منظور از تسبیح
همان گونه که از سیاق آیات به خوبی برمیآید منظور از تسبیح خداوند در هر صبح و شام همان دوام تسبیح است و ذکر خصوص این دو وقت به عنوان آغاز و پایان روز میباشد و این که بعضی آن را به نماز صبح و عصر یا مانند آن تفسیر کردهاند باز از قبیل ذکر مصداق است.
آثار یاد خدا
هنگامی که نام خدا برده میشود یک دنیا عظمت، قدرت، علم، و حکمت در قلب انسان متجلی میگردد. چرا که او دارای اسماء حسنی و صفات علیا و صاحب تمام کمالات و منزه از هر گونه عیب و نقص است. توجه مداوم به چنین حقیقتی که دارای چنان اوصافی است:
ـ روح انسان را به نیکی ها و پاکی ها سوق میدهد.
2ـ از بدی ها و زشتی ها پیراسته میدارد و به تعبیر دیگر بازتاب صفات او در جان انسان تجلی میکند.
3ـ توجه به چنین معبود بزرگی موجب احساس حضور دائم در پیشگاه او است و با این احساس فاصله انسان از گناه و آلودگی بسیار زیاد میشود یاد او یاد آوری مراقبت او است، یاد حساب و جزای او است یاد دادگاه عدل او و بهشت و دوزخ او است و چنین یادی است که جان را صفا و دل را نور و حیات میبخشد.