گزند را و باطل مساز کارهای نیک مرا به آلودگی های معصیت تو

و خلوت های مرا به آشفتگی های فتنه درهم مکن و نگاه دار آبروی مرا که طلب نکنم چیزی از هیچکس از مردمان و محافظت فرما مرا که التماس نکنم چیزی را از بدکاران و قرار مده مرا برای ستمکاران پشتیبان و برای از میان بردن قرآن خود دستیار و یاور آنان مگردان

و نگهدار مرا از جائی که خود ندانم چنان احتیاطی که مرا حفظ کنی به آن و بگشا به روی من درهای توبه و رحمت و مهربانی و روزی فراخ خود را که من به سوی تو رغبت دارم و تمام گردان برای من نعمت خویش را که تو بهترین نعمت دهندگانی و بگذران بقیّه عمر مرا در حجّ و عمره برای طلب رضای تو ای پروردگار جهانیان و رحمت خدا بر محمّد و خاندانش که پاک و پاکیزگانند و درود بر او و آنان باد پیوسته تا ابد.

منبع : www.hajj.ir