تبیان، دستیار زندگی

یکی بیاید دست این ستایش را بگیرد و محترمانه از این تلویزیون بیرون ببرد . واقعا واژه ی “تهوع” در مقابل سکانس های این فیلم حق دارد احساس غرور و سربلندی کند …

ستایش : مادرم مرده من چیکار کنم تنهام

ستایش : بابا شما  هم مردی که ..برام دعا کن

ستایش : همسرم مرده . من بدبختم .

پیشنهاد می کنم تا کار به پهن کردنِ بساط مرگ نا به هنگامِ عواملِ صدا برداری , تهیه کنندگان , فیلم بردار و دوستان پشت صحنه نرسیده این فیلم تمام شود .

البته استفاده از ترفندِ پریدن از خواب و بازگشت به ابتدای فیلم هم در صورت اورژانسی شدن اوضاع , پیشنهاد می شود .

در پایان , انتظار می رود جایزه ی نفیسی به عزرائیل , به عنوان بازیگر نقش اول این فیلم اهدا شود .

سلام
من قبول دارم واقعا فیلم غمناکی بود ولی خداییش توی کل فیلم های تلویزیون تنها فیلمی که آموزنده بود همین فیلم بود نمی خوام ازش تعریف کنما فیلمش اصلا قوی ساخته نشده بود نقص خیلی داشت ولی به نظرم یعضی از دیالوگاشون فوق العاده تاثیر گذار بود.