بعضی ا ز فیلسوفان باستان ادعا میکردند که جهان «قدیم» است. یعنی ا زلی و بلا اول است و قهراً حادث یا آفریده نیست. در یک تقسیم بندی این عده را «دهریه» مینامیدند. حتی در میان عرب جاهلی هم این اندیشه طرفدار داشته است: «و قالوا ما هی الا حیاتنا الدنیا نموت و نحیا و ما یهلکنا الاّ الدهر...»1«وگویند چیزی جز زندگی دنیوی ما در کار نیست، که بعضی زنده میشویم و بعضی میمیریم و جز روزگار ما را نابود نمیکند؛ و آنان را به این امر علم نیست. چیزی جز پندار نمیبافند.»