طرز برخورد با بچه‌های گوشه‌گیر
در یکی از پیامک‌های «سلامت» راجع به شیوه برخورد با پسری پنج ساله و خجالتی سوال شده است که حتی در اجتماعات دوستانه از مادر جدا نمی‌شود و او را لحظه‌ای ترک نمی‌کند، باید گفت که بچه‌ها از نظر سرشتی و ذاتی با هم متفاوت هستند. میزان معاشرت و ارتباط کودکان، اجتماعی بودن و یا کناره‌گیری آنها از جمع و میزان وابستگی آنها به مادر می‌تواند تحت تأثیر سرشت و ذات کودک باشد.علاوه بر مساله سرشت و ذات، بسیاری از کودکان هستند که اضطراب جدایی از مادر را دارند. جدا شدن، ایجاد ترس و وحشت می‌کند. دسته دیگری از کودکان از اضطراب اجتماعی رنج می‌برند. در هر صورت این دو دسته آخر کسانی هستند که به بیماری اضطراب مبتلا هستند و مداخلات روان‌پزشکی به موقع می‌تواند برای آنها بسیار سودمند باشد. در مورد کودک مذکور توصیه‌های زیر را در نظر بگیرید: در صورتی که وابستگی کودک به شما خیلی زیاد است، لحظه‌ای از شما جدا نمی‌شود و راجع به اتفاقات ناگوار ترس و اضطراب دارد، اصرار دارد نزد شما بخوابد و ...، حتماً به یک روان‌پزشک اطفال مراجعه کنید. ترس و اضطراب او را درک کنید و بپذیرید. اضطراب او واقعی است و او را به دلیل رفتارهای چسبندگی به شما، جمع‌گریزی و ارتباط برقرار نکردن با دیگران شماتت نکنید. چنانچه به‌طور مستقیم روی رفتارهای اشاره تمرکز کنید: «چرا به دیگران سلام نمی‌دی، چرا به من چسبیدی و منو ول نمی‌کنی، مثل بچه آدم سلام بده و ...» اعتماد به نفس کودک را از او گرفته و موجب تشدید رفتارهای فوق می‌شوید. او را با بچه‌های دیگر که ارتباط بهتری در جمع دارند، مقایسه نکنید: «می‌بینی سارا چه قدر قشنگ حرف می‌زنه، شعر می‌خونه و...» در زمانی که کودک شما با بچه‌های دیگر دوست می‌شود و بازی می‌کند، شب را به تنهایی در اتاق خودش می‌خوابد، او را تشویق کنید. تشویق شما می‌تواند کلامی باشد و هزینه‌ای برای شما در برنداشته باشد: «آفرین، چه قدر بلند سلام دادی، مامان بزرگش! دیشب سامان تنها روی تخت خودش خوابیده و ... .» اگر کودک اصلا شما را رها نمی‌کند و روی پاهای شما می‌نشیند، به او بگویید که می‌تواند کنار شما بنشیند و اجازه ندارد روی زانوهای شما بنشیند و به او بگویید چنانچه این کار را بکند، زمان برگشتن از مهمانی او را به پارک می‌برید. انتظار نداشته باشید کودک شما به‌طور ناگهانی و یک شبه تغییر کند و از حالت گوشه‌گیری و وابستگی به شما، به کودکی معاشرتی و خوش مشرب تبدیل شود. تلاش‌های کوچک او را ببینید و قدر بنهید. کودکان پسر را تشویق کنید که ارتباط بهتری با پدر خود برقرار کنند و همانندسازی بهتری با جنسیت خود برقرار کند. پدر باید سعی کند زمان‌هایی را به تنهایی، در نبود مادر با پسرش سپری کند، باهم به پارک بروند، دوچرخه سواری یا شنا را با هم تجربه کنند. هفته نامه سلامت
