بسم‌الله‌الرحمن‌الرحیم
السلام علیک یا مولای یا صاحب الزمان
سلام
بگــــو بسم الله
امام زین‌العابدین علیه السلام در فضیلت «بسم الله الرحمن الرحیم» می‌فرماید:
أَنَّ اللَّهَ قَدْ فَضَّلَ مُحَمَّداً بِفَاتِحَةِ الْكِتَابِ عَلَى جَمِیعِ النَّبِیِّینَ مَا أَعْطَاهَا أَحَداً قَبْلَهُ إِلَّا مَا أَعْطَى سُلَیْمَانَ بْنَ دَاوُدَ مِنْ بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ فَرَآهَا أَشْرَفَ مِنْ جَمِیعِ مَمَالِكِهِ كُلِّهَا الَّتِی أُعْطِیَهَا فَقَالَ یَا رَبِّ مَا أَشْرَفَهَا مِنْ كَلِمَاتٍ إِنَّهَا لَآثَرُ مِنْ جَمِیعِ مَمَالِكِیَ الَّتِی وَهَبْتَهَا لِی قَالَ اللَّهُ تَعَالَى یَا سُلَیْمَانُ وَ كَیْفَ لَا تَكُونُ كَذَلِكَ وَ مَا مِنْ عَبْدٍ وَ لَا أَمَةٍ سَمَّانِی بِهَا إِلَّا أَوْجَبْتُ لَهُ مِنَ الثَّوَابِ أَلْفَ ضِعْفِ مَا أَوْجَبْتُ لِمَنْ تَصَدَّقَ بِأَلْفِ ضِعْفِ مَمَالِكِكَ یَا سُلَیْمَانُ هَذِهِ سُبْعُ مَا أَهَبُهُ لِمُحَمَّدٍ سَیِّدِ النَّبِیِّینَ تَمَامَ فَاتِحَةِ الْكِتَابِ إِلَى آخِرِهَا؛
خداوند با سوره فاتحة الكتاب،پیامبر اكرم(ص) را بر تمام پیامبران برتری بخشید؛ به گونه‌ای كه به احدی قبل از ایشان، این سوره را عطا نكرده بود؛ مگر آنچه كه به سلیمان بن داود عطا كرد كه همان بسم الله الرحمن الرحیم است. وی این جمله را بالاتر از تمام سرزمینهایی كه به او ارزانی شده بود،می‌دانست پس گفت: پروردگارا! چه كلمات عالی و شریفی است. این جمله از تمام سرزمینهایم كه به من بخشیدی گرامی‌تر است. خداوند متعال فرمود: ای سلیمان! چگونه چنین نباشد در حالی كه هیچ مرد و زنی نیست كه مرا با این جمله بخواند مگر آنكه هزار برابر ثوابی برای او مقرر می‌كنم كه برای كسی كه هزار برابر سرزمینهای تو را صدقه می‌دهد، مقرر می‌نمایم. ای سلیمان! این جمله یك هفتم آن چیزی است كه به محمد(ص) سید پیامبران بخشیدم كه همانا تمام فاتحة الكتاب است.
بحارالانوار، ج 24، ص 383
اللهم عجل لولیك‌الفرج
