تبیان، دستیار زندگی

این روزها بحث فرستادن اورانیوم غنی شده در حد سه و نیم درصد جهت غنی سازی تا حد نزدیک 20 درصد به روسیه و فرانسه در صدر اخبار و تحلیل های جهان در روزهای اخیر قرار گرفته است.

در هفته گذشته هم بنده مطلبی با نام در ژنو بردیم یا باختیم را در تبیان منتشر کردم.در آن مطلب به صورت مساوی به بحث ها و استدلالهای طرفداران نتایج مذاکرات و مخالفان نتیجه احتمالی این مذاکره اشاره کردم.

نکته مورد تاکید  در این مطلب این است که اگر دیپلماتهای ایرانی بتوانند در ازای این گونه اعتمادسازی ها، جریان کاهش و لغو تحریمهای بین المللی، عدم صدور قطع نامه های جدید،به رسمیت شناختن غنی سازی اورانیوم توسط ایرانیان و مشوقهای اقتصادی را دریافت کنند، این امر نوعی پیروزی برای ما است اما اگر در ازای شفاف سازی به ویژه سایت فردو و پذیرش ادامه فرایند غنی سازی در روسیه و یا دریافت اورانیوم بالای 20 درصد از روسیه حق غنی سازی مخدوش شده و تحریمها و فشارها ادامه یابد به مصلحت ملت ایران نیست.

اما این روزها خبر مهمی از سوی آقای لاریجانی رییس مجلس شورای اسلامی و مذاکره کننده ارشد هسته ای سابق ایران مطرح شد که به ایسنا گفت:

احساس می کنم و در سفر اخیر به ژنو هم بر اساس مذاکراتی که داشتیم این تلقی برای من بیشتر شد که غربی ها اصرار دارند به سمت نوعی فریبکاری بروند و مسائلی را به ما تحمیل کنند؛ به این معنا که مطرح کرده اند ما زمانی سوخت ۲۰ درصد را به ایران می دهیم که شما مواد غنی شده خود را به ما بدهید.

 او در ادامه گفت:

حدس من این است که آمریکایی ها در پشت صحنه با برخی از کشورها زد و بندهایی دارند تا به بهانه تأمین سوخت نیروگاه اتمی، مواد غنی شده در ایران به میزان ۴ ونیم درصد را از ما بگیرند و توسط کشورهایی مثل فرانسه و روسیه آن را تبدیل به میوه سوخت کنند. شاید تصور آنها این است که به این طریق این مواد غنی شده را از دست ما در آورند که امیدواریم ایرانی ها به این مسئله توجه لازم را داشته باشند.

اگرچه درمیان بزرگان اصول گرا و جریانات انقلابی  به حسن نیت و توانایی مذاکره کنندگان  اعتماد وجود دارد اما سوال اصلی این است که آیا می توان به روسیه که هنوز بعد از سالها نیروگاه هسته ای بوشهر را تحویل نداده و هر بار عذر و بهانه تراشی می کند اعتماد کرد؟

مساله اصلی مذاکرات نه بی اعتمادی غرب به ایران بلکه بی اعتمادی ایران به روسها و غرب است .

نظر شما چیست؟در چه صورت ارسال اورانیومها را مفید می دانید؟ایا مذاکرات فعلی و مواضع طرف ایرانی و غربی در این راستا است؟

بحث خیلی جالبی رو شروع کردین

من می خوام جوابمو با یک ضرب المثل قدیمی شروع کنم " هیچ گربه ای برای رضای خدا موش نمیگیره " . کشورهای غربی و روسیه و چین هم دلشون برای ما و نیاز ما به داشتن فن آوری هسته ای نسوخته .

تاریخ سی ساله انقلاب نشون میده که این کشورها هر جا که تونستند نقشه های استعمارگرانه خودشونو در مقابل ایران اجرا کردند . هنوز یادمون نرفته که روسیه پای بعضی از قطعنامه های علیه ایران رو امضا کرده .

خوب که نگاه می کنم می بینم اینا شروع کردن سیاست "چماق و هویج" را در مقابل ایران پیاده می کنند . از یک طرف آقای اوباما و خانم کلینتون با آغوش باز و روی خوش با ایران صحبت می کنند و از طرف دیگه فرانسه دندوناشو بهمون نشون میده .

روسیه اصلا قابل اعتماد نیست ولی نکته ی خوبی که شما اشاره کردین هوشیاری مذاکره کنندگان ایران و دولتمردان ایرانی هست که خیلی اهمیت حیاتی داره در این قضیه .

دولت آقای دکتر محمود احمدی نژاد در قضیه انرژی هسته ای مقتدرانه عمل کرده و باید به همین حرکت مقتدرانه ادامه بده .

درسته که ملت ایران به خاطر تحریمهایی که دول خارجی براش تدارک دیدن با سختی های زیادی مواجه هست ولی این در واقع قیمتیه که مردم ایران بابت داشتن صلابت و قدرت در این عرصه دارن می پردازن و امیدوارم مذاکره کنندگان ایرانی هم که تاکنون خوب عمل کردن به این نکته توجه داشته باشن

چقدر خوشحالم که تازگیا دوستانی به انجمن اضافه شده اند که اهل منطق و گفت و گو هستند.نظر من:با توجه به اینکه کلا این جماعت قابل اعتماد نیستند(هم غربیا و هم شرقیا)بهتره که خودمون آستینامونو بالا بزنیم چون اصلا به ریسک کردنش نمیرزه.خصوصا که شنیدم امریکا ییها با پیش نویس البرادعی به شدت موافق هستند.

به نام خدا

با توجه به هر پستی و بلندی و پیروزی و شکست در دولت های مختلف الان به نقطه ای رسیدیم که ابتکار عمل دست ایرانه

یعنی این کشور های دیگه هستن که برای جلب اعتماد ایران دارن رقابت میکنن

ایران هم باید از موضع قدرت برخورد کنه طوری که مثلا حتی اگر روسیه یا فرانسه هم نباشن این پروژه ها به پایان میرسه تا مثل طولانی شدن نیروگاه بوشهر فکر نکنن که اگر در ابتدا قرارداد بسته شد دیگه با خیال راحت همه جوره میتونن توی تحویلش هی ایران رو اذیت کنن.

و نباید به این کشور های غربی هم خیلی اعتماد کنه

به نام خدا

سلام

خوشحالم كه می بینم به مسائلی مهم تر از حزب و جبهه های داخلی در این انجمن پرداخته می شه.

اما در مورد موضوع اصلی.

بطور كلی ما از ریز معاهده های صورت گرفته اگاهی زیادی نداریم.

مثلا نمی دانیم كه چه مقدار اورانیم برای غنی سازی به روسیه فرستاده می شود و این مقدار از نظر ارزی چه ارزشی دارند برای ایران و برای طرف مقابل؟ در قبال این غنی سازی تا 20 درصد ( اگر صورت بگیرد) ایران باید چه مبلغی پرداخت كنه؟

آگاهی از چنین مسائلی (كه ظاهرا غیرعمومی هستند) باعث میشه تا بهتر درباره این موضوع بحث بشه اما در صورت كلی من نظر مثبتی نسبت به این كارهای صورت گرفته دارم. موضوع دیگه ای كه در این جلسات نظر من رو به خودش جلب كرد كنار گذاشته شدن فرانسه از مذاكرات و تلاشی كه این كشور برای بازگشتن به جمع مذاكره كنندگان را داشت كه بسیار اهمیت زیادی دارد. این نشاندهنده روند رو به رشد مذاكرات و وجود منافع برای كشورها برای شركت در این جلسات است.

به هر صورت از روند موجود رضایت داریم البته احتیاط هم هنوز شرط اول است.