تبیان، دستیار زندگی

بسم الله الرحمن الرحیم

السلام علیك یا بقیة الله الاعظم

سلام

  رسول اكرم صلى‏الله‏علیه‏و‏آله :

اَلصَّبرُ أربَعُ شُعَبٍ: اَلشَّوقُ ، وَالشَّفَقَةُ ، وَ الزَّهادَةُ ، وَ التَّرَقُّبُ ، فَمَنِ اشْتاقَ إلَى الجَنَّةِ سَلا عَنِ الشَّهَواتِ ،

وَ مَنْ أشفَقَ عَنِ النّارِ رَجَعَ عَنِ المُحَرَّماتِ، وَ مَنْ زَهِدَ فِى الدُّنیا تَهاوَنَ بِالمُصیباتِ، وَمَنِ ارْتَقَبَ المَوْتَ سارَعَ فِى الخَیراتِ

اللهم عجل لولیک الفرج

چقد من صبور بودم خودم نمیدونسم

به نام خدا

سلام

حدیث (1) رسول اكرم صلى الله علیه و آله :

اَلصَّبرُ ثَلاثَةٌ: صَبرٌ عِندَ المُصیبَةِ، وَصَبرٌ عَلَى الطّاعَةِ وَصَبرٌ عَنِ المَعصیَةِ؛

صبر سه نوع است: صبر در هنگام مصیبت، صبر بر طاعت و صبر بر ترك گناه.

كافى، ج2، ص91، ح15

حدیث (2) امام على علیه السلام :

اَلصَّبرُ اَن یَحتَمِلَ الرَّجُلُ ما یَنوبُهُ وَیَكظِمَ ما یُغضِبُهُ؛

صبر آن است كه انسان گرفتارى و مصیبتى را كه به او مى رسد تحمل كند و خشم خود را فرو خورد.

غررالحكم، ج2، ص69، ح1874

حدیث (3) رسول اكرم صلى الله علیه و آله :

عَلامَةُ الصّابِرِ فى ثَلاثٍ: أوَّلُها أن لا یَكسِلَ، وَالثّانیَةُ أن لا یَضجَرَ، وَالثّالِثَةُ أن لا یَشكُوَ مِن رَبِّهِ تَعالى؛ لأِنَّهُ إذا كَسِلَ فَقَد ضَیَّعَ الحَقَّ، وَ إذا ضَجِرَ لَم یُؤَدِّ الشُّكرَ، وَإذا شَكا مِن رَبِّهِ عَزَّوَجَلَّ فَقَد عَصاهُ؛

صبور سه نشانه دارد : اول آن كه سستى نمى كند ، دوم آن كه افسرده و دلتنگ نمى شود و سوم آن كه از پروردگار خود شِكوه نمى كند ؛ زیرا اگر سستى كند، حق را ضایع كرده، و اگر افسرده و دلتنگ باشد شكر نمى گذارد و اگر از پروردگارش شكوه كند او را معصیت كرده است .

علل الشرایع، ج2، ص498، ح1

حدیث (4) رسول اكرم صلى الله علیه و آله :

اَلصَّبرُ أربَعُ شُعَبٍ: اَلشَّوقُ ، وَالشَّفَقَةُ ، وَ الزَّهادَةُ ، وَ التَّرَقُّبُ ، فَمَنِ اشتاقَ إلَى الجَنَّةِ سَلا عَنِ الشَّهَواتِ ، وَ مَن أشفَقَ عَنِ النّارِ رَجَعَ عَنِ المُحَرَّماتِ، وَ مَن زَهِدَ فِى الدُّنیا تَهاوَنَ بِالمُصیباتِ، وَمَنِ ارتَقَبَ المَوتَ سارَعَ فِى الخَیراتِ؛
صبر چهار شعبه دارد : شوق، ترس، زهد و انتظار ، هر كس شوق بهشت داشته باشد ، از هوا و هوس دست مى كشد و هر كس از آتش بترسد، از حرام ها خود را نگه مى دارد و هر كس به دنیا بى اعتنا باشد ، گرفتارى ها را به چیزى نگیرد و هر كس منتظر مرگ باشد ، در كارهاى خیر بكوشد .

كنزالعمال، ج1، ص285، ح1388

حدیث (5) رسول اكرم صلى الله علیه و آله :

ثَلاثٌ مَن كُنَّ فیهِ جَمَعَ اللّه  لَهُ خَیرَ الدُّنیا وَالخِرَةِ: اَلرِّضا بِالقَضاءِ وَالصَّبرُ عِندَ البَلاءِ وَالدُّعاءُ عِندَ الشِّدَّةِ وَالرَّخاءِ؛
كسى كه سه خصلت در او باشد خداوند خیر دنیا و آخرت را براى او فراهم مى كند: خشنودى به مقدّرات، صبر در بلا و دعا در سختى و راحتى .

بحارالأنوار، ج68، ص156، ح71

حدیث (6) امام كاظم علیه السلام :

اِصبِر عَلى طاعَةِ اللّه ، وَاصبِر عَن مَعاصِى اللّه ؛ فَإنَّمَا الدُّنیا ساعَةٌ، فَما مَضى مِنها فَلَیسَ تَجِدُ لَهُ سُرورا وَلا حُزنا، وَما لَم یَأتِ مِنها فَلَیسَ تَعرِفُهُ، فَاصبِر عَلى تِلكَ السّاعَةِ الَّتى أنتَ فیها فَكَأَنَّكَ قَدِ اغتَبَطتَ؛

بر طاعت خدا صبر كن و در ترك معاصى او شكیبا باش ؛ زیرا دنیا لحظه اى بیش نیست . آنچه گذشته جاى شادى و غم ندارد و از آنچه نیامده نیز خبرى ندارى . پس لحظه اى را كه در آن به سر مى برى ، صبور باش چنان كه گویى خوشبخت و خوشحالى .

بحارالأنوار، ج75، ص311، ح1

حدیث (7) امام على علیه السلام :

فَصَبرا عَلى دُنیا تَمُرُّ بِلوائِها كَلَیلَةٍ بِأَحلامِها تَنسَلِخُ؛

در برابر دنیایى كه گرفتارى آن، مانند خواب هاى پریشان شب مى گذرد شكیبا باش.

بحارالأنوار، ج40، ص348، ح29

حدیث (8) رسول اكرم صلى الله علیه و آله :

إنَّ المَعونَةَ تَتى مِنَ اللّه  عَلى قَدرِ المَؤونَةِ وَإنَّ الصَّبرَ یَتى مِنَ اللّه  عَلى قَدرِ المُصیبَةِ؛
براستى كه كمك از جانب خداوند به اندازه هزینه مى رسد و صبر از جانب خداوند به اندازه گرفتارى مى آید.

كنزالعمال، ج6، ص347، ح15993

حدیث (9) امام على علیه السلام :

إنّكَ إن صَبَرتَ جَرَت عَلَیكَ المَقادیرُ وأنتَ مَأجُورٌ ، وإن جَزِعتَ جَرَت عَلَیكَ المَقادیرُ وأنتَ مَأزورٌ؛
اگر صبر كنى مقدرات الهى بر تو جارى مى شود و اجر خواهى بُرد و اگر بیتابى كنى باز هم مقدرات خداوند بر تو جارى مى شود و گناهكار خواهى بود.

جامع الأخبار، ص316، ح882

حدیث (10) امام على علیه السلام :

حدیث (11) امام على علیه السلام :

بردبارى، مانعى در برابر آفت هاست.

غررالحكم، ح720

حدیث (12) امام باقر علیه السلام :

فى قَولِهِ «قُولُوا لِلنّاسِ حُسنا» قال: قُولوا لِلنّاسِ أحسَنَ مَا تُحبّونَ أن یُقالَ لَكُم، فَاِنَّ اللّه  عزَّوَجلَّ یُبغِضُ اللَّعّانَ السَّبّابَ الطَّعّانَ عَلىَ المُؤمِنین، اَلفاحِشَ المُتَفَّحِشَ السّائَلَ المُلحِفَ، وَ یُحِبُّ الحَیّى الحَلیمَ اَ لعفیفَ المُتعَفِّـفَ؛

درباره این گفته خداوند كه «با مردم به زبان خوش سخن بگویید» فرمود: بهترین سخنى كه دوست دارید مردم به شما بگویند، به آنها بگویید، چرا كه خداوند، لعنت كننده، دشنام دهند، زخم زبان زن بر مؤمنان، زشت گفتار، بدزبان و گداى سمج را دشمن مى دارد و با حیا و بردبار و عفیفِ پارسا را دوست دارد.

امالى صدوق، ص326

حدیث (13) رسول اكرم صلى الله علیه و آله :

لأَِمیرِ المُؤمِنین علیه السلام أَلا اُخبِرُكُم، بِأَشبَهِكُم بى خُلقا؟ قالَ: بَلى یا رَسولَ اللّه  قالَ: أَحسَنُكُم خُلقا، وَأَعظَمُكُم حِلما، وَأَبَرُّكُم بِقَرابَتِهِ وَأشَدُّكُم مِن نَفسِهِ إِنصافا؛
به امیرالمؤمنین علیه السلام فرمودند: آیا تو را خبر ندهم كه اخلاق كدام یك از شما به من شبیه تر است؟ عرض كردند: آرى، اى رسول خدا. فرمودند: آن كس كه از همه شماخوش اخلاق تر و بردبارتر و به خویشاوندانش نیكوكارتر و با انصاف تر باشد.

مكارم الاخلاق، ص442

حدیث (14) امام على علیه السلام :

إِنَّ العَبدَ لَیَحرُمُ نَفسَهُ الرِّزقَ الحَلالَ بِتَركِ الصَّبرِ، وَلا یُزادُ عَلى ما قُدِّرَ لَهُ؛
بنده به سبب بى صبرى، خودش را از روزى حلال محروم مى كند و بیشتر از روزى مقدّر هم نصیبش نمى شود.

شرح نهج البلاغه، ج3، ص160

حدیث (15) امام على علیه السلام :

اَلحِلمُ یُطفى نارَ الغَضَبِ وَالحِدَّةُ تُؤَجِّجُ إِحراقَهُ؛
بردبارى آتش خشم را فرو مى نشاند و تندى آن را شعله ورتر مى كند.

غررالحكم، ج2، ص123، ح20632

حدیث (16) امام على علیه السلام :

مَن غاظَكَ بِقُبحِ السَّفَهِ عَلَیكَ، فَغِظهُ بِحُسنِ الحِلمِ عَنهُ؛
هر كس با زشتىِ سبكسرى تو را خشمگین كرد تو با زیبایى بردبارى او را به خشم آور.

غررالحكم، ج5، ص333، ح8620

حدیث (17) امام صادق علیه السلام :

ثَلاثَةٌ لاتُعرَفُ إِلاّ فى ثَلاثِ مَواطِنَ: لایُعرَفُ الحَلیمُ إِلاّ عِندَ الغَضَبِ وَلاَ الشُّجاعُ إِلاّ عِندَ الحَربِ وَلا أَخٌ إِلاّ عِندَ الحاجَةِ؛
سه كس اند كه جز در سه جا شناخته نمى شوند: بردبار جز در هنگام خشم، شجاع جز در جنگ و برادر جز در هنگام نیازمندى.

بحارالأنوار، ج78، ص229، ح9

حدیث (18) امام على علیه السلام :

أَشرَفُ الخَلائِقِ التَّواضُعُ وَالحِلمُ وَلینُ الجانِبِ؛
شریف ترین اخلاق، تواضع، بردبارى و نرم خویى است.

غررالحكم، ج2، ص442، ح3223

حدیث (19) امام صادق علیه السلام :

اَلحِلمُ سِراجُ اللّه ... وَالحِلمُ یَدورُ عَلى خَمسَةِ أَوجُهٍ: أَن یَكونَ عَزیزا فَیَذِلَّ أَو یَكونَ صادِقا فَیُتَّهَمَ أَو یَدعُوَ إِلَى الحَقِّ فَیُستَخَفَّ بِهِ أَو أَن یُؤذى بِلا جُرمٍ أَو أَن یُطالِبَ بِالحَقِّ وَیُخالِفوهُ فیهِ، فَإِن آتَیتَ كُلاًّ مِنها حَقَّهُ فَقَد آصَبتُ... ؛
بردبارى چراغ خداست... پنج چیز است كه بردبارى مى طلبد: شخص عزیز باشد و خوار شود، راستگو باشد و نسبت ناروا داده شود، به حق دعوت كند و سبكش بشمارند، بى گناه باشد و اذیت شود، حق طلبى كند و با او مخالفت كنند. اگر در هر پنج مورد، به حق رفتار كنى، بردبار هستى... .

بحارالأنوار، ج71، ص422، ح61

حدیث (20) امام على علیه السلام :

اَلحِلمُ غِطاءٌ ساتِرٌ وَالعَقلُ حِسامٌ قاطِعٌ، فَاستُر خَلَلَ خَلقِكَ بِحِلمِكَ وَقاتِل هَواكَ بِعَقلِكَ؛
بردبارى پرده اى پوشاننده و عقل شمشیرى برنده است، پس عیبهاى اخلاقى خود را با بردبارى بپوشان و با عقلت به جنگ هوا و هوست برخیز.

نهج البلاغه، حكمت 424

حدیث (21) امام على علیه السلام :

إن لَم تَكُن حَلیما فَتَحَلَّم فَإِنَّهُ قَلَّ مَن تَشَبَّهَ بِقَومٍ إِلاّ أَوشَكَ أَن یَكونَ مِنهُم؛
اگر بردبار نیستى خود را بردبار جلوه ده، زیرا كمتر كسى است كه خود را شبیه گروهى كند و بزودى یكى از آنان نشود.

نهج البلاغه، حكمت 207

حدیث (22) رسول اكرم صلى الله علیه و آله :

كادَ الحَلیمُ أَن یَكونَ نَبیّا؛

آدم بردبار به پیامبرى نزدیك است.

بحارالأنوار، ج43، ص70، ح61

حدیث (23) رسول اكرم صلى الله علیه و آله :

لَیسَ بِحَلیمٍ مَن لَم یُعاشِر بِالمَعرُوفَ مَن لابُدَّ لَهُ مِن مُعاشَرَتِهِ حَتّى یَجعَلَ اللّه  مِن ذلِكَ مَخرَجا؛
بردبار نیست آن كه با كسى كه چاره اى جز معاشرت با او ندارد به نیكى معاشرت نكند تا این كه خداوند براى او راه نجاتى از معاشرت با وى فراهم آورد.

كنزالعمال، ج3، ص130، ح5815

حدیث (24) امام على علیه السلام :

لَیسَ الحَلیمُ مَن عَجَزَ فَهُجِمَ وَإِذا قَدَرَ انتَقَمَ، إِنَّمَا الحَلیمُ مَن إِذا قَدَرَ عَفا وَكانَ الحِلمُ غالِبا عَلى كُلِّ أَمرِهِ؛
كسى كه چون ناتوان شود هجوم برد و چون قدرت یابد انتقام گیرد بردبار نیست، بلكه بردبار كسى است كه قدرت داشته باشد اما گذشت كند و بردبارى بر تمامى امور او غالب باشد.

غررالحكم، ج5، ص91، ح7529

حدیث (25) امام على علیه السلام :

مَن حَلَمَ عَن عَدُوِّهِ ظَفِرَ بِهِ؛
هر كس در مقابل دشمن بردبار باشد بر او پیروز مى شود.

كنزالفوائد، ص147

حدیث (26) امام على علیه السلام :

مَن غاظَكَ بِقُبحِ السَّفَهِ عَلَیكَ، فَغِظهُ بِحُسنِ الحِلمِ عَنهُ؛
هر كس با زشتىِ سبكسرى تو را خشمگین كرد تو با زیبایى بردبارى او را به خشم آور.

غررالحكم، ج5، ص333، ح8620

حدیث (27) رسول اكرم صلى الله علیه و آله :

فَأَمَّا الحِلمُ فَمِنهُ رُكوبُ الجَمیلِ، وَ صُحبَةُ البرارِ وَ رَفعٌ مِنَ الضَّعَةِ وَ رَفعٌ مِن الخَساسَةِ وَ تَشَهِّى الخَیرِوَتَقَرُّبُ صاحِبِهِ مِن مَعالِى الدَّرَجاتِ وَ العَفوُ وَ المَهَلُ وَ المَعروفُ وَ الصَّمتُ فَهذا ما یَتَشَعَّبُ لِلعاقِلِ بِحِلمِهِ؛
حاصل بردبارى: آراسته شدن به خوبیها، هم نشینى با نیكان، ارجمند شدن، عزیز گشتن، رغبت به نیكى، نزدیك شدن بردبار به درجات عالى، گذشت، آرامش  و تأنى، احسان  و خاموشى. اینها ثمره  بردبارى  عاقل  است.

تحف العقول، ص16

حدیث (28) امام رضا علیه السلام:

لا یستَکمِلُ عَبدٌ حقیقةَ الایمانِ حَتَّى تَکونَ فیهِ خِصالُ ثَلاثٍ: اَلتَّفقُّهُ فِى الدّینِ وَحُسنُ التَّقدیرِ فِى المَعیشَةِ، وَالصَّبرُ عَلَى الرَّزایا؛

هیچ بنده  اى حقیقت ایمانش را کامل نمى  کند مگر این که در او سه خصلت باشد: دین  شناسى، تدبر نیکو در زندگى، و شکیبایى در مصیبت ها و بلاها.

بحار الانوار، ج 78، ص 339، ح1

حدیث (29) امام على علیه‏السلام :

إِنَّ المُؤمِنَ... إذا أَصابَتهُ شِدَّةٌ صَبَرَ... وَالمُنافِقُ إِذا أصابَتهُ شِدَّةٌ ضَغا؛

مؤمن در گرفتارى صبور است، و منافق در گرفتارى بى‏تاب.

تحف العقول، ص212

حدیث (30) امام على علیه‏ السلام :

خَیرُ النّاسِ مَن اِن اُغضِبَ حَلُمَ وَ اِن ظُلِمَ غَفَرَ وَ اِن اُسى‏ءَ اِلَیهِ اَحسَنَ؛

بهترین مردم كسى است كه اگر او را به خشم آورند، بردبارى نماید و چنانچه به او ظلم شود، ببخشاید و چون به او بدى شود، خوبى كند.

غررالحكم، ج3، ص 430، ح 5000

حدیث (31) امام صادق علیه‏ السلام :

اَلحِلمُ سِراجُ اللّه‏ِ... وَالحِلمُ یَدورُ عَلى خَمسَةِ أَوجُهٍ: أَن یَكونَ عَزیزا فَیَذِلَّ أَو یَكونَ صادِقا فَیُتَّهَمَ أَو یَدعُوَ إِلَى الحَقِّ فَیُستَخَفَّ بِهِ أَو أَن یُؤذى بِلا جُرمٍ أَو أَن یُطالِبَ بِالحَقِّ وَیُخالِفوهُ فیهِ، فَإِن آتَیتَ كُلاًّ مِنها حَقَّهُ فَقَد اَصَبتَ... ؛

بردبارى چراغ خداست... پنج چیز است كه بردبارى مى‏طلبد: شخص عزیز باشد و خوار شود، راستگو باشد و نسبت ناروا داده شود، به حق دعوت كند و سبكش بشمارند، بى‏گناه باشد و اذیت شود، حق‏طلبى كند و با او مخالفت كنند. اگر در هر پنج مورد، به حق رفتار كنى، بردبار هستى... .

بحارالأنوار، ج 71، ص 422، ح61

حدیث (32) امام على علیه‏ السلام :

اِحتَمِل ما یَمُرُّ عَلَیكَ فَاِنَّ الحتِمالَ سِترُ العُیوبِ وَ اِنَّ العاقِلَ نِصفُهُ اِحتِمالٌ وَ نِصفُهُ تَغافُلٌ؛

در برابر آنچه بر تو مى‏گذرد، بردبار باش، زیرا بردبارى، عیب‏ها را مى‏پوشاند. به راستى كه نیمى از عقل، بردبارى و نیمه دیگرش خود را به غفلت زدن است.

غررالحكم، ح 2378

حدیث (33) امام على علیه‏ السلام :

اَلصَّبرُ فِى المورِ بِمَنزِلَةِ الرَّأسِ مِنَ الجَسَدِ، فَاِذا فارَقَ الرَّأسُ الجَسَدَ فَسَدَ الجَسَدُ وَ اِذا فارَقَ الصَّبرُ المورَ فَسَدَتِ المورُ؛

نقش صبر در كارها همانند نقش سر در بدن است؛ همچنان كه اگر سر از بدن جدا شود، بدن از بین مى‏رود، صبر نیز هرگاه همراه كارها نباشد، كارها تباه مى‏گردند.

كافى، ج 2، ص 90، ح 9

حدیث (34) پیامبر اکرم (ص) :

اَطعِمُوا المَرأَةَ فى شَهرِها الَّذى تَلِدُ فیهِ التَّمرَ فَاِنَّ وَلَدَها یَكونُ حَلیما نَقیّا ؛

به زن، در ماهى كه زایمان كرده ، خرما بدهید ، چرا كه فرزند او بردبار و پاك مى‏شود.

مكارم الأخلاق ، ص 169

حدیث (35) پیامبر اکرم (ص) :

ثَلاثٌ مَن لَم تَكُن فیهِ فَلَیسَ مِنّى وَ لا مِنَ اللّه‏ِ عَزَّوَجَلَّ. قیلَ: یا رَسولَ اللّه‏ِ، وَ ما هُنَّ؟ قالَ: حِلمٌ یَرُدُّ بِهِ جَهلَ الجاهِلِ وَ حُسنُ خُلقٍ یَعیشُ بِهِ فِى النّاسِ وَ وَرَعٌ یَحجُزُهُ عَن مَعاصِى اللّه‏ِ عَزَّوَجَلَّ؛

سه چیز است كه هر كس نداشته باشد نه از من است و نه از خداى عزّوجلّ. عرض شد: اى رسول خدا! آنها كدامند؟ فرمودند: بردبارى كه به وسیله آن جهالت نادان را دفع كند، اخلاق خوش كه با آن در میان مردم زندگى كند و پارسایى كه او را از نافرمانى خدا باز دارد.

خصال، ص 145، ح 172

حدیث (36) امام صادق علیه ‏السلام :

كَمالُ الدَبِ وَالمُروءَةِ سَبعُ خِصالٍ : اَلعَقلُ وَ الحِلمُ ، وَالصَّبرُ ، وَالرِّفقُ ، وَالصَّمتُ ، وَحُسنُ الخُلقِ وَ المُداراةُ؛

كمال ادب و مروت در هفت چیز است: عقل، بردبارى، صبر، ملایمت، سكوت، خوش‏اخلاقى و مدارا.

بحار الأنوار ، ج 84 ، ص 325، ح 14

حدیث (37) امام على علیه ‏السلام :

اِنَّكَ مُقَوَّمٌ بِاَدَبِكَ فَزَیِّنهُ بِالحِلمِ؛

تو با ادبت ارزش‏گذارى مى‏شوى، پس آن را با بردبارى زینت بخش.

مشكاة الأنوار، ص 239، ح 689

حدیث (38) پیامبر اکرم (ص) :

اَلعَدلُ حَسَنٌ وَلكِن فِى المَراءِ اَحسَنُ، وَ السَّخاءُ حَسَنٌ وَلكِن فِى الغنیاءِ اَحسَنُ، اَلوَرَعُ حَسَنٌ وَلكِن فِى العُلَماءِ اَحسَنُ، اَلصَّبرُ حَسَنٌ وَلكِن فِى الفُقَراءِ اَحسَنُ، اَلتَّوبَةُ حَسَنٌ وَلكِن فِى الشَّبابِ اَحسَنُ، اَلحَیاءُ حَسَنٌ وَلكِن فِى النِّساءِ اَحسَنُ؛

عدالت نیكو است اما از دولتمردان نیكوتر، سخاوت نیكو است اما از ثروتمندان نیكوتر؛ تقوا نیكو است اما از علما نیكوتر؛ صبر نیكو است اما از فقرا نیكوتر، توبه نیكو است اما از جوانان نیكوتر و حیا نیكو است اما از زنان نیكوتر.

نهج الفصاحه، ح 2006

حدیث (39) امام صادق علیه ‏السلام :

 ایّاكَ وَ خَصلَتَینِ: اَلضَّجَرَ وَ الكَسَلَ، فَاِنَّكَ اِن ضَجِرتَ لَم تَصبِر عَلى حَقٍّ وَ اِن كَسِلتَ لَم تُؤَدِّ حَقّا؛

 از دو خصلت بپرهیز: بى‏حوصلگى و تنبلى، زیرا اگر كم‏حوصله باشى بر حق شكیبایى نكنى و اگر سست و تنبل باشى حقّى را ادا نكنى.

امالى صدوق، ص 636

حدیث (40) پیامبر اکرم (ص) :

ألا اُخبِرُكُم بِاَشبَهِكُم بى؟ قَالوا: بَلى یا رَسولَ اللّه‏ِ. قالَ: اَحسَنُكُم خُلقا وَ اَلیَنُكُم كَنَفا وَ اَبَرُّكُم بِقَرَابَتِهِ وَ اَشَدُّكُم حُبّا لاِِخوانِهِ فى دینِهِ وَ اَصبَرُكُم عَلَى الحَقِّ وَ اَكظَمُكُم لِلغَیظِ وَ اَحسَنُكُم عَفوا وَ اَشَدُّكُم مِن نَفسِهِ اِنصافا فِى الرِّضا وَ الغَضَبِ؛

آیا شما را از شبیه ترینتان به خودم با خبر نسازم؟ گفتند: آرى اى رسول خدا! فرمودند: هر كس خوش اخلاق‏تر، نرم‏خوتر، به خویشانش نیكوكارتر، نسبت به برادران دینى‏اش دوست‏دارتر، بر حق شكیباتر، خشم را فروخورنده‏تر و با گذشت‏تر و در خرسندى و خشم با انصاف ‏تر باشد.

كافى، ج 2، ص 240، ح 35

حدیث (41) پیامبر اکرم (ص) :

خَمسٌ مِن سُنَنِ المُرسَلینَ: لحَیاءُ وَ الحِلمُ وَ الحِجامَةُ وَ السِّواكُ وَ التَّعَطُّرُ؛

پنج چیز از سنت پیغمبران است: حیا، بردبارى، حجامت كردن، و مسواك و عطر زدن.

نهج الفصاحه، ح 1463

سلام
به به...چقدر حدیث
حدیث 7 نیرو بخش بود
تا وقتی تو خاطر داشته باشیم میتونه آدمو تغذیه کنه!
یا علی

حدیث 8 رو باید چند بار بخونی تا بفهمی ...واقعا زیباست...یعنی اینقده خدا هوای بنده هاشو داره که به اندازه گرفتاری، صبر هم کنارش اعطا میکنه...

آمده كه جوانی از محبین از شبلی راجع به صبر پرسید و گفت: كدام صبر شدیدتر است؟
شبلی گفت: صبر برای خدا ... جوان گفت: نه.
گفت: صبر همراه با كمك خدا ... گفت: نه
گفت: صبر بر خدا .... گفت: نه
گفت: صبر در راه خدا ... گفت: نه
گفت: صبر با خدا ... گفت: نه.
شبلی گفت: پس وای بر تو! كدام صبر است؟
جوان گفت: صبر از فراق خدا .

پس شبلی آهی كشید و بیهوش شد و افتاد.


(شرح منازل السائرین، ص 88، باب الصبر)

قال المعصوم علیه السلام:
الصبرُ صبران. الصبرُ علی ما تحب و الصبر علی ما تكره
صبر دو گونه است. صبر بر آنچه دوستش داری. صبر بر آنچه از او اكراه داری...