پرواز شاتل فضایی آتلانتیس
روز جمعه 8 جولای ساعت 11:26 به وقت محلی (19:56 به وقت ایران) از پایگاه
کیپ کارناوال در مرکز فضایی کندی در فلوریدا انجام شد تا به این ترتیب
آغازی برای پایان عصر شاتلها رقم بخورد.
فصل
آخر کتاب تاریخ پرواز شاتلهای ناسا به صفحه آخر خود رسید، با پرتاب موفقیت
آمیز شاتل آتلانتیس، ناسا آخرین قدم را در برنامه 30 ساله شاتلهایش برداشت
و بعد از این برای انجام فعالیتهای فضایی در ایستگاه بین المللی به روسیه
نیازمند خواهد شد.
"داگ
هارلی"، خلبان آخرین ماموریت عصر شاتلها است. وی در خصوص این ماموریت به
مزاح گفت: "پرواز شاتل به معنی هل دادن بیش از 2 هزار تن بار در فضا است.
به نظرتان می رسد که این کار را به آسانی انجام می دهیم اما اصلاً اینطور
نیست."
آخرین ماموریت آتلانتیس یک میلیون بازدیدکننده را
در کیپ کاناورال و شهرهای اطراف آن گرد آورده بود تا پرواز آخر این سمبل
فضایی را از نزدیک ببینند. سناتورها، فضانوردان و افراد مشهور دیگری نیز در
میان بازدیدکنندگان حضور داشتند. اولین خلبان شاتلهای ناسا "رابرت کریپن"
73 ساله و "جان یانگ" یکی از فضانوردانی که بر روی ماه قدم گذاشته است نیز
در میان تماشاچیان حضور داشته اند.
آتلانتیس با دو دقیقه تاخیر به دلیل نقصی که در سکوی پرتاب به وجود آمده
بود، آخرین پرواز خود را به سوی ایستگاه فضایی آغاز کرد. پس از بازگشت و
بازنشستگی این شاتل، ناسا برنامه های جدید خود برای سفر به یک سیارک و پس
از آن به سوی مریخ در پیش رو خواهد داشت.
آخرین شاتل ناسا ملزومات و تجهیزات یک سال ایستگاه فضایی را با خود حمل
کرد و قرار نیست در این ماموریت هیچ راهپیمایی فضایی توسط چهار فضانورد
شاتل انجام بگیرد. آتلانتیس در زمان بازگشت نیز تا حد امکان زباله های
ایجاد شده در ایستگاه را به همراه خود به زمین باز می گرداند.
از ابتدا برنامه شاتلهای ناسا برای دوره ای 50 ساله برنامه ریزی شده بود
اما وقوع دو حادثه تاسف بار که منجر به مرگ 14 فضانورد و از بین رفتن
شاتلهای کلمبیا و چلنجر شد، در این برنامه خلل ایجاد کرد. ناسا در طول
یکسال هرگز بیش از 9 پرواز برای شاتلها در نظر نگرفته و هزینه این پروازها
نیز هرگز فراتر از یک میلیارد دلار برای هر ماموریت نشده است.
آینده ای که برای آمریکا پیش بینی می شود، کشوری که اولین انسان را بر روی
ماه فرود آورد، وابسته شدن به کشور روسیه است تا بتواند با کمک گرفتن از
کپسولهای سایوز فضانوردان خود را به ایستگاه فضایی انتقال دهد، در این
شرایط آمریکا برای هر جایگاه در کپسول سایوز باید 30 میلیون دلار بپردازد.
البته این شرایط تا زمانی ادامه خواهد داشت که شرکتهای خصوصی بتوانند
جایگزینی برای شاتلهای ناسا طراحی کرده و بسازند.
آتلانتیس در تاریخ 20 جولای 2011 و پس از اقامتی 12 روزه در فضا به زمین
بازخواهد گشت. پس از بازگشت آتلانتیس بازنشته شدن آن در یکی از موزه های
آمریکا، هزاران نفر از کارمندان ناسا که در بخش شاتلها مشغول به فعالیت
بوده اند، از کار معلق خواهند شد، این در حالی است که پیش از این نیز
هزاران نفر کار خود را به واسطه بازنشسته شدن دیسکاوری و اندیور از دست
داده اند:
فضانوردان در حال ورود به شاتل آتلانتیس
آتلانتیس با وجود نامناسب بود شرایط آب و هوایی سفر خود را آغاز کرد
پرتاب با دو دقیقه تاخیر انجام شد
بیش از یک میلیون نفر برای مشاهده پرتاب آتلانتیس در نزدیک پایگاه فضایی کندی گرد آمده بودند
آتلانتیس آخرین شاتل باقی مانده از برنامه شاتلهای ناسا به شمار می رود
تصویری هوایی از لحظه پرتاب آتلانتیس
آتلانتیس تجهیزات ضروری یک سال ایستگاه را به همراه خود به فضا برد
مهرنیوز
universetoday
