تبیان، دستیار زندگی

"عشق"   كلمه ایی كه ازسه حرف "ع"،"ش"،"ق"تشكیل شده وتو فرهنگ لغت معانی متفاوتی دربارش بیان شده: " ع "علاقه،" ش "شدید،" ق "قلب یعنی ما با آگاهی از معانی اصلی این واژه بی ژروا به هرموضوعی نسبت میدیمش همیشه برامن سوال بوده وهست كه چرا ما انسانها معانی واژگان رو درست وصحیح به كار نمیبریم؟.....

من عاشق نشدم حتی نمیدونم عشق چه جوری وطی چه مراحلی به وجود انسان راه پیدامیكنه؟ ی

عنی هركس بخوادعاشق بشه باید لیلی باشه ومجنون؟شیرین باشه وفرهاد؟.... یعنی عشق فقط بین دوجنس مخالفه؟؟؟

شاید من مفهوم درستی از عشق برداشت نكردم.... ممنون میشم منو راهنماییم كنید تا بتونم مفهوم درستی ازاین واژه داشته باشم....

سلام ملک اگه ميشه خود شما يه زماني رو بگيد نظر بديم :دي مرسي

عشق دوست‌داشتن‌بحدافراط, شيفتگي, دلدادگي, دلبستگي‌ودوستي‌مفرط ( مصدر ) 1 - به حد افراط دوست داشتن . 2 - ( اسم ) دوستي مفرط محبت تام . توضيح 1 يکي از عواطف است که مرکب مي باشد از تمايلات جنسي حس جمال حس اجتماعي تعجب عزت نفس و غيره . علاقه بسيار شديد و غالبا نامعقولي است که گاهي هيجانات کدورت آميز را باعث مي شود و آن يکي از مظاهر مختلف تمايل اجتماعي است که غالبا جزو شهوات به شمار آيد . توضيح 2 به عقيده صوفيان اساس و بنياد جهان هستي بر عشق نهاده شده و جنب و جوشي که سراسر وجود را فرا گرفته به همين مناسبت است . پس کمال واقعي را بايد در عشق جستجو کرد . يا عشق افلاطوني . افلاطون گويد : روح انسان در عالم مجردات قبل از ورود به دنيا حقيقت زيبايي و حسن مطلق يعني خير را بدون پرده و حجاب ديده است . پس در اين دنيا چون حسن ظاهري و نسبي و مجازي را مي بيند از آن زيبايي مطلق که سابقا درک نموده ياد مي کند غم هجران به او دست مي دهد و هواي عشق او را بر مي دارد و مانند مرغي که در قفس است مي خواهد به سوي او پرواز کند . عواطف و عوالم محبت همه همان شوق لقاي حق است اما عشق جسماني مانند حسن صوري مجاز است و عشق حقيقي سودايي است که به سر حکيم مي زند و همچنان که عشق مجازي سبب خروج جسم از عقيمي و مولد فرزند و مايه بقاي نوع است عشق حقيقي هم روح و عقل را از عقيمي رها داده مايه ادراک اشراقي و دريافتن زندگي جاوداني يعني نيل به معرفت جمال حقيقت و خير مطلق و حيات روحاني است و انسان به کمال علم وقتي مي رسد که به حق واصل و به مشاهده جمال او نايل شود و اتحاد عالم و معلوم و عاقل و معقول حاصل گردد . يا عشق اکبر . اشتياق به لقاي حق تعالي و معرفت ذات و شهود صفات در ذات را عشق اکبر نامند . فلاسفه و عرفا گويند اگر از عشق عالي نمي بود موجودات طرا مضمحل مي شدند و آن چه حافظ ممکنات و معلولات نازله است عشق است ( عشق عالي ) که مساوي در تمام ممکنات و موجودات جهان هستي مي باشد زيرا همه موجودات عالم طالب و عاشق کمال اند و غايت اين مرتبه از عشق تشبه به ذات خداي متعال است . يا عشق اوسط . عشق حکما و علما به تفکر و تعمق در صنع خداي متعال و حقايق و موجودات . يا عشق جسماني . عشقي که مبناي آن بر شهوت باشد مقابل عشق معنوي عشق روحاني . يا عشق حقيقي . عشق به حق تعالي . يا عشق خدا . عشق به حق تعالي . يا عشق روحاني . عشقي که هدف آن لذت روحي باشد عشق معنوي مقابل عشق جسماني . يا عشق ظاهري . عشق مجازي . يا عشق مجازي . عشق غير حقيقي و موقت و زود گذر عشق ظاهري مانند عشقي که در موجودات زنده سبب جلب و جذب يکي ديگري را مي شود و نتيجه اين جذاب و انجذاي بقاي نسل و نوع است . يا عشق معنوي . عشق روحاني . يا عشق کسي دبه کردن . خواهش مجدد و طمع زيادت کردن وي . يا عشق کسي کشيدن . دلش خواستن .يا عشقم نيست . دلم نمي خواهد . 3 - عشق به معبود حقيقي . 4 - معشوق . يا عشق است . خوشيم شاديم . يا ... را عشق است ... مورد کمال توجه است شايان احترام است : جمال مولي را عشق است . نيکو و برابر کنندگان در نشاندن درختهاي رياحين را اصلاح کنندگان و صاف کنندگان غرسهاي رياحين مفرد آن عشيق يا عشوق است

ممنون نظر لطفتونه والا اينا سولاييه كه همه روزه ازخودم ميپرسيدم حالاكه فرصت پيداكردم وافتخار دارم به داشتن همراههايي مثل شما خواستم سولاي ذهنم رو بپرسم تا بتونم با همفكري شما عزيزان جواب سولام رو دقيقتر پيداكنم بازم ممنونم از همراهيتون

تعریف "عشق حقیقی" : عشق مطلق به خویشتن که بی اختیار و به صورت خودجوش در فضای خارجی منتشر شده و به سوی افراد دیگر جاری می شود و مجدداً به سمت خودتان باز می گردد.

عشق واقعی چگونه ابراز می شود؟
عشق واقعی تنها به واسطه ی عشقی می تواند منتشر شود که هیچ گونه فیلتری در آن وجود نداشته باشد و در ازای خود چیزی را از دیگران طلب نکند. اگر عشق همراه با ترس، حسد، کمبود و یا سایر نیازها باشد، ماهیت اصلی عشق حقیقی در آن گنجانده نشده است و تنها سایه ای محو از آنچه که باید باشد را به تصویر کشیده. عشق حقیقی را تنها می توان از راه یک کانال روشن انتقال داد.

چگونه مسیری روشن برای ابراز عشق باشم؟

آن زمان را به خاطر می آورید که تلویزیون ها آنتن های مناسب نداشتند و تصاویر را به صورت برفکی نشان می دادند. افراد بعد از یک مدت خسته می شدند و حتی اگر برنامه مورد علاقه شان هم در حال پخش بود باز هم تلویزیون را خاموش می کردند. هر چیزی جز عشق حقیقی هم یک چنین احساسی را در وجود افراد ایجاد می کند. اگر عشق خالص نباشد مثل این است که می خواهد پیام خود را از طریق یک شبکه برفکی به طرف مقابل انتقال دهد. زمانی می توانید عشق حقیقی را بروز دهید که از یک دریچه ی ارتباطی شفاف استفاده کنید. زمانیکه با ایجاد فیلترهای مختلف بخواهید عشق خود را فیلتر کنید عشق خود به خود از بین می رود و تکه های آن از هم پاشیده می شوند. عشق حقیقی از همه نظر کامل است. اگر تکه تکه شده باشد و در ابراز آن مضایقه وجود داشته باشد، دیگر عشق حقیقی نخواهد بود و تنها ظاهر عشق را به خود می گیرد.

زمانیکه در مقابل عشقی که به دیگران می دهیم از آنها انتظار داریم که کاری در قبال ما انجام دهند در حقیقت با این عمل خود عشق را محدود و تکه تکه می کنیم. مثلاً انتظار داریم که چون کسی را دوست داریم و به او عشق می ورزیم او هم در مقابل ما را دوست بدارد. که آنوقت با این توقع خود عشق را خدشه دارد می کنیم. این هم یکی دیگر از دلایلی است که چرا برخی روابط شروع گرمی دارند اما پس از مدتی شعله های عشق افراد فروکش می کند. در ابتدا هر دو نفر عشق زیادی را نثار هم می کنند، اما به محض اینکه از دیگری این توقع را پیدا می کنند که در قبال این عشقی که به طرف مقابل می دهند او هم خواسته های آنها را برآورده سازد آنوقت است که عشق شرطی می شود و دیگر قدرت آن را از دست می دهد که بال و پر بگیرد. هنگامیکه یکی از طرفین به دیگری اینطور نکاه می کند که او موظف است نیازهایش را برآورده سازد، یک قرار داد غیر کلامی بین آنها بسته می شود. به عبارت دیگر:

من تو را دوست دارم به شرطی که تو از من حمایت کنی و نیازهای مرا برآورده سازی و اگر این کار را نکنی معلوم می شود که تو واقعاً مرا دوست نداری. اگر من بدانم که تو واقعاً من را دوست نداری آنوقت مجبور می شوم که عشقم را نسبت به تو دریغ کنم تا به این وسیله از خودم محافظت نمایم. در حقیقت اگر تو آنطور که من می خواهم عمل نکنی، می فهمم که دوستم نداری بنابراین چرا من باید به دوست داشتن تو ادامه دهم؟

به راحتی می توان مشاهده نمود که وقتی کسی متوجه می شود که طرف مقابل برایش اهمیت قائل نیست و نیازهایش را برآورده نمی کند، او هم عشق خود نسبت به طرف مقابل را مسدود می کند و هر کس با خودش و طرف مقابل می جنگد؛ و این به هیچ وجه شمایل عشق خالص را ندارد.

اگر احساس می کنید که عشق میان شما رشد نمی کند، مطمئن باشید که خودتان مانعی را بر سر راه آن ایجاد کرده اید و همین موانع هستند که به عناوین مختلف سد راه عشق شما می شوند. یکی از اصلیترین این موانع می تواند خود شما باشد.

تنها در صورت فراموش کردن و بخشیدن است که عشق رشد می کند.

چگونه می توانم به طرف مقابل عشق بدهم؟

شما عشق را به کسی نمی دهید. این خود یکی از تصورات غلط است که از رشد و پرورش عشق جلوگیری بعمل می آورد. حقیقت اینجاست که باید ابتدا خودتان را بدون هیچ گونه قید و شرطی دوست بدارید. اگر خودتان را از هر لحاظ و بدون هیچ تعلل، بهانه، و وقفه ای دوست بدارید آنوقت حتی ترس های وجودیتان هم تبدیل به عشق می شوند؛ در یک چنین حالتی است که ماهیت اصلیتان عشق می شود و آنوقت به راحتی می توانید به دیگران عشق هدیه دهید.

خودتان تبدیل به همان معشوقه ای می شوید که مدت ها به دنبال او می گشتید. زمانیکه ماهیت وجودی شما تبدیل به عشق می شود آنوقت هر کجا که می روید و هر کاری که انجام می دهید ناخودآگاه و به صورت طبیعی عشق را در فضا منتشر می کند. وقتی عشق بدون هیچ تلاشی و بدون مضایقه از جانب شما در فضا متساعد گردد دیگران هم می توانند بدون هیچ گونه تلاشی آنرا دریافت کرده، و عمیقاً درک و احساس نمایند و حتی اگر دیگران بخواهند حالت بسته ای نسبت به عشق شما بگیرند باز هم عشقتان به صورت ناخودآگاه وارد جسم و روحشان می شود و آنها را از خواب بیدار می کند. می توان اظهار داشت که در سطوح عمیق تر کسانیکه به این عشق خالصانه دسترسی پیدا می کنند قادر می شوند تا خود حقیقی شان را کشف کنند. زمانیکه این ماهیت درونی بیدار شود، نیرویی عظیم آنها را به سمت مسیری سوق می دهد که بتوانند عشق را کاملتر تجربه کنند و با این تجربه موفق به شناسایی هر چه بهتر خودشان می شوند. شما تنها به واسطه عشق است که می توانید خودتان را به طور کامل بشناسید. بدون وجود عشق واقعی به خودتان تنها گیج و گنگ می شوید و هیچ مسیر درستی را نمی توانید تشخیص دهید.

زمانی که خودتان را بدون وجود هیچ گونه قید و شرطی دوست بدارید و به قدرت خود با اتکا به شناختی که از خودتان پیدا می کنید، برسید عشق حقیقی احساس می شود. زمانیکه شما خودتان را نپذیرید (حتی اگر یک قسمت کوک باشد) آنوقت خودتان را به طور کامل نپذیرفته اید و اگر هم عشقی را احساس کنید این تنها نمای خارجی عشق است که می بینید. هر چقدر بیشتر خودتان را انکار کنید همان قدر عشق را حاشا کرده اید. هر چقدر بیشتر خودتان را دوست بدارید و خودتان را به خاطر شخص حقیقی که هستید و همانگونه که هستید در آغوش بگیرید، عشق بیشتری احساس می شود و تجربه شده و ابراز می گردد.

زمانیکه عشق حقیقی بی قید و شرطی نسبت به خودتان پیدا می کنید، هر موجودی در جهان می تواند آنرا احساس کند و عشق را در سطوح عمیق تر از شما دریافت نماید. زمانیکه به طور اخص به کسی عشق می دهید عشق شما به طرز باور نکردنی زیاد می شود و زمانیکه که گیرنده آن عشق شما را با قلبی باز و بدون هیچ گونه فیلتری می پذیرد چه بسا همان عشق چند برابر شده و به سوی شما باز می گردد و عشق وجودی خودتان هم بزرگ می شود و همیشه در همه راهی می توانید آنرا بیش از پیش احساس کنید.

نمونه هایی از مشخصات عشق مطلق

- عشق حقیقی محبت خود را نثار هر کس و هر چیز می کند و در همه حال قدردان و سپاسگزار است.

- عشق حقیقی به راحتی قادر به دیدن و لمس احساسات حقیقی و عمیق دیگران است و میداند که همه ما بخشی از یک بدنه بزرگتر هستیم.

- عشق حقیقی می داند که تنها یک کل وجود دارد و هر گونه کثرتی هم نهایتاً به وحدت ختم خواهد شد.

- عشق حقیقی شک و تردید و پرسش و یا تعللی در دوست داشتن به خود راه نمی دهد.

- عشق حقیقی رو راست است و هیچ چیزی برای پنهان کردن ندارد و خودش هم از چیزی پنهان نمی شود.

- عشق حقیقی شفاف است

- عشق حقیقی می داند که تنها چشم هایی که شما می توانید به آن نگاه کنید چشم های خودتان است.

- عشق حقیقی تا بی نهایت افزایش می یابد هیچ پایانی برای آن نیست.