دانشمندان
در گذشته محل برخورد یک سنگ عظیم آسمانی در خلیج مکزیک را شناسایی کرده اند
و می گویند آن برخورد سرنوشت محتوم دایناسورها را رقم زده است.
اکنون شواهد تازه ای از یک برخورد دیگر، این یکی در اوکراین، کشف شده است.
به این ترتیب این احتمال مطرح می شود که زمین ممکن است هدف اصابت یک رشته شهاب سنگ بزرگ قرار گرفته باشد.
نتایج مطالعه تازه توسط تیمی به سرپرستی پروفسور دیوید جولی از دانشگاه آبردین در نشریه "ژئولوژی" منتشر شده است.
طرح این نظریه برای اولین بار در سال 1980 که دایناسورها
در اثر پیامدهای ناشی از برخورد یک شهاب سنگ نابود شده اند، بسیار بحث
انگیز بود.
بعدها کشف گودال موسوم به "چیکسولوب" در خلیج مکزیک به عنوان "شاهد قطعی" درست بودن آن نظریه مورد ستایش قرار گرفت.
اکنون براساس مطالعه تازه، کشف یک گودال دیگر در اوکراین حاکیست که دایناسورها در اثر فاجعه ای دوگانه نابود شده اند.
خبر کشف گودال "بولتیش" در اوکراین ابتدا در سال 2002
منتشر شد. با این حال تاکنون معلوم نبود که اهمیت این کشف در ارتباط با
انقراض دایناسورها چیست.
در مطالعه جاری، دانشمندان "گرده و هاگ" فسیل گیاهان را
در لایه های گلی که در گودال وجود داشت بررسی کردند. آنها دریافتند که
بلافاصله پس از برخورد، سرخس ها محل اصابت شهاب سنگ را پوشاندند.
سرخس گیاهی است که توانایی فوق العاده ای برای رشد و نمو
پس از وقوع فاجعه در یک محیط دارد. وجود لایه هایی از هاگ سرخس در زمین
"نشانگر" خوبی از برخورد شهاب سنگ ها است.
با این حال، کشف غیرمنتظره ای در انتظار دانشمندان بود.
آنها "هاگ سرخس" را همچنین در لایه دیگری، یک متر بالاتر
از اولی پیدا کردند. این نشانه برخورد یک شهاب سنگ دیگر در دوره ای اخیرتر
است.
کشف لایه دوم نشان می دهد که برخوردهای بولتیش و چیکسولوب
به طور همزمان اتفاق نیافتاد، بلکه شهاب سنگ ها به فاصله چند هزار سال از
یکدیگر به زمین برخورد کردند که همان فاصله زمانی میان فسیل های دو "هاگ
سرخس" است.
علت نامعلوم
پروفسور سایمون کلی از دانشگاه "آزاد" که از نویسندگان
این مقاله است گفت: "کاملا ممکن است که در آینده شواهد برخوردهای دیگری را
پیدا کنیم."
محققان اکنون فکر می کنند که دایناسورها به جای آنکه در
اثر فقط یک برخورد نابود شده باشند، در اثر برخورد یک رشته شهاب سنگ ها در
طول چند هزار سال منقرض شده اند.
به سختی می توان حدس زد که چه چیزی باعث آن شهاب باران شد.
پرفسور مونیکا گریدی، کارشناس شهاب سنگ در دانشگاه "آزاد"
که در این مطالعه شرکت نداشته است گفت: "یک احتمال آن است که این بارندگی،
ناشی از برخورد سنگ هایی در نزدیکی زمین به یکدیگر بوده باشد."
به این معنی که تکه سنگ های ناشی از این برخورد بعدا به زمین افتاده است.
ناسا اخیرا برنامه ای موسوم به "حفاظت فضایی" را راه
اندازی کرد. هدف این برنامه زیر نظر داشتن اجرامی که به زمین نزدیک می شوند
است تا شاید بتوان راهی برای جلوگیری از برخورد آنها به زمین پیدا کرد.
منبع: skyandtelescope.com
به نقل از : آسمان پارس
