بنام خالق هستی
سلام
بنظر شما كیه ؟؟
همه خلبانان ایرانی وطن پرست بوده و هستند ؟؟
زمانی كه عراقی ها برای برگزاری كنفرانس سران كشورهای غیر متعهد در بغداد از شوق , بال در آورده بودند , یك جنگنده ایرانی (اف ۴ فانتوم) باخلبان میهن پرستش در سحرگاه سی ام تیر ماه 1361 بالهای آهنین خود را بر فراز حریم هوایی بغداد می گشاید و پالایشگاه الدوره در ضلع جنوبی بغداد را نشانه می رود. تمام بمبها روی هدف خالی می شود. اما هواپیما مورد اصابت موشكهای ضد هوایی قرار می گیرد و از تعادل خارج می شود. خلبان مصمم است از این پرواز باز نگردد تا بتواند حقوق ملت مظلوم, ایران را از حلقوم صدام و دیگر زورگویان بیرون كشد لذا به هدفش می رسد.اوكسی نیست جز
شهید سرلشكر خلبان عباس دوران
- تاریخ شهادت : 30/تیر/1361
سال 1329 بود، که عباس پا به عرصه هستی نهاد. مادر با شوق فراوان به تربیت او همت گماشت و عباس در شهر زیبای شیراز دوران شیرین کودکی را پشت سر نهاد. سال 1351 بعد از اتمام تحصیلات به دانشگاه خلبانی نسروی هوایی ارتش رفت، با اتمام دوره مقدماتی جهت ادامه تحصیل به امریكا اعزام شد و با اخذ نشان و گواهی‌نامه خلبانی به ایران بازگشت.تا از خاک پاک کشور خود محافظت نماید.با آغاز جنگ تحمیلی خدمت خود را در پست افسر خلبان شكاری و معاونت عملیات فرماندهی پایگاه سوم شکاری نفتی شهید نوژه ادامه داد و در طول سالهای دفاع مقدس بیش از یک صد سورتی پرواز جنگ انجام داد. دوران در تاریخ 7/9/1359 اسلکه «الامیه» و «البکر» را غرق کرد و در عملیات فتح‌المبین حماسه آفرید.در تاریخ 20/4/1361 عاشقانه برای انجام مأموریت حاضر شد هدف موردنظر او بغداد بود .او قصد داشت، با ناامن کردن شهر از انجام کنفرانس سران کشورهای غیرمتعهد در این شهر جلوگیری نماید و مانع رسیدن صدام تازی به اهداف شومش شود .به همین علت صاعقه‌وار از سد دفاع هوایی دشمن در پایتخت عراق گذشت و شهر را بمباران نمود. اما اصابت موشک عراقی باعث شد، هواپیما آتش بگیرد، دوران دلیر مردانه به طرف پالایشگاه الدوره پرواز نمود .تمام بمبها را بر روی پالایشگاه فرو ریخت، قسمت عقب هواپیما در آتش می‌سوخت. [[ منصور كاظمیان ]]کمک خلبان با چتر نجات به بیرون پرید یا پرت شد. اما دوران به سمت هتل سران ممالک غیرمتعهد پرواز کرد. او در آخرین لحظات با یک عملیات فراموش نشدنی هواپیما را به ساختمان هتل کوبید.
شهید سرلشكر خلبان عباس دوران
سردار دلاور 40 ساله ایرانزمین در روز سی‌ام تیر ماه سال 1361 مانند یک مهین پرست راستین جان خود را برای ایران فدا کرد.بعد از این واقعه فضای شهر بغداد در هاله‌ای از دود فرو رفت، و تبلیغات صدام در مورد امنیت بغداد نقش بر آب شد .بدین‌ترتیب اجلاس سران غیرمتعهدها به علت فقدان امنیت در بغداد برگزار نگردید. بعد از بیست سال تنها قطعه‌ای از استخوان پا به همراه تکه‌ای از پوتین عباس دروان خلبان دلیر ایران به میهن بازگشت و روز دهم مردادماه سال 1381 خانواده آن را در شیراز به خاک سپردند.
