جوانی تا جـوانی مهر می جو مهربدیم عکس شش روی سیــــگاری بیادم آمـــد عهـــــــــــد خواستگاری
به من گفتن که تــو اهل سیگاری هزاران نه بگفتـــــــــــــــم باز باری
بگفتم مـــــــــن جوانی سربه زیرم به قدرت بــــــــــر ترم از صد سواری یکــــــــــی روزی بُودم پرزو ر در ده به قدرت می کشیدم اسب و گاریغضنفر با قلـــــــــــی هر روز تنها به لب داشتن به غمزه یک سیگاری ولی مـــــــــــن دود را از دور دیدم به چشــــــم رفت آبش گشت جاریهمان روز این به گفتم با دلی شاد اگر روز برفتـــــــــــــــــم خواستگاری زمن پرسنـــد که اهل دود هستی بگویم مـــــــــن ندید م یک خماری نفس از مــــــن کند دور این مخدر نفس بـــــــــــد آورد صد شرمساری پدر پنــــــــــــــدی نهاد ه در وصیت که لب را تر نکـــــــن با هر سیگاری جوانی تا جـوانی مهر می جو مهر قوی شـــــو دل مبند بر این خماریرسد هرکس کند اخمی جگر سوز که بیچاره چـــــــــه افتاده به خواری اگر چه بنـــــــــــده اهل دود را بد ببینم همچو خـــــــــواری نزد خاری بگفتم نکتــــــــــــه ای یاران همراه چرا افیون بمانـــــــــــــــــــد یادگاری به کار نیک ،تا مانـــــــــــــد به دنیا بنا های وزیـــــــــــن علم ماندگاری مقــــــــــدم ا ز ازل دوری کند دود وصیت هـــــــــــــــــم کند بر بردباری فی البداهه منصور مقدم 