تبیان، دستیار زندگی

زندگی خوش تهران برده است از یادش

سال شصت –خرمهشر- زخم چاك چاكش را

یكی بود یكی نبود…

از خاك بوی حادثه می آید…

شهر من با تو سخن می‌گویم

از بهاری كه به گلشن نرسید

از عروسی كه صدای كِل را

عاقبت در دل یك گور شنید

بابا آب داد دیگه شعار ما نیست

بابا خون داد، بابا جون داد

یاد از آن روز كه در خانه‌ی ما

جشن زیبای عروسك ها بود

هیچكس فكر نمی‌كرد كه باز

خانه‌مان مقصد موشك ها بود

ادامه دارد...

....

آه آن مادر دلسوخته گفت

كه پر از زهر شده‌ست این جامم

وای بر من، زكه پرسم كه كجاست

قلب این دخترك ناكامم؟

پیر ما گفت كه امشب شب عاشوراست

هر كسی تاب ندارد به سلامت باد

هر كه چون صاعقه بر خصم نیاشوبد

تا ابد دستخوش ننگ و ندامت باد

بار بندید غیوران دلیر

دفتر فتح پر از نام شماست

زایران حرم یار به پیش

كربلا منتظر گام شماست

آن روزها هنوز از فتوشاپ خبری نبود!

می‌رسد لحظه‌های تلخ وداع

می‌رود نوبهار خانه‌ی من

خون دل می‌چكد ز چشمانم

می‌تراود ز لب ترانه من

خداحافظ پدر

دست بر گردن پدر افكند

اشك‌هایش به گونه پرپر شد

آبی آسمان چشمانش

تیره شد، تار شد، مكدر شد

خداحافظ پسر

خداحافظ برادر

مرد در پیچ كوچه سرگرداند

چشم در چشم همسرش خندید

چشم زن دید جبهه در جبهه

مرد او مثل شیر می جنگید

خداحافظ بابا، خداحافظ آقا، خداحافظ برادر، خداحافظ پسر

ادامه دارد...

پس پدر كی ز جبهه می‌آید

خداحافظ رفیق

جنگی بود نابرابر، جنگ حق و باطل

این خاك، این آب، این سرزمین شهادت می‌دهد شما مردانه جنگیدید و تا پای جان ایستادید

بعضی‌هایتان مظلومانه شهید شدید

بعضی‌هایتان غریبانه شهید شدید

بعضی‌هایتان با لبان تشنه

بعضی‌هایتان در آغوش برادر

ادامه دارد...

بعضی‌هایتان به خانه برگشتید

بعضی‌هایتان هرگز برنگشتید

آنگاه دو چشم مهربانش را

آرام آرام، خنده بر لب بست

بر زینبیان پیام داد آری

بر قافله حسینیان پیوست

سلام بابای گلم

بعضی‌هایتان اسیر شدید

بعضی‌هایتان در اسارت هم فریاد زدید: «مرگ بر صدام، ضد اسلام»

جنگ تمام شد، به خانه برگشتید

امام هم رفته بود

ولی راه و نام و یاد امام همچنان جاری بود

بعضی‌هایتان بعد از سالها برگشتید

اما خوشا شما پرواز كرده‌اید
آه ای پرنده‌ها اعجاز كرده‌اید
این روزها اگر در بند عادتیم
اما هنوز هم فكر شهادتیم

مانده‌ای ولی شكسته و غریب

كس به فكر درد غربت تو نیست

آه ای قناری شكسته بال

این همه سكوت قسمت تو نیست

راستشو بگو، این چندمین پای مصنوعی‌ات‌ هست كه شكوندی؟ سهمیه‌ پات تموم نشده؟

ای آب ندیده و آبی شده‌ها

بی جبهه و جنگ انقلابی شده‌ها

مدیون فداكاری جانبازانید

ای بر سر سفره آفتابی شده‌ها

حماسه زن و مرد و جوان و كودك و پیر

حماسه‌ی همه از جان گذشتگان دلیر

حماسه های هزاران شهید راه خدا

هزار مادر فرزند پروریده چو شیر

به اشك چشم یتیمان بی پدر سوگند

به مادران سیه پوش و خون جگر سوگند

به دشت سرخ شقایق، به لاله زار وطن

به شام تار عروسان دربدر سوگند

قسم به پرچم در خون نشسته‌ی اسلام

قسم به نایب مهدی، طلایه دار قیام

قسم به غنچه پرپر به دانه‌های سرشك

قسم به خون شهیدان كه می‌دهد پیغام

كه قطره قطره خونم فدای ایران باد

فدای خاك وطن، جلوه‌گاه ایمان باد