سلام
شاید شما هم اخیرا مطلبی كه به نام طنز و شوخی در اهانت به امام دهم شیعیان با ارجاع به صفحه ای كه در فیس بوك به نام آن حضرت ساخته شده است را دیده باشید
بحث های زیادی زیر آن مطلب بین مخالفان اهانت و بی اخلاقان و اهانت كنندگان در گرفته بود. حقیقتا دلم را سوزاند
من هم چیزكی در مورد بی اخلاقی و بی اعتقادی چنین افرادی ذیل مطلب نوشتم. اما جواب یكی از این افراد توجهم را جلب كرد. نوشته بود: نسل جدیدی داره شكل میگیره كه اعتقاد به هیچ چیزی نداره و مقدسات براش بی معنیه. خطاب به امثال من گفته بود: سعی كنید شرایط جدید رو درك كنید و بفهمید ( و احتمالا منظورش این بود كه با این شرایط هماهنگ بشوید).
حالا دغدغه ی من اینجاست:
1- آیا اصلا من باید با خودم بگویم كه چرا وقت با ارزشم را با گودر گردی ( ولو برای 5دقیقه در روز) تلف میكنم؟ آیا من كارهای مهمتری از چرخیدن در این اقیانوس لجن دارم؟ به جای حساسیت به این موضوع ها بهتر است دانش خودم را در باب ائمه اطهار و اسلام عزیز اضافه كنم؟
2- آیا این درست است كه بگردم و ببینم كجا اهانت میشود و در حد توان و وظیفه ام اظهار نظر كنم؟ جنگ سایبری همین است؟ یا قسمتی از جنگ نرم و سایبری این است؟
به سیاست كاری ندارم. دلم از ظلم ناروایی كه هنوز بر ائمه مظلوم ما می رود و هر روز شكلی نو میگیرد می سوزد.
دلم از لغزیدن پای ایمانهای سست به واسطه ی سم پاشی دیادی دشمن در شبكه های اجتماعی می سوزد.
دلم از رواج علاقه به موسیقی حرام و كمرنگ شدن اعتقادات گرفته.
كسی نظری ندارد؟