تبیان، دستیار زندگی

قوم برگزیده؟!

«نطفه ی غیر یهودی ها، نطفه ی حیوان است».

«خانه غیر یهودی به منزله ی طویله است».

پی نوشت :

*برگرفته از :ماهنامه ی دانش پژوه، ش 56، ص7.
از آنجا كه وجود چنین تعالیمی در یك كتاب دینی واقعاً غیر قابل باور است و ممكن است دسته ای از خوانندگان در صحت انتساب این جملات به تلمود دچار تردید باشند، علاقه مندان را به مطالعه ی كتاب «تاریخ یهود، آیین یهود»كه یك یهودی ضد صهیونیست (اسرائیل شاهاك)آن را نوشته است، دعوت می كنم.مترجم این كتاب، رضا آستانه پرست است.ترجمه ی دیگری از این كتاب با نام «تاریخ یهود، مذهب یهود»موجود است كه مرحوم مجید شریف آن را به فارسی برگردانده است.

بسم الله
با سلام و تشکر از بحثتون
فقط یه نکته
در قرآن اشاره ای داریم که خداوند متعال خطاب به بنی اسرائیل فرمودند : ما شما را بر عالمیان فضیلت دادیم
البته اگه اشتباه نکنم
خب مراداین آیه چی هست ؟ یعنی بازم همون حرف بنی اسرائیل درست از آب در میادش؟

سلام
دست مدیر فرهنگ پایداری بی درد که این بحث رو زد. یکی از چیزهایی که صهیونیسم امروز خیلی روی آن مانور می دهد همین موضوع است که ما قوم برتریم و باید همه برای ما بردگی کنند و به همین بهانه هم می خواهند سرزمین مقدس فلسطین که به نظر آنها ارض موعود است به زور به دست بیاورند.
اما داستان چیست؟
اصلا چه کسی گفته که اینها قوم برترند؟ در پاسخ بعدی خواهم گفت.

اینها برای اثبات برتری خودشان به تورات استناد می کنند و البته برای ما مسلمان ها به آیاتی مثل 47 بقره، 122 اعراف، 140 جاثیه، 16 دخان
خب وقتی ما با این آیات مواجه می شویم ممکن است بگوییم حرفشان درست است وگرنه چرا خدا فرمود ما بنی اسرائیل را برتری دادیم.
اما در پاسخ بعد خواهم گفت که این برتری آن چیزی نیست که آنها گمان می کنند.
با ما همراه باشید ...

از دیدگاه قرآن، قوم یهود در مقطع زمانى خاصى و آن هم در قلمرو جغرافیایى خودشان بر سایر اقوام برترى و منزلت و جایگاه ویژه‏اى یافتند؛ زیرا اگر منظور از این آیات، برترى و فضیلت این قوم در تمام اعصار و بر تمام جهانیان باشد، با آیه‏اى كه امت مسلمان را بهترین امت در میان مردم مى‏داند، منافات خواهد داشت.

حتی در خود تورات هم آیاتى را مى‏توان یافت كه صراحت دارند براین‏كه خداوند قوم یهود را از بین اقوامى كه در آن سرزمین خاص زندگى مى‏كردند برگزید. حتى آیه‏اى كه معمولاً استفاده انحصارگرایانه از آن مى‏كنند، ظهور در خلاف آن دارد. در سفر تثنیه آیه‏اى وجود دارد كه بیان مى‏كند كه خداوند از بین همه اقوامى كه در روى آن زمین ساكن بودند یهود را برگزید (تثنیه، 7:6).

علماى یهود ضمیر اشاره‏اى را كه در این آیه وجود دارد نادیده مى‏انگارند و در نتیجه، آن را انحصارطلبانه تفسیر مى‏كنند؛ غافل از این‏كه این آیه به قومى اشاره دارد كه در آن سرزمین ساكن بوده‏اند. آیات قبل هم مؤید همین معناست. به طور خلاصه، مضمون آنها از این قرار است كه خداوند بنى‏اسرائیل را امر مى‏كند كه وارد اورشلیم شوند و بت‏ها و قربانگاه را ویران كنند و به آنها هشدار مى‏دهد كه مبادا بناى دوستى و رفاقت با این قوم بریزند و دستور مى‏دهد كه تنها با یكدیگر معاشرت كنند.

اگر به قرآن کریم هم دقت کنیم می بینیم که از نظر قرآن هم فضیلت و برترى قوم یهود پایدار نماند و به خاطر اعمال ناشایست و خلاف شرعى كه انجام دادند، از این موهبت الاهى محروم شدند و سرنوشت‏شان به تعبیر قرآن این‏گونه رقم خورد كه تا روز قیامت میان آنان عداوت و دشمنى برقرار است و فساد در زمین را پیشه خود خواهند ساخت (مائده، 64). به خاطر كفر ورزیدن به آیات الاهى، كشتن ناحق انبیاى خدا، عصیان و تعدى و تجاوز تا ابد خوار و ذلیل خواهند بود و مجازات سنگینى در قیامت در انتظار ایشان خواهد بود (همان، 41). آنان از رحمت حق تعالى بى‏بهره‏اند و لعنت ابدى خدا و پیامبرش شامل حالشان خواهد شد (بقره، 88 ؛ نساء، 52) و به سبب تكفیر عیسى، در عذاب دنیوى و اخروى گرفتار مى‏شوند (آل‏عمران، 56؛ اعراف، 167).

و این هم شد سرنوشت آنها که آنان به پیمان و عهدى كه با خدا بسته بودند وفا نكردند و خداوند نیز آنان را گرفتار محنت‏هاى بى‏شمارى كرد. قرآن در این باره مى‏گوید: «اى فرزندان اسرائیل، نعمت‏هایم را كه بر شما ارزانى داشتم به یاد آورید و به پیمانم وفا كنید تا به پیمانتان وفا كنم و تنها از من بترسید» (بقره، 39). بر طبق گفته‏هاى قرآن و كتاب مقدس عبرى، یهودیان به عهد خود وفا نكردند و دستورهاى الاهى را نادیده گرفتند «و چون از فرزندان اسرائیل پیمان محكم گرفتیم كه جز خدا را نپرستند... آنگاه جز اندكى از شما همگى به حالت اعراض روى برتافتید» (همان، 83).

اما نکته جالب دیگری که یهود آن را منحصر می کنند در مورد سرزمین موعود است:
از آنجا كه یهودیان معتقدند كه خدا در قوم و زمین حلول كرده، به وحدت خدا، قوم و سرزمین معتقدند. از سرزمین اسرائیل به عنوان زمین پروردگار، سرزمینى كه خدا باید از آن مراقبت كند و سرزمین برگزیده یاد شده است. خدا در سرزمین برگزیده ساكن است و این سرزمین مقدس بر همه سرزمین‏هاى دیگر برترى دارد چون سرزمین قوم برگزیده است. تعالیم تورات تنها در این سرزمین عملى مى‏شود و سكونت در آن به مثابه ایمان است: «كسى كه داخل سرزمین اسرائیل شود مؤمن به حساب مى‏آید، اما كسى كه بیرون آن به‏سر مى‏برد انسانى است كه خدایى ندارد.» در تلمود نیز آمده است كسى كه بیرون از سرزمین اسرائیل زندگى كند مثل بت‏پرستان است و نیز آمده است هركس چهار ذراع در سرزمین اسرائیل بپیماید از گناه پاك مى‏شود و یا این‏كه ساكنان آن بیمار نخواهند شد و آمرزیده خواهند گشت.

شعایر دینى یهود ارتباط زیادى با سرزمین موعود دارد، به گونه‏اى كه نماز باران و غیره در سرزمین موعود باید انجام گیرد. دعاها و مراسم عید فصح حول محور خروج از مصر و ورود به سرزمین موعود دور مى‏زند. یهودیان وعده ملاقات در عید سال بعد را در اورشلیم به هم مى‏دهند و از بین هیجده دعا مهم‏ترین آن دعایى است كه متضمن آمدن ماشیح در آخرالزمان به سرزمین موعود است. حتى در زمان حاضر بعضى از یهودیان جهان به دنبال تربت سرزمین موعودند تا بعد از مرگش بالاى قبرشان بگذارند (المسیرى، 5، 78).

در سرزمین موعود تاریخ پایان مى‏پذیرد، زیرا یهودى‏ها تحت رهبرى ماشیح به آن‏جا برمى‏گردند. همچنین سرزمین موعود مركز جهان است، هم‏چنان‏كه یهودیان در بین بیگانگان به‏سر مى‏برند. صحبت‏هاى فراوان پیراون مسئله سرزمین به اندیشه‏اى الاهى تبدیل شده است.


این تفکرات آنها که در مورد سرزمین موعود است در واقع برخاسته از همان تفکر برتر بودن خودشان است. لذا به خودی خود اعتبار خود را از دست می دهد.

دوستان عزیز مطالبی که ا ز نظرتان گذشت، از خبرگزاری فارس نقل شده بود:

http://www.farsnews.com/newstext.php?nn=8507050134

به نقل از فصلنامه هفت آسمان شماره 26

از سایر دوستان هم می خوام نظرشون رو در مورد قوم برتر بیان کنند. این موضوع ظاهرا محل بحث خیلی از ماست.
شاید بهتر باشه بحث رو اینطور ادامه بدیم که چرا ما شیعیان خودمان را فرقه ناجیه می دانیم و دیگران را گمراه؟
ملاک برتری ما شیعه اثنی عشری بر سایر ادیان و مذاهب چیست؟ آیا ما قوم برتریم؟
منتظر جوابهای شما هستم.

بسم الله
با سلام
یعنی این برتری که برای قوم یهود ذکر شده است برتری ذاتی نیست که همواره برای آنها باقی بماند بلکه ناشی از علل و اسبابی است که با زوال ان علل این برتری هم به پایان رسیده است؟
درسته دوست عزیز؟