تبیان، دستیار زندگی

به نام خدا

سلام

فکر کنم اسم تاپیک برای شما هم آشنا بود و گویای بحث این تاپیک پس لازم نیست زیاد توضیح بدم در حد تعیین محدوده ی تاپیک فکر کنم کافی باشه.

می خواهیم در این تاپیک با هم داستان ها و مطالب آموزنده و عبرت آموز دینی قرار بدیم. از معجزاتی که دیدیم یا شنیدیم بگیم. از کمک های غیبیی که ما در زندگیمون حس کردیم. و هر چیزی دیگه ای که من جا انداختم و شما به نظرتون در این تاپیک جای داره هر چیزی هر چقدر کوچک و یا هر چقدر سخت باور باشه رو در اینجا بگید ولی توجه داشته باشیم که قصد استفادست اینجا کسی دلیلی برای دروغ نداره پس یه وقت خدایی نکرده کسی رو متهم نکنیم.

منتظر مطالب آموزنده ی شما هستم

راستی یه مطلب جا افتاده!!!

حتما لازم نیست مطالبی که مقرار میدی خارق العاده باشه. کمترین اتفاقی هم که باشه هر چند کوچک بازم خوبه مثلا خطری که با دادن صدقه براتون رفع شده و امثال اینها.

بازم منتظرم

خوب منم اولین داستان رو تعریف می کنم.

این داستان رو خودم یادم نیست مربوط میشه به سه سالگیم و مادرم برام تعریف کردن.

مادرم اینطور تعریف کردن:

سه چهار ساله بودی که یه بیماری گرفتی که مانع از هضم غذات می شد تقریبا هیچی دیگه نمی خوردی پیش بهترین دکترای اصفهان بردیمت ( متولد اصفهانم و اون زمان هم اصفهان زندگی می کردیم) ولی جوابی بدست نیومد بردیمت تهرانم باز هم هیچ جوابی چهل روز اینجوری بودی تنها غذات شیر بود اونم خیلی کم و به سختی دکترا گفته بودن برین همیجوری که در این چهل روز زنده نگه داشتینش همونجوری نگه داریش کنین و براش دعا کنین که خدا شفاش بده.

دیگه وقتی دکترا هیچ کاری نتونستن انجام بدن جز چند تا دارو که همه بی تاثیر بودن بردیمت دزفول (شهری در خوزستان با قدمت تاریخی فوق العاده زیاد نیم ساعت فاصله داره با شوش) خونه ی مادر بزرگت یه جورایی شاید برای اینکه قبل از مرگت ببیننت آخه دیگه خیلی ضعیف و لاغر شده بودی خیلی زیاد. خالت هم اون روز که رسیده بودیم دزفول سفره ابوالفضل داشت بردیمت اونجا تا شاید مراد بگیریم اونجا من اینقدر گریه کردم که از حال رفتم وقتی پا شدم دیدم خالم (اینجا منظور خاله ی مادرم) دراه بهت حلوا میده از سفره و تو هم داری می خوری بلند شدم که بگم که نه بهش ندین دکترا گفتن نباید بخوره باید طبق رژیمش غذا بخوره که سرم گیج روفت و افتادم باز وقتی حالم بهتر شد دیدم داری با خنده می خوری و حالت هم بد نمی شه از اون روز به بعد دیگه خوبه خوب شدی دیگه اون مشکل برات پیش نیومد وقتی برگشتیم اصفهان بردیمت پیش دکترت و جریان رو تعریف کردیم دکتر گفت مسلما باید حالش بدتر می شده ولی خدا خودش شفاش داده برید تا ابد خدا رو شکر کنید.

خوب این داستان من بود و برای من دلیلی برای اعتقاد به این سفره ها و مجالس شد. هنوز وقتی مادرم همچین مراسمی میرن سفارسش می کنم برای من حتما حلوا از سفره بیارن.

منتظر داستان شما هستم

خوب یه داستان دیگه که این بار من خودم شاهدش بودم.

تا پنچ سال پیش ما همسایه ای داشتیم که هر سال محرم برنج خورشت نذری می داد.

در یه دیگ برنج در یه دیگ خورشت.دیگ هایی با اندازه ی معمول، تقریبا با همون اندازه ای که من مادرم هر رمضان باهاشون همون برنج و خورشت رو درست می کنن.

حالا قسمت عجیب این نذری برکتش بود.

شاید 10 برابر حد معمول بود نذری ای که به مردم می رسید.

باور نکردنی بود برای خود من که کمک می کردم و این نذری ها رو می دادم دست مردم هر چی من می دادم بازم بود دیگ رو نگاه می کردم انگار دست نخورده بود.

وای خدا باور نمی کردم مادرم با دیگ هایی به همین اندازه درست می کرد ولی شاید یک دهم این نذری هم پخش نمی کردم من. هر چی دقت می کردم می دیدم کفگیر می زنن و از دیگ داخل بشقاب ها می ریزن ولی سطح برنج ها کم نمی شد. من همون جا اشکم در اومد آخه من شنیده بودم از مادرم که اینجوریه ولی باور نمی کردم برا همین رفته بودم کمک تا خودم با چشمای خودم ببینم وقتی دیدم دیگه صدام در نمیومد فقط اعتقادم به بزرگی امام حسین بیشتر می شد به حکمت خدا بیشتر می شد واقعا هنوز که می نویسم الان از اون روز تنم می لرزه و بررای خودم سخت باورش ولی دیدم با چشمای خودم این برکت رو دیدم.

یا امام حسین