ناسا هفته گذشته توانست
فضاپیمای NanoSail-D خورشیدی خود را پس از 45 روز بی خبری در مدار کم
ارتفاع زمین قرار دهد، اکنون این فضاپیمای بادبانی در اولین کشتیرانی
خورشیدی مداری جهان حضور پیدا کرده و در برابر دوربینهای عکاسی زمینی ها
خودنمایی می کند.
این فضاپیمای بادبانی به جای شیوه های متداول تامین
انرژی، از نور خورشید برای تامین انرژی خود استفاده می کند. در حالیکه
نظریه استفاده از بادبانهای خورشیدی برای مدتها به صورت غیر عملی باقی
مانده بود، NanoSail-D در حال حاضر دومین فضاپیمای بادبانی خورشیدی است که
پس از فضاپیمای ایکاروس ژاپنی ها در مدار زمین قرار گرفته است.
به گفته "دین الهورن" مسئول تحقیقاتی پروژه NanoSail-D ، با وجود اینکه
انرژی خورشیدی نمی تواند مشابه انرژی های احتراقی قدرت و شتاب بالایی به
وجود آورد، می تواند انرژی طولانی مدت برای حرکت در سرعتی ثابت را برای
فضاپیما تامین کند.
به گفته وی بهترین مثال برای این نوع از انرژی فضاپیمای
ویه جر است که برای رسیدن به این نقطه از جهان، لبه سامانه خورشیدی، 30
سال زمان صرف کرد اما در صورتی که همین فضاپیما از بادبانهای خورشیدی بهره
می برد، 10 ساله به همین موقعیت می رسید.
سازمان ناسا به همراه وب سایت Spaceweather.com به منظور بزرگداشت پرتاب
موفقیت آمیز این فضاپیما و کمک به جمع آوری اطلاعات، رقابت عکاسی را ترتیب
داده تا طی آن بهترین عکس از این فضاپیمای 9 متر مربعی بادبانی را قبل از
بازگشتش به زمین که در ماه های آوریل یا می خواهد بود، به دست آورد. برنده
این رقابت جایزه ای به مبلغ 500 دلار دریافت خواهد کرد. اطلاعاتی که از این
تصاویر به دست خواهند آمد نیز برای ناسا بسیار ارزشمند به شمار می رود.
فضاپیمای بادبانی ناسا که به همراه ماهواره میکروستلایت FASTSAT ناسا به
مدار پرتاب شد، قرار بود در تاریخ 6 دسامبر از ماهواره جدا شود، اما این
اتفاق تا 21 ژانویه رخ نداد. دلیل این تاخیر در جدا شدن هرگز آشکار نشده
است با این همه ناسا همچنان در تلاش است تا این موضوع را کشف کند.
بادبان خورشیدی ناسا دارای هشت باطری لیتیومی است که از قابلیت شارژ مجدد
برخوردار نیستند. با وجود پرتاب دیرهنگام، NanoSail-D در مسیر درست خود
قرار گرفته است و ناسا از نتایجی که تا به حال از این پروژه به دست آورده
کاملا راضی و خشنود است و تلاش دارد از اطلاعات این پروژه در ماموریتهای
آینده خورشیدی نیز بهره ببرد.
ژوهانس کپلر اولین فضانوردی است که
در حدود 400 سال پیش پس از دیدن حرکت دنباله یک ستاره دنباله دار به واسطه
بادهای خورشیدی، ایده سفر در فضا با کمک بادبانهای خورشیدی را مطرح کرد.
با این همه فضاپیماهای بادبانی مدرن مانند NanoSail-D یا ایکاروس با
استفاده از فشار ناچیز اما ممتد نور خورشید به حرکت خود ادامه می دهند.
بر اساس گزارش ناسا، NanoSail-D که با چرخش در مدار زمین در زیر نور
خورشید خواهد درخشید، به اندازه ای درخشان و آشکار خواهد بود که با کمک چشم
غیر مسلح نیز بتوان آن را مشاهده کرد و ناسا نیز با توجه به همین ویژگی
مسابقه عکاسی از فضاپیمای بادبانی اش راه اندازی کرده است.
منبع:آسمان شب
