تبیان، دستیار زندگی

بسم ایزد یکتا...
سلام به همه ی کسانی که از زیبایی روحشان فرشته ها پیوسته بر بالینشان لبخند می زنند...
تعدادی از دست نوشته هایم رو دوس دارم اینجا قرار بدم امیدوارم ارزش خوندن داشته باشند

                                   ...

آواز بخوان عشق ِ من
.....
می توان در نگاه ِ کوتاهِ پروانه ای کوچک،
صحبتی از عظمت دریا کرد
می توان در تلالو خورشید،
درخشش ماه را به تماشا نشست
نازنین ترین...
چشم هایم بارانیست
و قلبم ،سازگار نیست با آنچه هستم
آواز بخوان عشق ِ من
آواز بخوان
آرام آواز بخوان 
فقط در گوشم.
بگذار با صدایت بمیرم.
بگذار با صدایت آغاز کنم دنیای دیگرم را
آواز بخوان عشق ِ من
من میروم از کنار ِ تو
من میروم از دنیای تو
من....من....من میروم از قلب ِ تو
به ساعت نگاه کن عشق ِ من
ثانیه ها را بشمار
ثانیه ها را
گوش کن...!
می شنوی؟
می شنوی؟
آوای مرگ را می شنوی؟
مرا میخوانند
آری مرا.....!
آواز بخوان عشق ِ من
آرام آواز بخوان
فقط در گوشم
زمزمه کن ثانیه های عاشقی را
عشق تو را جاودانه می کند ،
در هیاهوی پرَنسس های غار زاد
...
چشمهایت را پاک کن از اشک
لرزش صدایت،
زیبایی ات را می کاهد
آواز بخوان عشق ِ من
آرام آواز بــ ......!
.................!
....................!
......................!

مادر

مادر..!؟
در آینه ی خیال شمع ها،
در جستجوی کدامین گذشته هستی؟
پروانه بودن،
قصه ی تازه ای برای روزهایت نیست.
رنج کشیده ای مادر.؛
می دانم !
غصه خورده ای مادر.؛
می دانم !
....
در شب نشینی های پر از درد و رنجت چه گذشت !؟
آنگاه که گهواره ام از عشق تو لبریز بود
و من...
هیچگاه نتوانستم درک کنم خوبیهایت را
مهربانی هایت را،
اشک هایت را،
بیخوابی هایت را،
نگرانی هایت را،
دلتنگی هایت را،
و اکنون....
تصور بی فرجامیست خوشبختی ِ من
بدون ِ تو

فَسَلَامٌ لَّكَ مِنْ أَصْحَابِ الْیَمِینِ

 سلام جناب برگ ریزان!

(یادی از ایام گذشته...:دی)

دست نوشته هاتون زیبا و دلنشین هستند...

متشکرم از شما سرکار حس غریب....
متشکرم
امیدوارم اینطور باشه که شما می فرمایید
=================

پلک می بندم از سیاحت شهر
...
پلک می بندم از سیاحت شهر
و از گذرگاه ها نیز
...
در تلالو نگاه ساحره ای...
تابلوهای خاک گرفته ی چوبی،
بر دیوارهای ویران،
خودنمایی می کند !
...
هیاهوی خفاشها در غار،
نغمه ی شور انگیزیست
بر سکوت بیشه ی پایین دست!
و کویر...
خفته در بستر شنزارهای کهن!
...
پلک می بندم از سیاحت شهر
و از گذرگاه ها نیز
...
در هیاهوی شب پره ها،
شکیبایی مهتاب،
خاطره ی قرارهای بی فرجام است 
و رسیدن به آنچه می باید،
کلمه ی بی معناییست!
و آغاز ،
تکراریست بر سراب وصل!
...
در میان کوچه های سیاه،
غلت میزند کبوتر سپید خیال
و من،
پلک می بندم از سیاحت شهر
و از گذرگاه ها نیز

سلام جناب برگریزان،یاهمون آقاسیاوش..

خوش اومدین وشعراتون رو هرچی میخونم هی بوی پاییزمیده...چرا؟؟

هوووووووووووووم؟

یا حق 

سلام رفیق

خوشحالم که اینجا میبینمت

سلام سرکار پنجره
نمیدونم......آره انگار....بوی پاییز میده
================
فصل زیبای من،پاییز

نقش می بندد رد پای طلائی پاییز
بر پیکر چروکیده ی زمین
به خاک نگاه کن؛
به این سرزمین بنگر؛
آیا احساس می کنی زیبایی به جای مانده،
از بند بند انگشتان پاییز را !؟
آیا درک می کنی عظمت وجود پاییز را،
در میان نقابهای بهار !؟
در ذهنم به تو می اندیشم
تو که وجودم را از زیبایی لبریز کرده ای
...
آرزویم این است،
که روحم نیز،
در میان برگریزانت،با پیکرم وداع کند
زیرا روحم با تو در هم آمیخته است
فصلِ من
فصل زیبای من
پاییز

سلاااااااااااام.....چطوری پسر؟؟؟؟خوب راه اقتادی....انگار همه جا میری و ....خوبه...امیدوارم لحظه ،لحظه ی زندگیت لبریز از زیبایی و شادی باشه

تفاوت

تو فرشته ی زمینی،من صدای تلخ رگبار
تو بهار یک ترانه،من شکافی روی دیوار
تو شکوفه های شبنم،وسط دشتی پر ازگل
من نوای تار و خسته،توی بغض سرد گیتار
تو طلوع شاد عشقی،من نمی،میون گلدون
تو یه آسمون ابری،من یه قطره توی ناودون
تو یه رویای قشنگی برای چشمای خسته م
من یه قطره ی سکوتم،توی بغض خیس بارون
تو یه قلب صاف وعاشق،من دلی از هم گسسته
تو یه نور سبز و روشن،من یه بی طاقت خسته
تو یه یلدای سپیدی،توی شبهای سیاهم
من یه تاریکی مطلق،توی یک قاب شکسته
تو یه نیلوفر زیبا،من یه مرداب قدیمی
تو یه شعر نا سروده،من پر از خط و سیاهی
تو یه هدیه ی قشنگی که خدا یه روز به من داد
من یه برگ نا امیدم،وسط مرگ و تباهی
تو یه شمع بی تفاوت،من یه پروانه ی ِ عاشق
تو یه روشنی،یه رویا،من یه کابوس ِ حقایق
تو می سوزی بی سرانجام توی محفل حقیران
من ولی دورت می گردم می سوزم توی دقایق
تو یه راز سر به مُهری،من یه رسوا،یه دیوونه
تو یه آزاده ی مجنون،من یه زندونی تو خونه
تو پر از عشقی و چشمات،واسه من خیلی عزیزن
من یه آواره که مهرت،دلمو گرفت نشونه
تو یه عمرِ می درخشی،من ولی خاموش و سردم
تو یه آشنای زیبا،من تو قلب تو غریبم
تو یه روز تنهام میذاری،دلمو ازم می گیری
من می گم بیا کنارم،تو می گی بر نمی گردم
تو یه موج بی نهایت،من تو قلب تو یه قایق
تو یه دشت تا ابد سبز،من ولی غم شقایق
تو یه غوغا،یه هیاهو،یه بهار شاد و تازه
من یه بغضم،یه شکسته،وسط پاییز عاشق
.........
نمیدونم بگم یاد اون روز بخیر یا نه...!!!!

خواب

چشمانم در چنگال خواب اسیر شده اند
ستاره ها در روشنایی روز،درخششی عجیب دارند
پاییز دلربا و جذاب،
و آسمان همچنان نیلی و بی ابر
نسیمی خنک می وزد و رقص علفزارهای سبز...
پرستوهای دور به دریاچه ی کهن باز گشته اند
لباسهای سپید و موهای طلائیم،
و فرشته ها...
در اوج آسمان،
مرا به مهمانی خدا دعوت کرده اند
و خاک همچنان،
در طلب زیبایی روحم
چشمانم را باز می کنم
ابرهای سیاه،
شبی بی ستاره،
پاییز خزان،
طوفان و تگرگ،
کلاغها،
خاک ترک خورده،
لباسهای سیاه
و وسوسه ی شیطان...
دوباره پاکهایم را می بندم.
من خواب را ترجیح می دهم.