اخترشناسان با استفاده از رصدخانه چندآئینه اى آریزونا دو ستاره را كشف كرده اند كه از كهكشان راه شیرى تبعید شده اند
دو ستاره تبعیدى با سرعت زیاد در حال خارج شدن از كهكشان راه شیرى هستند تا براى همیشه آن را ترك كنند. اخترشناسان با استفاده از رصدخانه چندآئینه اى آریزونا دو ستاره را كشف كرده اند كه از كهكشان راه شیرى تبعید شده اند. این ستاره ها با سرعتى بیش از یك میلیون مایل در ساعت در حال حركت به خارج از كهكشان هستند. این سرعت آن قدر بالاست كه امكان بازگشت آنها وجود ندارد.
وارن براون از مركز اختر فیزیك هاروارد اسمیتسونی۱ مى گوید: این ستاره ها مطرود هستند و از كهكشان شان بیرون انداخته شدند و اكنون در میان اقیانوسى از فضاى بین كهكشانى سرگردان شده اند.
براون و همكارانش اولین تبعیدى ستاره اى را در سال ۲۰۰۵ ردگیرى كردند. گروه هاى اخترشناسى اروپایى نیز دو تبعیدى دیگر را شناسایى كردند كه ممكن است یكى از آنها از كهكشان همسایه به نام ابر بزرگ ماژلانى منشأ گرفته باشد. كشف اخیر تعداد كل تبعیدى ها را به پنج ستاره رسانده است.
براون مى گوید: این ستاره ها نوعى جدید از اجرام نجومى را تشكیل مى دهند ستاره هاى تبعیدى كه در حال ترك كهكشان هستند.
اخترشناسان گمان مى كنند كه حدود هزار ستاره تبعیدى در كهكشان راه شیرى وجود دارد. در مقایسه، این كهكشان صد میلیارد ستاره را در خود جاى داده كه جست وجو براى تبعیدى ها را مشكل تر از پیدا كردن سوزن در انبار كاه مى كند. مارگارت گلر كه در این تحقیق شركت دارد، مى گوید: كشف این دو تبعیدى جدید نه از روى خوش شانسى بود و نه اتفاقى. ما براى یافتن آنها آسمان را به طور هدفمند جست وجو كردیم. ما با درك منشاء آنها پى بردیم كه كجا مى باید آنها را پیدا كنیم.
یك فرضیه عنوان مى كند كه ستاره هاى تبعیدى میلیون ها سال پیش از مركز كهكشانى به بیرون پرتاب شدند. هر كدام از آنها بخشى از یك سیستم ستاره دوتایى بود. وقتى یك سیستم دوتایى به یك سیاهچاله موجود در مركز كهكشان نزدیك مى شود، گرانش شدید سیاهچاله با یك كشش قوى این سیستم دوتایى را از هم جدا مى كند. سپس یكى را شكار مى كند و دیگرى را به شدت و با سرعتى بسیار زیاد به سمت بیرون پرتاب مى كند. ستاره هایى كه به تازگى كشف شده اند از نوع كم عمر هستند و حدود چهار برابر خورشید حجم دارند. ستاره هاى مشابه زیادى در میان مركز كهكشانى وجود دارند كه فرضیه چگونگى به وجود آمدن تبعیدى ها را تائید مى كنند.
آوى لویب فرضیه پرداز مركز اخترفیزیك هاروارد- اسمیتسونین مى گوید: مدل هاى رایانه اى نشان مى دهند كه ستاره هاى پرشتاب طبیعتاً در نزدیكى مركز كهكشان به وجود مى آیند. ما مى دانیم كه دوتایى ها وجود دارند و اینكه مركز كهكشان یك سیاهچاله فوق العاده پرجرم را در خود دارد. بنابراین، ستاره هاى تبعیدى به طور اجتناب ناپذیر زمانى به وجود مى آیند كه دوتایى ها خیلى به سیاهچاله نزدیك مى شوند.
اخترشناسان برآورد مى كنند كه به طور میانگین هر صدهزار سال یك ستاره از مركز كهكشان به بیرون پرتاب مى شود. شانس مشاهده این نوع ستاره در لحظه پرتاب شدن بسیار كم است. بنابراین، جست وجو براى یافتن نمونه هاى بیشترى از این تبعیدى ها مى باید ادامه یابد تا شرایط بسیار شدید مركز كهكشان و چگونگى دخالت این شرایط در شكل گیرى ستاره هاى پرشتاب شناخته شوند.
ویژگى هاى ستاره هاى تبعیدى سرنخ هایى در مورد منشاء آنها فراهم مى آورند. براى مثال، اگر یك خوشه ستاره به طور دوار به درون سیاهچاله مركزى كهكشان راه شیرى حركت مى كند، پس ممكن است ستاره هاى زیادى به طور تقریباً همزمان به خارج پرتاب شوند. تمامى ستاره هاى پرشتاب مركز كهكشان را در زمان هاى متفاوت ترك كرده اند، بنابراین شاهدى براى تبعید انبوه وجود ندارد.
ستاره هاى پرشتاب همچنین نگرشى بى نظیر از ساختار كهكشان فراهم مى آورند. گلرمى گوید: این ستاره ها طى دوران عمر خود بیشتر گستره كهكشان را سیر مى كنند. اگر بتوانیم حركت آنها در عرض آسمان را اندازه گیرى كنیم قادر خواهیم بود در مورد شكل كهكشان راه شیرى و چگونگى توزیع ماده تاریك اسرارآمیز به كشفیاتى دست بیابیم.
اگر چه این دو ستاره نویافته با سرعت فوق العاده بالایى در میان فضا حركت مى كنند اما بسیار دورتر از زمین قرار دارند و به همین دلیل حركت آنها فقط با تجهیزات اخترشناسى پیشرفته قابل ردگیرى است.
این تحقیقات در مجله
Astrophysical Journal Letters
منتشر خواهند شد.
پى نوشت:
۱- مركز اخترفیزیك هاروارد-اسمیتسونین كه تلاش و همكارى مشترك بین رصدخانه اخترفیزیك اسمیتسونین و رصدخانه كالج هاروارد است در كمبریج قرار دارد. دانشمندان این مركز به شش بخش تحقیقاتى سازمان دهى شده اند كه منشأ، تكامل و سرنوشت نهایى كیهان را مورد مطالعه قرار مى دهند.
منبع خبر : Sharghnewspaper.com
نقل از پارس اسکای
