تبیان، دستیار زندگی

سلام دوست گرامی

یک انجمن جدید برای همفکری در خصوص تعالی روابط عمومی در ایران راه اندازی شده

 شما هم میتونید نظر بدین

             انجمن روابط عمومی و تبلیغات تبیان

رفتار های نادرست کسانی که خودشون رو اهل دین نشون می دن!

با سلام

************************************

با نظر«خیال باف» گرامی بسیار موافقم.

واقعاً هیچ عاملی بدتر از « دیدن انجام اعمالی خلاف دین ازسوی گروهی مدّعی دینداری» نمی تونه افراد جامعه ای رو به سمت «دین گریزی» و یا«دین ستیزی» سوق بده.

شاید هزاران کافر و مشرک با بی دینی کردناشون نتونن عُلقه های دینی و مذهبی رو از سینه ی مؤمنان و معتقدان بیرون بیارن،امّا یک عالم بی عمل با بددینی خودش آتش به خرمن ایمان ها و اعتقادات خواهد زد!

هرکس به طریقی دل ما می شکند

بیگانه جدا،دوست جدا می شکند

بیگانه اگر می شکند حرفی نیست

از دوست بپرسید که چرا می شکند؟!!!

*********************************

با سپاس

از چند جنبه می توان پرسش را بررسی كرد:
1 - آیا واقعاً گرایش به مذهب میان جوانان كم شده است.
2 - به فرض اثبات مدعا ، علل آن چیست؟
3 - راه های رویارویی با آن كدام است.
ملاك كمتری و بیشتری؟
"كمتر شدن" در پرسش با چه زمانی مقایسه شده است؟ آیا نسبت به پیش از انقلاب یا پس از پیروزی؟ سال های مربوط به دوران جنگ هشت ساله؟ هر وضعیتی پاسخ خود را دارد.
اگر گفته شود نسبت به پیش از انقلاب ، معلوم می شود پرسشگر محترم از اوضاع ایران در پیش از انقلاب و "فرهنگ شدن فساد اجتماعی" در عرصه های مختلف اطلاع صحیحی ندارد.
كافی است بدانید برای مبارزه به اصطلاح علمی با اسلام و شستشوی مغزی و فكری جوانان، از یك سو ماركسیسم و كمونیسم را تبلیغ كردند و آن را نشانه روشنفكری شرقی شمردند. از دیگر سو ، تفكر جدایی دین از سیاست و قرار دادن دین در مقابل علم و صنعت و پیشرفت و تمدن ، ملاك روشنفكری غربی به حساب می آمد. در واقع تفكر غربی و شرقی دو تیغة قیچی بودند و هر دو یك هدف را دنبال می كردند و آن ضدیت و مخالفت با دین اسلام و مظاهر دینی بود. قشر عظیمی از جوانان جامعه گرفتار یكی از این دو تفكر بودند.
از سویی دیگر با گسترش و ترویج فساد و فحشا از طریق كاباره ها ، سینماها، فیلم ها و تئاترها ، نیز تجویز تأسیس رسمی و علنی روپی گری، عشرتكده ها و شهرك های فحشا و مشروب فروشی ها ، نیز به كارگیری مطبوعات، رادیو و تلویزیون به تضعیف اعتقادات دینی و مبارزة عملی با احكام اسلام ، برخاسته بودند.
پیروزی انقلاب با تكیه بر فرهنگ اسلام، نوری بود میان ظلمات درهم تنیدة آن روزگار.
پس چگونه می توان وضعیت دین گرایی جوانان امروز را با پیش از انقلاب مقایسه كرد؟
وضعیت غیر عادی پس از انقلاب
پس از پیروزی انقلاب و فرو ریختن كاخ سلطنت دو هزار و پانصد ساله شاهنشاهی ، اكثر مردم به مقتضای "الناس علی دین ملوكهم" افكار و عقاید ، سیره و روش رهبران انقلاب را پیش گرفتند. جوانان نیز به مقتضای تنوع و تجدد طلبی و عدالت خواهی و ستم ستیزی شان از یك سو، شور و نشاط برخاسته از احساسات و  عواطف سنی و جوانی از دیگر سو، به رودخانه انقلاب پیوستند.
این حركت و گرایش مردمی به  انقلاب ، اگر چه میان گروهی عظیم از توده ها بر پایه شناخت و معرفت بود، لیكن میان همه اقشار حامی انقلاب آگاهی نبود، بلكه مبتنی بر آگاهی سطحی و اجمالی از اوضاع سیاسی و اجتماعی و فرهنگی جامعه یا شناخت غیر تحقیقی و ابتدایی فطری از دین بود. با بروز جنگ تحمیلی و شكوفایی "روح حماسی" و فراگیر شدن "عرفان گرایی و معنویت" فضا و زمینه مساعدی برای خودسازی و روگردان شدن از مجالس بزم پیش از انقلاب و رو آوردن به میادین رزم فراهم شد، از این رو هر چه از دوران جنگ فاصله می گیریم، به بیان دیگر: هر چه از حماسه و  عرفان و بسترهای مهیا برای خودسازی و غلبه احساسات و عواطف فاصله می گیریم، احساس (1) می شود كه گرایش به مظاهر مذهب مانند شركت در نماز جمعه و جماعت كم رنگ تر شده است.
علاوه بر آن چه ذكر شد، عوامل دیگر نیز باعث افزایش گسست از ارزش ها و گرایش نوجوانان و جوانان به سمت و سوی رفتارهای غیر مذهبی گردیده است كه از یك نگاه می توان آن ها را به سه دسته تقسیم كرد:
أ) عوامل طبیعی و تكوینی
رشد تدریجی جسمانی و بروز غرایز جنسی، موجب ظهور تحولات درونی و دگرگونی هایی در اخلاق و رفتار و روان می گردد، در نتیجه علاقه به دیدن صحنه های تحریك كننده، تمایلات جنسی، خواندن داستان های عشقی و جنایی و پلیسی تشدید می شود، كه اگر كنترل و هدایت نشود، و در مسیر طبیعی و تكوینی  اش قرار نگیرد و طبق مقررات دینی و قانونی ارضا نشود، زمینه برای انحرافات اخلاقی و پیدایش مشكلات روانی و عقده های سرخورده فراهم می گردد. و آن گاه به صورت بزهكاری های اجتماعی و جرایم اخلاقی، خودفروشی و از دست دادن عزت و عفت نفسانی ظاهر می شود.
ب) ضعف برخوردها و عملكردها و فقدان مدیریت كارآمد داخلی
عوامل تكوینی و تمایلات طبیعی انسان نیازمند هدایت و راهنمایی در مسیر بالندگی و رشد است تا بتواند به كمال شایستة خویش و مقام انسانیت برسد. در غیر این صورت آدمی به یك موجود مسخ شده تبدیل
می گردد. به دیگر بیان: بی توجهی به تربیت و هدایت استعدادهای طبیعی باعث می شود كه "فرصت ها" به جای بهینه سازی به سوی تبهكاری سوق داده شود ، كه سبب كم رنگ شدن و كم رغبتی برخی جوانان به مسایل معنوی و ارزشی شود. از آن جمله می توان به امور زیر اشاره كرد.
1 - برخوردهای نامناسب خانواده والدین و اطرافیان ، معلمان و اولیای مدرسه،
2 - فعالیت چشمگیر عناصر وابسته به بیگانه و فرهنگ غیر خودی در عرصة مطبوعات كشور و ایجاد جو ناسالم در جامعه و تحریك آن به سوی جرم آفرینی،
3 - حركت ها و رفتارها و برخوردهای ناصحیح برخی دستگاه های اجرایی و قضایی و قانونگذاری،
4 - انتصاب افراد ناكارآمد و فاقد مدیریت و نداشتن روح تعاون و دلسوزی اسلامی ، نیز حاكمیت فامیل سالاری و حزب و جناح سالاری در برخی از نهادهای حكومت به جای شایسته سالاری،
5 - اختلافات جنایی و سلیقه ای در مسایل سیاسی و اجتماعی و فرهنگی و اقتصادی و...،
6 - فقر و تهیدستی جوانان و خانواده آنان و حل نشدن بسیاری از مشكلات اشتغال، مسكن و رفاه و ازدواج،
نیز عدم اجرای ارزش های اسلامی و دینی در جامعه مانند عدالت اجتماعی و مبارزه با مظاهر فساد، همچنین ترویج آزادی های لجام گسیخته كه حتی برخی از آن در غرب نیز وجود ندارد،
7 - دوری نسل سوم از تاریخ و پیشینة انقلاب و ناآگاهی از عوامل و ارزش ها و اهدافی كه انقلاب را پدید آورد،
8 - جدی نگرفتن خطرها و تهاجم فرهنگی و توهم پنداشتن آن.
ج) تهاجم فرهنگی دشمنان خارجی
هر هجوم و تهاجمی هدف معیّن ، شیوه و شكل خاص ابزارهای ویژه ، نیرو و نفرات انسانی به خصوص دارد.
پرداختن به سه عامل ذكر شده در حوصله این پاسخ نیست اما یادآوری این نكته لازم است:
پیروزی انقلاب اسلامی ( كه در حقیقت پیروزی اسلام بر كفر جهانی بود) به دنیا نشان داد كه "دین" به خصوص "اسلام" می تواند به عنوان یك قدرت سیاسی و حكومتی علیه زورمداران و زرپرستان قد علم كند. ظهور این قدرت موجب شد دنیاگرایان در اندیشة مقابله با آن برآیند، آن را براندازند و نابود كنند، یا جلوی گسترش و صدور انقلاب را بگیرند ، یا آن را از درون از كارآیی و نیل به اهداف ساقط كنند.
ایجاد آشوب ها و درگیری های داخلی، تحریك صدام برای جنگ از خارج ، تحریم های اقتصادی و نظامی، استفاده از ابزارهایی چون شورای امنیت سازمان ملل و حقوق بشر و عفو بین الملل و... همه برای تحقق گام اوّل و دوم بود.
چون در آن دو گام نتوانستند توفیق حاصل كنند، درصدد دگرگون كردن فرهنگی و به تعبیر رهبر معظم انقلاب "شبیخون فرهنگی" برآمدند.
پیچیده ترین و خطرناك ترین حركت تهدید كننده انقلاب و دین و ارزش های معنوی، تهاجم فرهنگی است. دشمن برای نیل به این هدف شوم از همه فرصت های داخلی و خارجی استفاده می كند.
علاوه بر راه اندازی ده ها ایستگاه رادیویی و تلویزیونی و ماهواره ها و انتشار كتاب و روزنامه و سایر وسائل ارتباطی، نیز به استخدام در آوردن خبرگزاری های مهم جهان و دستگاه های جاسوسی، به سراغ طیف های مخالف انقلاب و كسانی كه با نظام و حاكمیت مشكل دارند، هم چنین روشنفكرانی رفتند كه تا حدودی تمایل مذهبی داشتند و می توانستند در این طرح استعمارگران را كمك نمایند و آگاهانه یا ناآگاهانه ، مستقیم یا با واسطه ، مجری سیاست قدرت ها باشند و با استفاده از شیوه های متفاوت و ارائه نظریه های دیكته شده، به جنگ فرهنگی با انقلاب برخیزند.
در ذیل به برخی از "نظریه ها و شیوه های جنگ فرهنگی" اشاره می شود:
1 - سیاست به كارگیری مذهب علیه مذهب و ایجاد یا تشدید اختلاف دینی و مذهبی،
2 - راه اندازی جنگ علم و دین یا تقابل تمدن با تدیّن،
3 - القای شبهات و طرح نظریه ها و پرسش هایی برای تضعیف باوری های دینی و قداست زدایی،
4 - القای عدم كارآیی دین در عرصه اجتماعی و ناكارآمدی آن در حل مشكلات سیاسی و اجتماعی.
5 - القای پاسخگو نبودن دین و باورهای سنتی به بسیاری از مسایل و نیازهای انسان معاصر و  این كه دین و باورها و احكام و آیات آن مربوط به گذشته است، نه برای زمان حاضر.
6 - به كارگیری ابزارهایی مانند ماهواره و اینترنت و... نیز تأكید بر نیازهای غریزی انسان ها و موجّه جلوه دادن آزادی های بی حد و حصر جنسی و این كه این امور حق بشر است و انسان باید بتواند به هر شكلی خواست از آن استفاده كند.
7 - بزرگ نمایی برخی از مشكلات سیاسی، اقتصادی و اجتماعی كه در جامعه وجود دارد و ربط و پیوند دادن آنها با اعتقادات و باورهای دینی.
از  تظاهر تا واقعیت
با توجه به حجم گسترده آفات ارزش های دینی كه به آن اشاره شد ، اگر می بینیم برخی از جوانان از جهت ظاهری و رفتاری به این سو و آن سو كشیده می شوند، مفهومش این نیست كه از بعد اعتقادی و نظری نیز استحاله و تهی شده اند، اگر چه ممكن است در برخی از آنان كه از اوّل مایه دینی و هویت فرهنگی ضعیفی داشته اند چنین باشد، اما بحمداله وضعیت ظاهری و رفتاری نامطلوب اكثر این دسته از جوانان، امری گذری و موقتی است.
نظر خواهی ها و آمارها این مطلب را تأیید می كند. مضافاً حضور همان جوانان در گردهمای مذهبی تاسوعا و عاشورا، شب های قدر ماه رمضان، حرم امامان و امام زاده ها، حضور در اعتكاف ها و هم چنین حضور در صحنه هایی كه نیاز به فداكاری و ایثار بوده، دلیل این مدعا است. به علاوه ، جوانان زیادی در محیط های علمی و دانشگاهی و غیر آن هستند كه كه عملاً به اسلام و ظواهر دینی پایبند می باشند.
به تحلیل نگرش ها و گرایش های دینی جوانان كه از نتایج تحقیقی تحت عنوان گرایش های دینی جوان اخذ شده توجه كنید.
گرایش های دینی (دینداری) 1522 دانشجو در 20 دانشگاه كشور سال 1380
1) 82 درصد دانشجویان به مسلمان بودن خود افتخار می كنند. (كاملاً موافق و موافق)
2 ) 16 درصد دانشجویان خود را از نظر مذهبی، ضعیف و غیر مذهبی معرفی كرده اند.
3 ) 11 درصد دانشجویان پدر و مادر خود را از نظر مذهبی، ضعیف و غیر مذهبی معرفی كرده اند.
4 ) 80 درصد دانشجویان نقش خداوند را در زندگی بسیار مهم دانسته اند و 13 درصد نیز نقش خداوند را در زندگی مهم ارزیابی كرده اند.
5 ) 43 درصد دانشجویان خود را مسلمان عادی دانسته اند. 28 درصد نواندیش، 16 درصد انقلابی و 5/2 درصد خود را مسلمان شناسنامه ای معرفی كرده اند.(شناسنامه ای كمترین نشانه ی مسلمانی)
6 ) 97 درصد دانشجویان در مورد اعتقاد به خداوند كاملاً موافق و موافقند.
7 ) 95 درصد دانشجویان اعتقاد دارند قرآن كلام خدا و راهنمای سعادت بشر است. (كاملاً موافق و موافق)
8 ) 91 درصد دانشجویان اعتقاد دارند روز جزا، بهشت و دوزخ، حقیقت انكار ناپذیر است. (كاملاً موافق و موافق)
9 ) 88  درصد دانشجویان اعتقاد دارند ظهور حضرت مهدی (عج) و عده ای انكار ناپذیر الهی است. (كاملاً موافق و موافق)
10 ) 87 درصد دانشجویان اعتقاد دارند خداوند حاضر و ناظر زندگی آنهاست.
11 ) 80 درصد دانشجویان گاهی اوقات از خداوند برای جبران بعضی از خطاها كمك خواسته اند.
12 ) 71 درصد دانشجویان گفته اند هر روز نماز می خوانند. 10 درصد بیشتر روزها و بقیه یا نماز نمی خوانند و یا به ندرت نماز می خوانند .
13 ) 73 درصد دانشجویان گفته اند همه ی روزهای ماه رمضان را روزه می گیرند.
14 ) 57 درصد دانشجویان گفته اند یا در نماز جماعت شركت نمی كنند و یا به ندرت شركت می كنند.
15 ) 85 درصد دانشجویان گفته اند یا در نماز جماعت شركت نمی كنند و یا به ندرت شركت می كنند.
16 ) در سال 1375 یك تحقیق نشان داد كه 90 درصد دانش آموزان اصلاً در نماز جمعه شركت نمی كنند.)
17 ) در سال 1353 یك تحقیق نشان داده است كه 26 درصد مردم در نماز جماعت شركت كرده اند. همین تحقیق در سال 1379 فقط 6 درصد از مردم در نماز جماعت شركت كرده اند.
18 ) 60 درصد دانشجویان اعتقاد دارند كه امر به معروف و نهی از منكر در زندگی اجتماعی تقلیل پیدا كرده است.
منبع تحقیق:
در هفته نامه ی فرهنگ، پژوهش (1383) شماره ی 158.
حسین سراج زاده، فرهنگ پژوهش (1383) ، تحلیلی بر نگرش ها و گرایش های دینی جوانان و نوجوانان ، شماره 158، ص 11 - 10.