تبیان، دستیار زندگی

بسم الله الرحمن الرحیم

سلام

نامه امام مهدی(عج) به علی بن محمد سمری چهارمین نایب خاص آن حضرت .

 متن این نامه كه در اواخر عمر علی بن محمد سمری به او ارسال شده چنین است:

یا علی بن محمد السمری اسمع اعظم الله اجرا خوانك فیك فانك میّت ما بینك و بین ستة ایام فاجمع امرك و لاتوص الی احد یقوم مقامك بعد وفاتك... و سیأتی من شیعتی من یدّعی المشاهدة الا فمن ادعی المشاهدة قبل خروج السفیانی و الصیحة فهو كذّاب مفتر...

*

«ای علی محمد سمری گوش فرا ده، خداونداجر برادران تو را در سوگ تو زیاده گرداند تو تا شش روز دیگر دار فانی را وداع خواهی كرد پس آماده باش و كسی را جانشین خودت قرار مده... و به زودی برخی از شیعیان من ادعای مشاهده می‌كنند آگاه باشید كسی كه پیش از خروج سفیانی و شنیده شدن ندای آسمانی چنین ادعایی را بكند دروغ‌گو و افترا زننده است....»

سلام علیکم لازم است بدانیم دروغگویی برای کسانی است که خود علناً اظهار کنند که امام را زیارت کرده اند وبنا به فرمایش امام باقر علیه السلام کسانی که وقت ظهور تعیین کنندوقاتون نام دارند که بنا براین حدیث: هرکس که این ادعا را کرد دروغگو باید خوانده شود

پس این مغایرت دارد با کسی که امام را زیارت میکند و بطور اتفاقی مردم متوجه آن میشوند ویا بعد از مرگ آنها مشخص شده و یا از کرامات زیاد وبدون توقع آنان وخلوص نیت آنها مشخص شده و اینکه ناراحتی آنان بعد از فهمیدن مردم از ارتباطشان با حضرت خود دلیل بر پاکی آنها ست .آنان نه تنها می خواهند این ارتباط مخفی باشد بلکه سعی در مخفی کردن آن میکنند نه اینکه در بوق وکرنا کنند که من امام رازیارت میکنم.

اللهم عجل فی فرج مولانا  صاحب الزمان

سلام

ممنونم ازتون مادر گرامی از پاسختون... دعای آقا همراهتون

اما جواب

البته قسمتی

----------------------------------------

دربارة ملاقات با امام مهدی(عج) سه دیدگاه عمده وجود دارد:

1 . دیدگاه افراطی:

براساس این دیدگاه تشرف بر محضر امام زمان(عج) امری ساده و همگانی است و یكی از مهم‌ترین وظایف منتظران، دیدار با‌ آن حضرت است ولو این كار به بر زمین ماندن اهداف و آرمان‌های بزرگتری بیانجامد، نقد این دیدگاه و آسیب‌های آن مجال دیگری را می‌طلبد.[1]

3 . دیدگاه میانه:

 طرفداران این دیدگاه معتقدند ملاقات با امام مهدی(عج) در زمان غیبت امكان دارد و برخی از انسان‌های صالح و پرهیزگار نیز خدمت آن امام عزیز رسیده‌اند لیكن بدون تردید اولاً شرفیابی به محضر امام مهدی(عج) به شرایط و قابلیت‌های فراوانی نیاز دارد و هر كسی توفیق چنین سعادتی را نمی‌یابد و ثانیاً منتظران واقعی حضرت بیش از آنكه به دنبال ملاقات با حضرت باشند. باید در مسیر تأسی به آن حضرت و انجام وظایف و نیز فراهم كردن زمینه‌های ظهور بكوشند.

ادامه....

سلام خدا بر صاحب الزمان و یاران و دوستان ایشان

یكی از مهم‌ترین دلایلی كه طرفداران دیدگاه دوم ـ عدم امكان ملاقات با امام زمان(عج) ـ برای اثبات نظریه خود به آن استناد كرده‌اند نامه امام مهدی(عج) به علی بن محمد سمری چهارمین نایب خاص آن حضرت است. متن این نامه كه در اواخر عمر علی بن محمد سمری به او ارسال شده که در بالا ذکر شد.

حال سؤال اساسی این است كه چگونه از یك سو امام مهدی(عج) فرموده‌اند مدعیان ملاقات دروغ‌گویند. و از سوی دیگر حكایات فراوانی از ملاقات مؤمنان و صالحان با امام مهدی(عج) در كتاب‌ها نقل شده است.

دو دلیل بر اینكه منظور از مشاهده در این نامه ملاقات همراه با ادعای نیابت است آورده شده است:
الف) دلیل اول سیاق است، منظور از سیاق این است كه مخاطب این نامه نایب چهارم است و در این نامه به او اطلاع داده می‌شود كه دوران نیابت خاصه به پایان رسیده است و از آن به بعد امام مهدی(عج) نایب خاصی در میان مردم ندارد بنابراین فضای حاكم بر این نامه و مضمون اصلی آن اعلام به پایان رسیدن ارتباط با امام مهدی(عج) از طریق نایبان خاص است وقتی در این فضا گفته می‌شود: « از این پس برخی ادعای مشاهده می‌كنند و آگاه باشید هر كس ادعای مشاهده كند دروغ‌گو است»‌ منظور از مشاهده همان ارتباط خاصی است كه در اول نامه از آن گفتگو شده بود و به علی بن محمد سمری پایان یافتن آن گوشزد شده بود یعنی مشاهده همراه با نیابت خاص.

ب) واژه مفتر: دومین دلیلی كه بر مدعای فوق اقامه شده است واژه مفتر است كه در این نامه آمده است: «... فهو كذّاب مفتر» مفتر به كسی گفته می‌شود كه دورغی را به كسی نسبت دهد.

تقریر استدلال به این شكل است كه:
در معنای واژهء مشاهده «... سیأتی من شعتی من یدعی المشاهدة...» دو احتمال وجود دارد:

 1 . ملاقات

2 . ملاقاتِ همراه با ادعای نیابت و وكالت.

ادامه.....

سلام

اگر منظور از مشاهده ملاقات تنها باشد معنای روایت یاد شده این است كه

كسی كه ادعای ملاقات با امام زمان را بكند دروغ‌گو و افترا زننده است.

 دروغ گو بودن چنین شخصی معلوم است زیرا طبق مفاد این روایت كسی نمی‌تواند در دوران غیبت با آن حضرت ملاقات كند پس مدعی ملاقات دروغ‌گو است اما این شخص افترا زننده نیست

 زیرا دروغی را به امام زمان(عج) نسبت نداده است پس آوردن واژة مفتر لغو است.

اما اگر منظور از واژة مشاهده ملاقات همراه با ادعای نیابت باشد كسی كه ادعا كند با حضرت ملاقات كرده و آن حضرت او را به نیابت خود برگزیده است.

این نامه می‌گوید چنین شخصی هم دروغ‌گو است و هم افترا زننده دروغ‌گو بودنش به این دلیل است به دروغ‌ ادعای ملاقات با حضرت رها كرده است و افترا زننده بودنش به این خاطر است كه به حضرت نسبت دروغی داده است یعنی مدعی شده است كه امام مهدی(عج) مرا به نیابت خاص خود برگزیده است و حال آنكه حضرت چنین كاری نكرده است.
بنابراین ما اگر واژه مشاهده را به معنای ملاقات تنها بگیریم آمدن واژة مفتر در این نامه لغو خواهد بود و اگر آن را به معنای ملاقات با ادعای نیابت بگیریم این واژه لغو نخواهد بود و از آنجا كه امام معصوم ـ علیهم السّلام ـ سخن لغو بر زبان جاری نمی‌كنند

 پس منظور از مشاهده ملاقات همراه با نیابت است.[1]

1- حبیب الله طاهری، سیمای آفتاب (قم: انتشارات زائر، چاپ اول، 1380) ص 179 با اندكی تصرف.