سابقه آشنایی با مدرسهی کارگاهی فیلم نامه نویسی در فرهنگ سینمایی ایران به سال 1372 باز میگردد با این حال از زمانی که این ایده شکل گرفت تا پخته شد وجامهی عمل پوشید قریب به سه سال زمان طی شد یعنی از سال 1369، سالی که شهید اهل قلم آوینی تصدی بخش فیلمنامهی حوزهی هنری را پذیرفت.
با مروری بر پیشینهی مدرسهی کارگاهی فیلمنامه نویسی در مییابیم که روند شکل گیری آن، مثل اکثر پدیدههای فرهنگی، دارای شیبی ملایم و تدریجی بوده است. تصمیماتی که بر مبنای شرایط و ضرورتها شکل گرفت و تشکیلاتی که بر پایهی امکانات و تواناییها برای پر کردن خلا ها محدود شد و یا گسترش یافت .
روند شتاب آلود نیازهای فرهنگی جامعه و حس تکلیف پاسخگویی به آنها از طریق سینما برای مسئولین وقت، منجر به دعوت از هنرمندان و صاحب نظران سینمایی به شکل گروهی شد. و این خود مقدمه یی برای تفکرایجاد کارگاههای نگارشی . تقسیم هنرمندان در گروه های: تاریخ، جنگ، اجتماعی، کودک و … و خرید آثار افراد این گروه به سرعت حوزه ی هنری و مدرسه ی کارگاهی را به عنوان قطبی برای هنرمندان درآورد. وجود علایق روز افزون نسل جوان به سینما باعث شکل گیری بخش آموزش گردید در نتیجه مدرسه ی کارگاهی در سال 1376 بُعد آموزشی به خود گرفت ازآنجا که خیل علاقه مندان فقط به مرکز خلاصه نمی شد بحث آموزش مکاتبه یی نیز برای دوستداران سینما در سراسر کشور مطرح گردید و جامه ی عمل پوشید.
منبع: سینما سوره
