همانگونه که رسول اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) به شیعیان امیرالمومنین و فرزندان معصومش(علیهم السلام) بشارت بهشت را داده و در فضیلت و عظمت مقام آنان سخن گفته اند، نسبت به شیعیان فاطمه (علیها السلام) نیز عینا با ذکرهمان فضائل، مژده بهشت داده اند.
شیعه به معنی تابع، پیرو و اقتدا کننده است. لذا شیعه امیرالمؤمنین(علیه السلام) کسی است که از علی (علیه السلام) هدایت می یابد و همواره در فکر، اخلاق و عملش پیرو اوست. بنابر این شیعیان فاطمه(علیها السلام) نیز کسانی هستند که در زندگی خویش به دنبال صدیقه طاهره(علیها السلام) حرکت می کنند و در تمام ابعاد زندگی از آن حضرت الگو می گیرند. اما از آنجائی که تمامی اهل بیت(علیهم السلام) راهروی یک راه می باشند، شیعیان فاطمه (علیها السلام) نیز در روایات عینا در ردیف شیعیان امیر المؤمنین(علیه السلام) به شمار آمده اند. از این رو گاه پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله و سلم) در مدح شیعیان امیر المومنین(علیه السلام) سخن می گوید و گاه در فضیلت شیعیان فاطمه (سلام الله علیها)، و همین روش رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) نشانگر این است که فاطمه زهرا(علیها السلام) اگر چه در صراط مستقیم هدایت، به دنبال امیرالمؤمنین(علیه السلام) است، اما در عین حال خود الگوئی مستقل به شمار می آید.
حدیث ذیل نمونه ای از این مطلب را بیان می کند:
جابر بن عبدالله از رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) روایت می کند که آن حضرت فرمود:
"هنگامی که روز قیامت فرا رسد، دخترم فاطمه سوار بر ناقه ای از ناقه های بهشتی وارد عرصه محشر می شود که مهار آن ناقه از مروارید درخشان و چهار پاهایش از زمرد سبزاست... و بر فراز آن، قبه ای (خیمه ای) از نور قرار دارد که بیرون آن از درونش و درون آن از بیرونش نمایان است. فضای داخل آن قبه، انوار عفو الهی و خارج آن ، پرتو رحمت خدایی است. بر فرازش تاجی از نور قرار دارد که دارای هفتاد پایه از درّ و یاقوت می باشد که همانند ستارگان درخشان در افق آسمان، نور افشانند. از جانب راست آن مرکب، هفتاد هزار ملک و از طرف چپ آن هفتاد هزار فرشته است و جبرئیل مهار ناقه را می گیرد، با صدای بلندی ندا می کند: چشمان خویش را بپوشید، تا فاطمه دختر محمد عبور کند.
در آن هنگام حتی انبیا و صدیقین و شهدا همگی از ادب، دیده فرو می گیرند، تا اینکه فاطمه عبور می کند و در مقابل عرش پروردگارش قرار می گیرد. آنگاه از جانب خدا جل جلاله ندا می شود: ای محبوبه من و ای دختر حبیب من، بخواه از من آنچه می خواهی تا عطایت کنم و شفاعت کن هر که را مایلی، تا شفاعتت را بپذیرم.
در جواب عرضه می دارد: ای خدای من و ای مولای من، دریاب ذریه مرا، شیعیان مرا، پیروان مرا، دوستان مرا و دوستان ذریه مرا.
بار دیگر از جانب حق خطاب می رسد: کجا هستند ذریه فاطمه و پیروان او؟ کجایند دوستدارانش و دوستداران ذریه او؟ در آن هنگام جماعتی به پیش می آیند و فرشتگان رحمت، آنان را از هر سوی در میان می گیرند و فاطمه در حالی که پیشگام آنهاست، همگی را همراه خود به بهشت وارد می کند.
