با سلام به شما کاربران عزیز انجمن های تخصصی تبیان

همانگونه که در صفحه اصلی سایت تبیان اطلاع داده شد ؛ از این پس قرار است 30 درصد مطالب صفحه اصلی تبیان با قلم و دستان توانای شما تولید گردد .

لذا از شما کاربر گرامی می خواهیم با انتخاب موضوع و انجمن مورد نظر خود ؛ مطلب خودتان را تنها در ذیل همین مبحث مطابق با قالب مندرج در اطلاعیه سایت وارد نمایید .

نمونه مطلب ارسالی

ساختار ورود مقالات باید از الگویی مشابه جدول ذیل پیروی نماید

برای شما عزیزان آرزوی موفقیت داریم

چگونه ارسال کنیم

با سلام به شما دوست عزیز لینک مربوط به اطلاعیه در مبحث فوق قرار داده شده است که در آن اطلاعیه به تفضیل توضیح داده شده . در صورتی که همچنان برایتان مبهم است سوالتان را مطرح بفرمایید تا پاسخگو باشیم

کافی نت کجاست یا چیست ؟

کلید واژه ها : کافی نت ، سیستم ، اینترنت

مطلب : تلفیقی

___________

تاریخچه و علل پیدایش کافی نت

علل پیدایش

مشخصات و ویژگی های  کافی نت

کشور ایران

تجهیزات

تاریخچه کافی‌نت

كاربران كافی نت در برابر هكر!

گزارشی از نظرات و صحبت های مدیر یک کافی نت

عنوان :  دریای سرخ

 کلید واژه ها : دریای سرخ - صخره های مرجانی

نوع : تلفیقی - تجمیعی

 (عکسی از دریای سرخ روی نقشه  که متاسفانه نتوانستم در این مکان قرار دهم )

دریای سرخ

مساحت : ۴۳۸,۰۰۰

متوسط عمق: ۴۹۰ متر

کشورهای ساحلی : عربستان سعودی ، یمن ، جیبوتی ، اتیوپی، سودان ، مصر ، اردن

دریای سرخ ( به عربی : البحرالاحمر ) خلیجی از اقیانوس هند است که بین شبه‌جزیره عربستان و شمال شرقی قاره افریقا قرار دارد . دهانه باب المندب آن را به اقیانوس هند می‌پیوندد . کانال سوئز در شمال آن را به دریای مدیترانه وصل می‌کند. همسایگان این دریا کشورهای عربستان سعودی ، یمن ، جیبوتی ، اتیوپی ، سودان ، مصر و اردن می‌باشند. این دریا حد فاصل میان دو قاره آسیا و افریقا است.

مساحت آن ۴۳۸۰۰۰ کیلومتر مربع می‌باشد که از این حیث پانزدهمین دریای جهان به شمار می‌رود . دریای سرخ از طریق کانال سوئز به دریای مدیترانه و از طریق باب المندب ( تنگه مندب ) با خلیج عدن و اقیانوس هند ارتباط دارد . همچنین خلیج ایلات در دریای سرخ واقع شده است.

پیشتر به این دریا ، دریای قلزم می‌گفتند . بسیاری از منابع اروپائی پیش از قرن بیستم نیز آن را خلیج عربی می‌نامیدند. برخی بر این باورند که داستان گذشتن بنی‌اسرائیل و موسی از دریا که در تورات آمده به دریای سرخ اشاره دارد.

دریای سرخ واقعا سرخ است؟

دریای سرخ برای ناخداهای كشتی‌ها به خاطر توفان‌های شدیدش و نیز صخره‌های مرجانی و جزایر به زیر آب‌رفته‌اش مشهور است.

دریای سرخ برای ناخداهای کشتی‌ها به خاطر توفان‌های شدیدش و نیز صخره‌های مرجانی و جزایر به زیر آب‌رفته‌اش مشهور است.

به غیر از این دریای سرخ یک از گرم‌ترین، شورترین و احتمالا سرخ‌ترین دریاهای جهان است.

اما آیا این دریا که از خلیج سوئز و خلیج عقبه در شمال تا اقیانوس هند در جنوب کشیده شده است واقعا با رنگی سرخ می درخشد؟

راستش را بخواهید، نه. پس چرا این نام به این دریا داده شده است؟
گاهگاهی این دریا مملو از دسته‌های جلبک‌های سیانوباکتری به نام "تریمودسمیوم اریتراتوم" می‌شود که هنگام مردن،آب معمولا به رنگ آبی-سبز را قهوه‌ای - قرمز می‌کنند.
این رنگ آنقدرها سیر نیست و جلوه آن در نقاط مختلف این دریای وسیع متفاوت است.

عموم دریاها بدلیل بازتابش رنگ آسمان به رنگ آبی هستند و بهمین دلیل وقتی دریا طوفانی است برنگ خاکستری دیده می‌شود . اما دو دریا در حالت عادی برنگ آبی نیستند یکی دریای سیاه که تقریباً سیاه دیده می‌شود و یکی هم دریای سرخ که بدلیل وجود جلبکهای قرمز رنگ فراوان سرخ است.

با توجه به اینکه رنگ هر شیئی بر اثر بازتابش نور میباشد ، بنابراین ترکیبات موجود در آب میتوانند فرکانسهای خاصی از نور را بازتاب کنند. لذا چون آب خالص بی رنگ است، رنگ آن تابع مواد معلق در آن است .

صخره های مرجانی دریای سرخ

مملو از حیات وحش صخره های آبی دریای سرخ مملو ازدسته های ماهی های رنگارنگ است .

دریای سرخ که اقیانوسی نسبتاَ جوان محسوب می شود حدود 5 میلیون سال پیش شکل گرفت . این دریا شامل یکی از طویل ترین صخره های آبی حاشیه ای در دنیا است که طول آن بیش از 4500 کیلومتر (2800 مایل) است . این صخره های آبی ، بر روی لبه باریکی قرار دارند که در طول دریای سرخ امتداد دارند و از سمتی که رو به دریا است به اعماق آبها فرورفته اند . جانورانی که در این ناحیه یافت می شوند بسیار شبیه آنهایی هستند که در صخره های آبی هندوستان و اقیانوس آرام یافت شده اند .

بحراحمر (دریای سرخ ) ، دریایی میان سواحل شمال شرقی قارة افریقا و شبه جزیرة عربستان . در شمال از طریق آبراهة سوئز به دریای روم (مدیترانه ) و در جنوب از طریق باب المندب * به خلیج عَدَن متصل است . این دریا احتمالاً به این دلیل دریای سرخ نامیده شده که در آن نوعی گیاه آبزی وجود دارد که در اوقات معینی از سال ، سرخ رنگ می شود. بحرقُلزُم ، معروفترین نام این دریا در گذشته ، از نام شهر قلزم * یا کلوسما ی قدیم در نزدیکی سوئز گرفته شده است . این دریا «بحرحجاز» و «خلیج عربی » و به ترکی «شاب (شاپ ) دِنیزی » به معنای دریای مرجان نیز خوانده شده است . نامهای «خلیج اَیْلَه »، که همان خلیج عقبه است ، و «بحر یمن »، که فقط باید به قسمتهای جنوبی دریای سرخ اطلاق شود، گاهی بر تمام دریا اطلاق شده است . برخی انتهای دریای سرخ را باب المندب و برخی دیگر، از جمله یاقوت حموی ، خلیج عدن را نیز، که به خلیج بَرْبَرا یا بَرْبَری شهرت داشته ، جزو آن دانسته اند. اما امروز، به تقلید از اروپاییان ، تقریباً همیشه بحر احمر (یامعادل آن : قِزِل دِنْیز و غیره ) خوانده می شود.

بحر احمر، به سبب بادهای مخالف و جریانهای تند و صخره های زیرآبی ، همواره دریانوردان را با مشکلاتی مواجه ساخته است . قسمت شمالی را خطرناکتر از جنوب می دانستند، بویژه حوالی رأس محمد (انتهای جنوبی شبه جزیرة سینا که محل تلاقی بادهای خلیج عقبه و سوئز است ) وحشت فراوان ایجاد می کرد. دریانوردان محلی معمولاً نزدیک ساحل حرکت می کردند و شبها لنگر می انداختند. کشتیهای هندی ، به دلیل همین مشکلات و از بیم اینکه فصل بادهای موسمی را که می بایست با کمک آن به هندوستان برگردند از دست بدهند، بندرت جرأت می کردند در سمت شمال تاحدود سوئز حرکت کنند و معمولاً کالاهای خود را درعدن و جدّه ، یا درقرن یازدهم ، در مخا * تخلیه می کردند. در قرن نهم ، همین تجارت کاروانی میان جدّه و مکه سبب اعتبار بازرگانی مکه شد. با اینهمه ، کالاهای بسیاری را هم به کشتیهای کوچکتر منتقل می کردند. به گفتة ابوزید، کشتیهای محلی که بدین منظور در جده به کار می رفت به کشتیهای قلزم معروف بود. بنابراین ، دریانوردان عرب تجارب وسیعی دربارة بحراحمر داشتند و رسالات آنها دربارة دریانوردی از معلومات عملی پرمایه ای حکایت می کند. فِران معتقد است که دستورالعملهای کشتیرانی مندرج در کتاب الفوائد ابن ماجِد، صرفنظر از اشتباهاتش دربارة عرض جغرافیایی ، از همة راهنماهای کشتیرانی که اروپاییان برای منطقه تنظیم کرده اند برتر است . جغرافیدانان مسلمان طول بحر احمر را سی روز کشتیرانی یا 400 ، 1ـ500 ، 1 میل می دانستند که رقم نسبتاً صحیحی است ، ولی برآورد آنان از بیشترین عرض دریا، که آن را هفتصد میل فرض می کردند، بیش از سه برابر مسافت واقعی است .

چنین تصور می شد که تمام منطقة داخل باب المندب زمانی سرزمینی حاصلخیز بوده تا اینکه پادشاهی آبراهه ای در آن حفر می کند تا آب اقیانوس در آن جریان یابد و سرزمین دشمنش را ویران کند. از افسانه های دیگری که در بارة بحراحمر گفته اند این است که در جنوب آن کوه آهنربایی وجود دارد، و به همین سبب در ساختن کشتیهای محلی از آهن استفاده نمی کرده اند. شاید این توجیه خیالی ناشی از این امر باشد که کشتیهای محلی بحراحمر و قسمت غربی اقیانوس هند را از الوارهایی می ساختند که به جای استفاده از میخ آنها را به هم می بستند، و این روش هم اکنون نیز در ساخت قایقهای کوچک در جاهای دورافتاده متداول است . همچنین تصور می شد که در بحر احمر جزیره ای است که «جَسَّاسَه » (جاسوس )، خبرچینِ دجّال ، در آنجا زندگی می کرده است . دریایی نیز که فرعون و لشکریانش در آن غرق شدند قسمتی از بحر احمر تصوّر می شد. به گفتة یاقوت حموی ، این واقعه در این بحر اتفاق افتاده ، حال آنکه دیگران ، از جمله قَلْقَشَندی ، وقوع آن را در برکة الغَرَنْدَل ، بخشی از ساحل میان احمر و طُور که نزد زایران مسیحی تا قرن دهم به سرندله یا ارندره معروف بوده است ، دانسته اند. با وجود مشکلات دریانوردی و فقدان بندرگاه مناسب و خشکی سواحل ، موضع جغرافیایی بحراحمر اعتبار بازرگانیش را تضمین می کرد. در جنوب مهاجمان سامی نژاد برای تصرف شمال حبشه از آن عبور کردند و، باز در چند قرن بعد، حبشیان برای تصرف جنوب غربی عربستان در جهت مخالف از آن گذشتند. در صدر اسلام دریازنی در این ناحیه بسیار بود. به گفتة مسعودی در زمان حکومت بنی زیاد زَبیدی مناسبات تجاری مستمری میان سواحل عربی و افریقایی برقرار بود و افریقا مناطق مسلمان نشینی داشت که به حکام محلی خراج می دادند. اتصال میان بحراحمر و درة نیل و دریای روم ، زمانی از طریق آبراهه ای صورت می گرفت که گاه آبراهة فرعون و گاه آبراهة ترایانوس نامیده می شد، و نزد عربها به خلیج امیرالمؤمنین معروف بود، و در قلزم به دریا می ریخت . قسمتی از این آبراهه ، یعنی وادی طومیلات ، زمانی شاخه ای طبیعی از رود نیل بود که تا دریاچة تمساح * امتداد داشت ، ولی با بالاآمدن سطح زمین ، دیگر برای کشتیرانی مناسب نبود. این آبراهه در قدیم چندین بار لایروبی شد و در زمان عمربن خطاب نیز، لایروبی آن بوسیلة عمروعاص صورت گرفت و از آن برای ارسال کشتیهای غله به جار * ، که در آن وقت بندرِشهر مدینه بود، استفاده کرد. ولی گویا خلیفه ، از بیم راه یافتن کشتیهای روم شرقی به بحراحمر، به عمروعاص اجازه نداد تا از دریاچة تمساح به مدیترانه آبراهه بکشد. آبراهة عَمرو فقط هنگام بالا آمدن آب قابل کشتیرانی بود. در زمان المهدی این آبراهه بار دیگر لایروبی شد، ولی کمی بعد بی استفاده ماند، گرچه هنگام طغیان شدید گاهی آب در آن جریان می یافت .

بازرگانی بحراحمر بر اثر ازدیاد قدرت مصر در عصر خلفای فاطمی و افول عراق رونق گرفت . جنگهای صلیبی تقاضای محصولات مشرق زمین را در اروپا افزایش داد و عبور کالاهای تجاری عامل بسیار مهمی در آبادانی مصر شد. در 578ـ579/1182ـ1183 رنو دو شاتیون قطعات پیش ساختة کشتیهایی را از سواحل مدیترانه به اَیْلَه * فرستاد و درآنجا آنها را سوار کرده به آب انداختند تا به کشتیهای تجاری حمله کنند. فرانکها به عَیْذاب * حمله کردند، ولی در دریا از حسام الدین لؤلؤ شکست خوردند، و کسانی که توانسته بودند در حجاز پیاده شوند، نابود شدند. به گفتة اَبوشامه ، صلاح الدین دستور داد که هیچیک از اسیران را زنده نگذارند تا کسی نتواند دشمن را از وجود معبر بحراحمر آگاه کند. بعدها در اروپا برای از میان بردن این بازرگانی اقداماتی از طریق محاصرة دریایی به عمل آمد ولی ، با وجود اوامر صریح پاپ ، هرگز به نحو مؤثری صورت نگرفت . دراوایل قرن هشتم /چهاردهم ، گیوم آدام اصرار داشت که برای تسخیر سُقُطْره * و بستن دهانة بحراحمر یک نیروی دریایی مسیحی گسیل شود. در حدود 893/1488 پرو داکویلها ، که با کشتی از طور به عدن رفت و سپس به مکه و مدینه سفر کرد، اطلاعاتی دربارة راه بازرگانی برای پادشاه پرتغال جمع آوری کرد، ولی در حبشه به زندان افتاد و معلوم نیست که گزارش او هرگز به لیسبون رسیده باشد. پرتغالیها در 903/1498، بعد از اینکه خود را از راه دریا به هندوستان رساندند، سخت کوشیدند تا راه بازرگانی بحراحمر و خلیج فارس را به نفع خود به مسیر دماغة امیدنیک منتقل سازند و در جنگهایی که اول با مصر و بعد با عثمانیها رخ داد، تفوق دریایی خود را در اقیانوس هند برقرار کردند.

منبع : ویکی پدیا