به گزارش خبرگزاری فارس، محسن شریفیان پژوهشگر و گردآورنده آلبوم موسیقی «اهل ماتم» كه بخش‌هایی از آن در موسیقی تیتراژ سریال «مختارنامه» استفاده میشود، با نگارش نامه‌ای خطاب به سید عزت الله ضرغامی رئیس سازمان صداوسیما نسبت عدم درج نامش در تیتراژ این سریال گلایه كرد.
بنابراین گزارش، شریفیان در بخش‌هایی از نامه خود كه نسخه‌ای از آن را در اختیار خبرگزاری فارس قرار داده؛ آورده است: منبع اصلی لالایی تیتراژ سریال و همین‌طور تیتراژ شروع از سی‌دی و كتاب «اهل ماتم» (كار پژوهشی نگارنده در حوزه موسیقی آیینی بوشهر) است البته كارگردان محترم نام مآخذی كه از این كتاب استفاده كرده است را در تیتراژ ذكر كرده، اما در اقدامی ناپسند و بدون نام گردآورنده آن مجموعه یعنی آقای «جهانگیر نصری‌اشرفی» و بدون نام خواننده یعنی خانم صدیقه بهرانی و یا نام و نشانی گردآورنده و پژوهشگر موسیقی بوشهر در این مجموعه. از كارگردان نامی این مجموعه كه خود اهل قلم و صاحب تالیف است، بعید به نظر می‌رسد فقط به نام ناشر بسنده كند! آنهم در مورد موسیقی‌ای كه به كرات از آن در تیتراژ شروع و پایانی و البته در موسیقی متن نیز استفاده شده است.
وی با بیان اینكه تصور كنید شخصی از سریال مختار نامه استفاده فراوانی بكند اما در پایان ننویسد كه كارگردان و عوامل چه كسانی بودند و تنها برای رفع مسئولیت بنویسد كه با تشكر از تهیه كننده!!!، در بخش دیگری از نامه خود نوشته است:
اما باز هم در مورد همین موضوع؛ سال 1380 برای انتشار یكی از پژوهش‌هایم تصمیم به ضبط بخشی از موسیقی مذهبی بوشهر گرفتم. برای ضبط موسیقی امكاناتی نداشتم. از این رو، به ناچار، با صدا و سیمای مركز بوشهر صحبت كردم. گفتند ما فقط استودیو را در اختیارت قرار می‌دهیم. در نتیجه تمام هزینه‌های این كار از پذیرایی تا ایاب و ذهاب بعضی از هنرمندان كه آن‌ها را باید از روستاها می‌آوردم، و راضی كردن عوامل ضبط همه و همه به عهده‌ی خود شما خواهد بود!
خیلی‌ها نمی‌دانستند و نمی‌دانند كه من برای ثبت و ضبط این ملودی‌ها چه كشیدم. بعدها هم حاصل زحمتم، یعنی ساعت‌ها پژوهش و گردآوری آواهای ناب مذهبی را صدا و سیمای مركز بوشهر به كام خود ثبت كرد؛ آن هم بدون پرداخت حقوق مادی و معنوی من و همكارانم.
اكنون هم این گونه مورد تقدیر قرار می‌گیرم كه آقای ضرغامی بدون اینكه از پژوهشگر و گردآورنده‌ی آن ذكری شود، از خانم خواننده لالایی به نفع خود و همكارانش تقدیر می‌كند! چه میشود كرد؟ این روزگار تلخ پژوهشگران موسیقی در ایران است...
رادیو و تلویزیون همواره بی‌اذن و اجازه از مطالب پژوهشی و یافته‌های صوتی ما استفاده كرده و می‌كند. اما حالا باز آقای ضرغامی بدون اینكه ذكر كند چگونه این آواها ضبط شده - با وجود همه تنگناها و مشكلات از جمله ممنوعیت ضبط صدای زن - به گونه‌ای عمل می‌كنند كه گویی این اثر زاییده ذهن و تلاش دست‌اندركاران صداوسیما بوده است! این را گفتم چون هم دفتر ایشان و هم امور استان‌های سازمان و هم مركز بوشهر همگی در جریان اصل ماجرا بوده و جالب اینكه در این خصوص با نگارنده در تماس بودند اما...
در ایران كسی نگران حقوق معنوی پژوهشگران نیست! حكایتی كه حالا حالاها به قوّت خودش باقی است!
