از سوی دیگر، روغن هسته انگور ماده ای به نام رزوراترول دارد كه یكی از پلی فنول های بسیار قوی و با اهمیت در رژیم غذایی است و می تواند از بسیاری بیماری ها از جمله بیماری های چشمی، قلبی، كلیه و دیابت پیشگیری كند.
نكته ای كه مهم است و باید به آن توجه كرد، آن است كه روغن هسته انگور یا هر روغن دیگری را هر چقدر هم كه مفید باشد نباید به طور كامل جایگزین سایر روغن ها كرد.
در تغذیه همواره باید تعادل و توازن را مورد توجه قرار داد. وقتی مصرف روغن های جامد را كم می كنیم، می توانیم از روغن های مایع مثل روغن زیتون، آفتابگردان و هسته انگور استفاده كنیم. اما نباید روغن های مصرفی ما فقط روغن هسته انگور باشد.
از آنجا كه رزوراترول به حرارت حساس است، نباید روغن هسته انگور را به قصد پخت و پز حرارت دهیم. حتی اگر روی بسته بندی این روغن نوشته شده باشد: «مقاوم به حرارت»، نباید از آن برای پخت و پز استفاده كرد زیرا در این صورت مواد مفید داخل روغن از بین می روند. بهتر است از این روغن به عنوان روغن سالاد در غذاهایی كه حرارت نمی بینند، استفاده شود. طبیعتا خواصی كه در روغن هسته انگور وجود دارد و با مصرف آن به بدن می رسد، با جویدن هسته انگور هم به بدن خواهد رسید. منتها این از جمله مواردی است كه نمی توان همیشه روی آن حساب كرد.
برخی افراد ممكن است به دلیل تنبلی روده شان، خراش مری یا حتی به خاطر طعم گس خود این محصول، تمایلی به مصرف آن نداشته باشند اما اگر این مشكلات وجود نداشته باشد، مصرف هسته انگور راهی برای ورود رزوراترول به بدن است و مصرف روغنش نیز از مصرف خود هسته انگور راحت تر است.
