اگر عاشق نیستی پس كه هستی؟؟ لااقل عاشق خودت باش...
خیلی زیبا بود. زیباییش در همان لحظه اول تمام وجودم را تسخیر كرد.آن قدر زیبا بود كه دلم نمی خواست حتی لحظه ای چشم از چشم هایش بردارم.چشم هایش آیینه زندگی بود.سرشار از صداقت و یكرنگی.
احساس می كردم كه او لیاقت به دست آوردن همه چیز را دارد. احساس می كردم تمام دنیا و كائنات فقط به خاطر او در گردش و تكاپو هستند.
روح بزرگ و خدایی اش آنقدر زیبا و خواستنی بود كه نه تنها من بلكه همه اطرافیان را به سوی خویش جذب می كرد.فقط كافی بود لبخند بزند.
اگر به خودش ایمان پیدا می كرد می توانست حتی كوه ها را هم جابه جا كند.در مقابل ایمان و اراده او هر كاری شدنی بود.همه جنبه های او برایم دوست داشتنی بود.آنقدر در كنار او بودن برایم لذت بخش بود كه تمام غصه هایم را فراموش می كردم.در مقابل روح ملكوتی او حتی غم ها و غصه های بزرگ هم می توانست مثل یك امتحان ساده زندگی باشد.اصلا ارزش او بیش از آن بود كه لحظه هایش را با ناراحتی های عادی روزمره ام غم انگیز كنم.
آغوش گرم و مهربان او می توانست پناه همه اطرافیانش باشد.روح یگانه و خلاق و بی انتهای او در قالب جسمی دوست داشتنی در این دنیا نمایان شده بود.
و این فرشته زمینی تمام وجودم را از عشق لبریز كرد و از آن زمان به بعد هر زمان كه او را می بینم بر لبانم ‹‹ فتبارك الله احسن الخالقین›› جاری می شود. به نظر من او ارزشمندترین كسی است كه هر روز در آیینه نصب شده به دیوار اتاقم می بینم.
آخر من عاشق كسی هستم كه هر موقع در آیینه نگاه می كنـــــم با چشم هایش به من سلام می كند.
دوستت دارم ای فرشته زمینی
