از جمله سرمایههای مهم زندگی انسانی، وجود احساسات و عواطف است که خدایمتعال در نهاد او قرار داده است. انسان باید در همه برنامهها مخصوصاً برنامههای هفتگی به این نیاز فطری خود توجه کند.
در خصوص برآورده کردن این دسته از نیازها باید به چند مسئله توجه شود:
1. ارتباط با خدا و اهل بیت (علیهمالسلام): یکی از مهمترین نیازهای روحی و روانی انسان به طور فطری توجّه به خداوند و نیز اولیاء خاصّ اوست. چرا که به فرموده قرآن: یاد خداوند آرامش ویژهای را در انسان ایجاد میکند؛"أََلَا بِذِكْرِ اللَّهِ تَطْمَئِنُّ الْقُلُوبُ"1 و از طرفی راه رسیدن به خداوند متعال در توجّه و پیروی کردن از اهل بیت (علیهمالسّلام) نهفته شده است که در زیارت نامهی ایشان میخوانیم:"مَنْ أَرَادَ اللَّهَ بَدَأَ بِكُمْ"2 یعنی هر کس اراده کرده است خد ا را، حتماً باید از شما شروع کند تا به خدای متعال برسد. واقعاً یکی از دغدغههای اهل بیت (علیهمالسلام) مسئلهی بندگی خدای تعالی بوده. امام سجاد (علیهالسلام) در یکی از مناجاتهایشان به خداوند عرضه میدارد:"وَ عَمِّرْنِی مَا كَانَ عُمُرِی بِذْلَةً فِی طَاعَتِكَ، فَإِذَا كَانَ عُمُرِی مَرْتَعاً لِلشَّیْطَانِ فَاقْبِضْنِی إِلَیْكَ قَبْلَ أَنْ یَسْبِقَ مَقْتُكَ إِلَیَّ، أَوْ یَسْتَحْكِمَ غَضَبُكَ عَلَیَّ"3 خدایا تا هنگامی که عمرم در راه اطاعت فرمان تو به کار رود به من عمر بده، و هر گاه عمرم چراگاه شیطان شود مرا بمیران قبل از این که خشم تو به سوی من سبقت بگیرد، یا غضب تو بر من استحکام پیدا کند. حضرت امام (ره) نمیگذاشتند وقتشان تلف شود. در واقع تمام لحظات زندگیشان ارتباط با خدا بود اینها همه درس است امام (ره) با این رفتارهایشان میخواستند به ما بگویند که در هیچ لحظهای نباید مبدأ را فراموش کرد.4
از طرفی مطالعه و تأمّل در قرآن و بالأخره عمل به دستورات آن از جمله کارهایی است که در اقتدای به اهل بیت (علیهمالسلام) ما را یاری خواهد کرد. قرآن علاوه بر اینکه کتاب آسمانی ما مسلمانان است و مطالعه آن عاملی برای احساس بندگی است، به فرموده امام سجاد (علیهالسّلام) همراهی با آن راه نجات از وحشت است. ایشان فرمودهاند:"لَوْ مَاتَ مَنْ بَیْنَ الْمَشْرِقِ وَ الْمَغْرِبِ لَمَا اسْتَوْحَشْتُ بَعْدَ أَنْ یَكُونَ الْقُرْآنُ مَعِی"5 یعنی اگر همهی کسانی که بین مشرق و مغرب غالم هستند، بمیرند (در اثر کفر و بیایمانی دل ایشان بمیرد)، من از تنهایی نخواهم ترسید، پس از این که قرآن با من باشد. یعنی قرآن است که به خوبی میتواند مرا از وحشت هرگونه تنهایی نجات دهد.