<شرمنده تونیم شهدا>، قافیه شد تو شعر ما !!!
ردیف شعرمون همش: <چیکار کردیم بعد از شما> !!!
هر شما خاکی بودین، ساده و افلاکی بودین !!!
دادیم شما را بِکِشَن، با قپه ها، درجه ها !!!
کوچیک بودیم، حقیر بودیم، دادیم بزرگتون کنن !!!
عکساتونو چاپ بزنن رو پوسترا و بنرا !!!
آی خونه دار و بچه دار، زنبیل و بردار و بیار !!!
پلاک و استخون داریم، تحفه راه کربلا !!!
<چی کار کردیم بعد از شما؟؟؟> به عقل جن هم نرسید !!!
سکه زدیم به نامتون، اما تو بازار ربا !!!
گاهی یه سال آزرگار، سراغتونم نمیایم !!!
گاهی میگیم مارش بزنن، با تاج گل میایم ادا !!!
چند وقت یه بار لباسمون تو تنمون زار میزنه !!!
وبال چفیتون میشیم، همایشا، نمایشا !!!
همش داریم بیرون میدیم، فوق لیسانس و دکترا !!!
دکترامون میگن شما، بچه روو دپرس میکنین !!!
دادیم که حذفتون کنن از قصه ها سانسور چیا !!!
من چی بگم آخر شعر، جون و دلم آتیش گرفت ...
شهید کُشی بسه دبگه، جون امام و شهداُ ....