سلام

1- بلی مفید است, دلایل مختلف داره
مثلا وقتی به شهری که پیشرفت بیشتری داره برم, امکان پیشرفت من نیز بیشتر میشه
با افراد بیشتری آشنا میشم
همینا باعث میشه که تلاشمو بیشتر کنم تا مث بقیه پیشرفت کنم

2- در شرایطی که فکر کنم اینکار به نفع من و خانواده و بعدها سرافرازی آنهاست
و سعی کنم قسمتی از زحماتشونو جبران کنم
مثلا با کمک های مالی
البته همین که باعث افتخار آنها باشم همه جا با افتخار بگن فلان کار رو در فلان شهر دارم و موفقم بهترین جبرانه

البته سخن در این باب زیاده...

سلام علیکم
خلیی خوب گفتید
منم با شما موافقم و چه بسا موفقیت و پیشرفتی که میتونه در دوری از خانواده به وجود بیاد شاید در کنارشون با تلاش بیشتر هم شکل نگیره

این وسط مسئله ی "ریسک پذیری" هم خودش جای تامل داره که یک شخص میتونه ریسک چنین حرکتی رو به خودش بده یا نه .....
مثلا اینکه در فضایی قرار بگیره که به تنهایی مجبور به اتخاذ تصمیماتی بشه که قبلا حتی فکرشم نمیکرده
یا اینکه سختیهایی که براش به وجود میاد رو میتونه تحمل کنه یا نه
یا شرایطی هم ممکنه براش به وجود بیاد که پیش بینی نمیکرد و در نهایت منجر به پشیمانی براش بشه یا نه
و ...

یه مسئله ی دیگه ای که به وجود میاد اینه که :
آیا در جا زدن در مکان فعلی و شغل فعلی ، میتونه انگیزه ی هجرت به شهر دیگه ای رو دچار نوسان (کم یا زیاد) کنه ؟

و یه چیز مهمی که خانم جی طیبه اشاره کردند بحث جبران زحمات خانواده ست ....
به شخصه بارها به خانواده (پدر و مادر) هم گفتم که برای هر کار و شغلی تنها چیزی که برام مهم نیست موقعیتی هست که خودم درش قرار دارم یا قرار میگیرم .... و هیچ چیز برای من به اندازه ی والدینی که بتونم گوشه ای از زحماتشونو جبران کنم ، ارزش نداره .....
حال این جبران زحمتها شاید با مدت زمانی دوری از آنها به خاطر شغلی در شهر دیگری ، در هاله ای ابهام قرار بگیره یا شاید این دید به وجود بیاد که مدتی رو به تحمل از دوری سپری میکنم که در آینده بهتر بشه جبران مافات کرد !؟