به سلطه بارسلونا در زمینه مالکیت توپ اشاره کردی. می‌توانیم به این نتیجه برسیم که هرگز تیمی را با چنین هویتی مانند بارسلونا و اسپانیای فعلی ندیده‌ایم. بازی شما همه‌اش مالکیت توپ است. این هویت شماست، چیزی که دارد رواج می‌یابد و به سبک بازی همه تیم‌ها تبدیل می‌شود.

------------------------------------------------------------

اما برخی ادعا می‌کردند اسپانیا در جام جهانی ملالت‌بار بود. شما همه‌اش 0-1 می‌بردید.

---------------------------------------------------------------

پس، راه حل چیست؟

این در قلب مدل بارسلونا قرار دارد و در تمام باشگاه در جریان است، نه؟ هنگامی که مادرید را بردید، هشت نفر از یازده بازیکن ترکیب اصلی محصولات تیم‌های جوانان شما بودند؛ سه فینالیست توپ طلای امسال هم همین طور – لیونل مسی، آندرس اینیستا، و خود تو.

-----------------------------------------------------------------

نه، نـــــه! صبر کن! این بازیکنان حیاتی هستند... ما پویول را داریم. از نظر فنی او شاید بهترین بازیکن ما نباشد اما روش دفاع او فوق‌العاده است. کاراگر و تری ضروری هستند، اما آنها باید به فوتبال تکنیکی عادت کنند (نه به سبک دیگر فوتبال). برای من، یا برای مسی، اینیستا یا رونی این اتفاق به صورت طبیعی روی می‌دهد، اما دیگران برای خو گرفتن به فوتبال تکنیکی باید تلاش کنند. برای آنها سخت‌تر است که سرشان را بالا بگیرند و پاس بدهند، اما مجبورند یاد بگیرند.

آیا سانتی کاسورلا [بال ویارئال] را دیده‌اید؟ به نظر شما من کوتاه‌قد هستم، اما او تا این‌جای من است [چابی به سینه‌اش اشاره می‌کند]. و بازیکن درخشانی هم هست. مسی هم همین حدود است و بهترین بازیکن دنیاست. شاید این فرهنگ انگلیس باشد، نمی‌دانم، اما در انگلیس شما جنگنده هستید. لیورپول را می‌بینید و کاراگر توپ را از حریف می‌گیرد و آن را به میان تماشاگران می‌فرستد و طرفداران تشویقش می‌کنند. چقدر هم بلند! این‌جا هرگز چنین کاری با تشویق روبرو نمی‌شود.

--------------------------------------------------------

با آرسنال در لیگ قهرمانان بازی دارید. آیا آنها متفاوت هستند؟ آیا از تیم‌های شبیه به شما هستند؟

آرسنال تیم بزرگی است. هنگامی که آرسنال را تماشا می‌کنم بارسا را می‌بینم. سسک را می‌بینم که بازی روی دوشش است، نصری را و آرشاوین را.

تفاوت بین آنها و ما این است که ما بازیکنان بیشتری داریم که پیش از آن که حرکتی انجام دهند فکر می‌کنند و سریع‌تر می‌اندیشند. آموزش کلید اصلی است.

بازیکنان 10، 12 سال در بارسلونا حضور دارند. هنگامی که به بارسا وارد می‌شوید اولین چیزی که یاد می‌دهند این است: فکر کن. فکر کن، فکر کن، فکر کن. سریع فکر کن. [چابی به دور و برش نگاه می‌کند.] سرت را بالا بگیر، حرکت کن، ببین، فکر کن. پیش از آن که توپ را بگیری نگاه کن. اگر پاس را داری می‌گیری، ببین آیا آن بازیکن آزاد است یا نه. در همان لحظه. به بوسکتس بنگرید – بهترین هافبک در آنجا یک‌ضرب بازی می‌کند. او نیاز به کار دیگری ندارد. توپ را کنترل می‌کند، نگاه می‌کند و پاس می‌دهد، همه در یک ضرب. برخی به دو یا سه ضرب نیاز دارند که بستگی به سرعت بازی دارد، اما این بسیار کند می‌شود. آلوس؛ یک ضرب. اینیستا؛ یک ضرب. مسی؛ یک ضرب. پیکه؛ یک ضرب. بوسی (بوسکتس)، من... هفت یا هشت بازیکن داریم با یک ضرب. سریع. راستش، چارلی [رکساچ، مربی جوانان بارسلونا] همیشه می‌گفت: a mig toc؛ یعنی نیم‌ضرب!

(مصاحبه اش بار آموزشی داره)

-----------------------------------------------------

بازی آرسنال – بارسلونا همیشه به پرسش‌هایی درباره آینده سسک فابرگاس دامن زده است.

اگر حتی به باشگاه دیگری هم می‌رفتم هم همیشه به بارسلونا فکر می‌کردم – این ارتباط قوی است. برای او هم همین طور. اما حالا مشکلی وجود دارد: او گران است. به نظرم هر فوتبالیست سرانجام در جایی بازی می‌کند که می‌خواهد. او باید به چنین جایی برود.

-------------------------------------------------

این چیزی نیست که هواداران آرسنال بخواهند بشنوند، و برخی از آنها بازیکنان بارسلونا، از جمله خود شما را به دردسر ساختن متهم کرده‌اند. تابستان گذشته حرف‌های زیادی از طرف بارسلونا شنیده می‌شد...

واقعا؟ من در آن هنگام به ندرت حرف می‌زدم.

تصور می‌کنم که آنها این کار را دوست نداشتند. [چابی مکث می‌کند، و سپس با شرمساری و آرام ادامه می‌دهد:] می‌دانید، اغلب فوتبالیست‌ها فکر نمی‌کنند. ما خودخواه هستیم، ما درک نمی‌کنیم. من این را می‌گویم چون به سسک فکر می‌کنم. او می‌خواهد این جا بیاید. بارسلونا همیشه رویای او بوده است. اما البته او کاپیتان آرسنال است، و معیار باشگاه به شمار می‌رود و رهبر تیم است. اوضاع برای او سخت است. او در باشگاهی است که با ونگر به سبک او بازی می‌کند و ونگر هم با او رفتاری عالی داشته است، به او آموزش داده و او را بزرگ کرده. سسک به او احترام می‌گذارد. اگر مثلا او در بلکبرن بود راحت‌تر منتقل می‌شد.

ببینید، حقیقت این است: می‌خواهم او به این جا بیاید. البته که می‌خواهم. بارسلونا سبک بسیار روشنی دارد و کمتر فوتبالیستی در آن جا می‌افتد. این کار آسان نیست، اما سسک به شکلی کامل در سبک بازی ما جا می‌افتد.

----------------------------------------------------------

آیا او جانشین تو می‌شود؟

من بازیکنان جدید را تهدید نمی‌بینم؛ نمی‌گویم این آمده که جای من را تنگ کند. نظر من بیشتر این است: «بازیکنان را بیاورید، بگذارید بازی کنند». هر چه استعداد بیشتری در میانه میدان داشته باشیم بهتر است. چهار یا پنج سال پیش می‌گفتند من و اینیستا نمی‌توانیم با هم بازی کنیم. ما با هم نمی‌توانیم بازی کنیم؟ ببینید ترکیب ما به کجا رسید.

----------------------------------------------------------------

سال گذشته به آسانی آرسنال را بردید...

بله، اما امسال آنها خیلی بهتر هستند. به نظرم این به ضرر ماست که پارسال با آنها بازی کردیم. آنها بسیار زیاد به ما احترام می‌گذاشتند. انگار که اجازه می‌دادند توپ را داشته باشیم. ما همیشه توپ را داشتیم، چه در خانه و چه در خانه آنها. بازی در لندن هم می‌توانست چهار بر صفر تمام شود، چرا که بسیار مالک توپ بودیم، اما دو بر دو تمام شد. امسال اوضاع متفاوت است.

-----------------------------------------------

واکنش‌ات به این قرعه چه بود؟

خوشحال بودم. در حقیقت این را دوست داشتم که بازی فوق‌العاده‌ای می‌بینیم. آرسنال از آن تیم‌هایی نیست که بیاید و بازی را ببندد و شما را عاصی کند و مسابقه را نابود سازد. اگر به چلسی می‌خوردیم می‌گفتم مادر جان! آنها می‌آیند تا ابتکار عمل را به دست شما بسپارند، در عمق منتظر باشند، بازی را ببندند و با دروگبا و مالودا در ضدحملات بازی کنند. اما نه، آرسنال به نظرم می‌خواهد توپ را داشته باشد. بازی ما با آنها فوتبالی‌تر خواهد بود.

به عنوان طرفدار، بی‌تردید پول بلیت را می‌پرداختم تا این بازی را ببینم. منچستریونایتد یا چلسی محتاط‌تر بازی می‌کنند. آنها توپ را به ما می‌دهند، اما آرسنال نه.

------------------------------------------------------------------

آیا فوتبال انگلیس برایت جذاب است؟ بازیکنان اسپانیایی همیشه وقتی از انگلیس برمی‌گردند بسیار از آن تعریف می‌کنند.

این فوتبال باورنکردنی است. انگلیس واقعا مهد، و دل و جان فوتبال است. اگر بارسلونا هواداران لیورپول، یا آرسنال، یا یونایتد را داشت، 20 لیگ قهرمانان را فتح کرده بودیم! خب، این اغراق بود اما هرگز مانند آنها ندیده‌ام. یک بار در خانه لیورپول سه بر یک پیروز شدیم و هر دو تیم در انتهای دیدار تشویق شدند. در انگلیس، فوتبالیست‌ها احترام بیشتری دارند و بازی باشکوه‌تر است و تقلب کمتر است. هر بازیکن اسپانیایی که به آنجا می‌رود عاشق فوتبالش می‌شود و هنگامی که برمی‌گردد بازیکن بهتری شده. اگر قرار بود بروم به انگلیس می‌رفتم.

--------------------------------------------------------

فینال در ویمبلی است، که برای بارسلونا حتی ویژه‌تر هم می‌شود، نه؟ فینال سال گذشته ویژه بود چون در برنابئو بود، اما ویمبلی جایی است که یک بار تیم رویایی بارسلونا در آن قهرمان اروپا شد. امسال هم که مرتبا شما را با آن تیم مقایسه می‌کنند...

سال 1992 بود. 12 سال داشتم و برادرانم برای دیدن بازی رفتند اما پدر و مادرم اجازه رفتن را به من ندادند. غرق در اشک بودم اما تفاوتی نمی‌کرد. من عاشق این بودم که در ویمبلی بازی کنم. این ورزشگاه برای بارسا ویژه است – و برای همه افراد درگیر فوتبال. سال گذشته [رقابت با رئال مادرید] کثیف‌تر بود و باهیجان‌تر، اما امسال نوستالژیک‌تر است و کلاسیک‌تر. من نوستالژیک بودن را بیشتر دوست دارم. من انسانی رمانتیک‌ام.

(سایت گل)