تبیان، دستیار زندگی

تلسکوپ فضایی هابل با بهره گیری از ابزار جدید خود توانست شاهد بلعیده شدن یکی از داغ ترین سیارات فراخورشیدی توسط ستاره همراهش باشد.

این ابزار جدید تلسکوپ فضایی هابل "طیف نگار منشا کیهانی" * نام گذاری شده است و "واسپ – 12 بی" **  داغ ترین سیاره فراخورشیدی در کهکشان راه شیری، طی 10 میلیون سال آتی به طور کامل توسط ستاره پیرامون خود بلعیده خواهد شد.

این سیاره چنان به ستاره خورشید مانند همراهش نزدیک است که دمای سطحی آن به 1537 درجه سانتیگراد( معادل 2800 درجه فارنهایت) رسیده و در اثر کشش های بسیار شدید ( ناشی از جاذبه ستاره پیرامونش) به شکل یه توپ راگبی در آمده است.جرم این سیاره فراخورشیدی 40% بیشتر از سیاره مشتری است در حالی که اتمسفر آن سه برابر شعاع مشتری گسترش یافته و در حال پرت کردن مواد سیاره ای  به سوی ستاره همراه می باشد.
تاثیر رد و بدل کردن مواد میان دو جرم ستاره ای بطور عادی‌ در سیستم های ستاره ای دوتایی دیده می شود، اما این نخستین باری است که این پدیده بطور واضح‌ و شفاف‌ از جانب یک سیاره فراخورشیدی قابل مشاهده است. 

 تصویری خیالی از بلعیده شدن سیاره فراخورشیدی "واسپ – 12 بی" توسط ستاره همراهش ( عکس از :NASA/ESA/G. Bacon )

سرپرست تیم تحقیقاتی، کارول هاسول از دانشگاه اوپن انگلستان در این باره می گوید: ما ابری عظیم از مواد را در اطراف این سیاره که در حال فرار بوده و در نهایت به دام ستاره همراه خواهند افتاد، مشاهده کرده ایم. علاوه بر این عناصر شیمیایی را شناسایی کرده ایم که تاکنون در هیچ یک از سیارات فرا خورشیدی دیده نشده اند.

نتیجه تحقیقات کارول هاسول و تیم همراهش در دهم ماه می سال 2010 میلادی در ژورنال اختر فیزیک به چاپ سیده است.بر اساس تئوری هایی که سال  گذشته توسط شو-لین لی از دپارتمان فیزیک دانشگاه بکینگ چین در مجله علمی نیچر به چاپ رسیده بود ،سطح سیاره می تواند تحت تاثیر نیروی گرانش بسیار شدید ستاره پیرامون، از شکل طبیعى خارج شده و  این نیروی کششی به اندازه ای بخش های درونی سیاره را داغ می کند که این حرارت  باعث  گسترش بیش از حد  اتمسفر خارجی سیاره می شود. و حالا تلسکوپ فضایی هابل در کشف اخیر خود این تئوری را به اثبات رسانده است.

سیاره فراخورشیدی "واسپ – 12 بی" در واقع ستاره کوتوله زرد رنگی است که به فاصله 600 سال نوری در صورت فلکی "ارابه ران" قرار گرفته است.این سیاره فراخورشیدی برای نخستن بار در سال 2008 میلادی توسط سری تلسکوپ های واسپ انگلستان کشف شده و چنان به ستاره همراهش نزدیک است که مدار دور آن را تنها در  1.1 روز می پیماید.

منبع :انجمن آسمان کویر

عجب چیز جالبی بود. البته تا اونجایی که من یادمه و صحبت میشد جهان رو به گسترشه و کمتر اجرام آسمانی به هم نزدیک میشن و بیشتر در حال بسطند. اصلا این موضو درسته یا نه و اگر درسته باید مثلا طول سال در مدت زمان بسیار زیاد کمی بیشتر شود؟! درسته؟ عکس واقعی از این موضوع نگرفتن یا ...؟