به گزارش خبرگزاری مهر، اگر قصد داشته باشید نگاهی به همسایه کهکشان راه شیری بیاندازید، امشب زمانی مناسب خواهد بود. تنها کافی است که نگاهی به آسمان جنوبی بیاندازید تا درخشش سیاره مشتری را به چشم ببینید، سپس نگاه خود را به سمت بالای سیاره هدایت کنید تا ستاره های پگاسوس، اسب بالدار را در میان کهکشان آندرومدا شاهد باشید.
این کهکشان زیبا یکی از نزدیکترین همسایه های راه شیری است که به تازگی اخترشناسان را به کشف گذشته مبهم خود ترغیب کرده است و محققان تیمی بین المللی برای پی بردن به گذشته نامشخص این کهکشان از شبیه سازی رایانه ای استفاده کرده و روند تکامل این کهکشان را طی گذشت زمان شبیه سازی کردند. نتایج این شبیه سازی ها نشان می دهند در حدود 9 میلیارد سال پیش دو کهکشان کوچک با یکدیگر برخورد کرده و طی 5.5 میلیارد سال گذشته به شکلی ثابت در یکدیگر ترکیب شده اند.
به گفته اخترشناسان در حالی که تا کنون امکان ردیابی دور افتاده ترین کهکشانها، حتی کهکشانهایی که در لبه جهان هستی واقع شده اند به وجود آمده است، اطلاعاتی که درباره نزدیکترین همسایه های راه شیری که به گروه کهکشانهای محلی شهرت دارند، در اختیار انسان قرار دارد بسیار محدود و مملو از کمبود و نقص است.
گروه محلی شامل 40 کهکشان است که بزرگترینهای این گروه را کهکشانهای راه شیری و سپس آندرومدا تشکیل می دهند. به گفته اخترشناسان بسیاری از دانشمندان بر این باور بوده اند که آندرومدا در نتیجه ترکیب کهکشانی بزرگی شکل گرفته است، با این حال این فرضیه تا کنون مورد آزمایش قرار نگرفته بود و تاریخی برای آن تعیین نشده بود.
کهکشان آندرومدا
یافته های جدیدی که از گذشته کهکشان آندرومدا به دست آمده است می تواند تمامی دانش انسان را درباره گروه محلی متحول کند که در نتیجه این تحول دیدگاه می تواند بر روی دیدگاهی که از میزان ماده تاریک در کهکشانها به وجود آمده نیز تاثیر بگذارد.
اخترشناسان در رصد خانه پاریس با استفاده از شبیه سازی رایانه ای توانستند خاص ترین ویژگی های آندرومدا را از قبیل صفحه ای وسیع و باریک از غبار و گاز، برآمدگی عظیم مرکزی، صفحه کهکشانی عظیم الجثه و رشته ای طولانی از ستاره های سالخورده را نیز شبیه سازی کنند.
بر اساس گزارش بی بی سی، این شبیه سازی که در رصدخانه اخترشناسی ملی چین و رصدخانه پاریس انجام گرفته می تواند از گذشته کهکشان راه شیری نیز اطلاعات زیادی جمع آوری کند. دانشمندان فرانسوی برای شبیه سازی ستاره ها، گازها و ماده تاریک از هشت میلیون ذره استفاده کرده اند.
